Bitwa graniczna 1939
Z Wikipedii
Kampania wrześniowa 1939 |
---|
Westerplatte – Gdańsk – Granica – Krojanty – Lasy Królewskie – Mokra – Pszczyna – Mława – Bory Tucholskie – Jordanów – Borowa Góra – Mikołów – Węgierska Górka – Tomaszów Mazowiecki – Wizna – Przemyśl – Piotrków – Różan – Iłża – Nowogród – Łomża – Wola Cyrusowa – Warszawa – Bzura – Jarosław – Kałuszyn – Mińsk Mazowiecki – Węgrów – Wilno – Lwów – Modlin – Kobryń – Brześć – Wybrzeże i Bałtyk – Tomaszów Lubelski – Wólka Węglowa – Obrona Palmir – Łomianki - Janów, Wereszyca i Hołosko – Krasnystaw – Grodno – Cześniki – Krasnobród – Władypol – Szack – Wytyczno – Parczew – Kock |
Bitwa graniczna - tym mianem określa się pierwszą fazę kampanii wrześniowej 1939 roku. Polska doktryna obronna zakładała w pierwszej kolejności obronę granic kraju w razie ataku ze strony Niemiec. I to właśnie nad granicami Polski rozegrały się pierwsze walki z wojskami III Rzeszy.
Z taktycznego punktu widzenia obrona Polski miała większe szanse powodzenia, gdyby linię obrony ustanowiono na linii Wisły. Obrona na granicy była wyborem politycznym, ponieważ chodziło o to, aby pokazać państwom zachodnim, że Polska nie poddaje się biernie niemieckiemu atakowi, co miało spowodować pomoc dla walczącej Polski.
Na skutek porażek w pierwszych dniach września, polskie oddziały wycofały się na dalsze pozycje obronne w głąb kraju.
Za koniec bitwy granicznej przyjmuje się datę 3 września. Wtedy to Anglia i Francja wypowiedziały Niemcom wojnę, cel polityczny Polaków został osiągnięty, więc polskie jednostki rozpoczęły odwrót w głąb kraju.
[edytuj] Zobacz też
- Korpus Ochrony Pogranicza
- Obrona Wybrzeża w kampanii wrześniowej 1939
- Wojna w Polsce - rok 1939
- Wojsko Polskie 1 września 1939