Bitwa pszczyńska
Z Wikipedii
| Bitwa pszczyńska Kampania wrześniowa 1939 |
|||||||||||||
 |
|||||||||||||
| Data | 1 - 2 września 1939 | ||||||||||||
| Miejsce | Pszczyna, Śląsk | ||||||||||||
| Wynik | wygrana Niemców | ||||||||||||
| Terytorium | II Rzeczpospolita | ||||||||||||
|
|||||||||||||
| Kampania wrześniowa 1939 |
|---|
|
Westerplatte – Gdańsk – Granica – Krojanty – Lasy Królewskie – Mokra – Pszczyna – Mława – Bory Tucholskie – Jordanów – Borowa Góra – Mikołów – Węgierska Górka – Tomaszów Mazowiecki – Wizna – Przemyśl – Piotrków – Różan – Iłża – Nowogród – Łomża – Wola Cyrusowa – Warszawa – Bzura – Jarosław – Kałuszyn – Mińsk Mazowiecki – Węgrów – Wilno – Lwów – Modlin – Kobryń – Brześć – Wybrzeże i Bałtyk – Tomaszów Lubelski – Wólka Węglowa – Obrona Palmir – Łomianki - Janów, Wereszyca i Hołosko – Krasnystaw – Grodno – Cześniki – Krasnobród – Władypol – Szack – Wytyczno – Parczew – Kock |
Bitwa Pszczyńska - tym terminem określa się walki przebiegające w dniach 1-2 września 1939 roku w okolicy miasta Pszczyna pomiędzy wojskami III Rzeszy a wojskami polskimi. Była to jedna z bitew granicznych wojny obronnej Polski w 1939 roku.
Walki można podzielić na trzy etapy:
- walki na pozycjach wysuniętych w okolicach wsi Suszec-Branica, Brzeźce, Wisła Wielka - 1 września 1939
- walki na pozycjach głównych w okolicach Pszczyny - rankiem 2 września 1939
- walki w Ćwiklicach - 2 września 1939
Na skutek poniesionej przez Wojsko Polskie porażki w tym rejonie, dowództwo polskie było zmuszone w dalszej konsekwencji do wycofania wojsk z całego obszaru Górnego Śląska.
Spis treści |
[edytuj] Przed bitwą
Po stronie niemieckiej w walkach brała udział 5 dywizja pancerna wchodząca w skład VIII korpusu armijnego, należącego do grupy armii "Süd" (południe). Głównym celem 5 DPanc. było zdobycie przyczółków na Wiśle, co miało ułatwić dalszy atak w głąb Polski. Przełamanie polskiej pozycji obronnej miało się odbyć w najdogodniejszym miejscu - w nieufortyfikowanym i słabo obsadzonym odcinku na południu od Pszczyny o długości około 3 km. Na podstawie doniesień wywiadu, Niemcy wiedzieli o słabości tego odcinka - obronna linia schronów pod Pszczyną nie była jeszcze w tym miejscu skończona.
Przełamanie pozycji pod Pszczyną zmusiłoby polskie siły do wycofania się z całego Górnego Śląska. Działania niemieckiej 5 DPanc. były zgodne z doktryną "blitzkriegu".
Po stronie polskiej w bitwie brała udział 6 Dywizja Piechoty wchodząca w skład armii "Kraków".
Jednostki niemieckie miały dużą przewagę w obszarze działania armii "Kraków":
- 3x w liczbie żołnierzy
- 3x w uzbrojeniu piechoty
- 20x w broni pancernej
- 9x w lotnictwie
[edytuj] Walki na pozycjach wysuniętych
Po zdobyciu Rybnika i Żor, niemiecka 5 DPanc. zmierzała w kierunku punktów polskiej obrony: Brzeźc, oraz na północ od nich, przysiółka Branica (na wschód od Suszca). Brzeźce były korzystnym miejscem na obronę: miejscowość położona na wzgórzu, rzeka Pszczynka, sieć rowów melioracyjnych, podmokły teren. Odcinków broniły dodatkowo baterie artylerii.
1 września, Niemcy trzykrotnie atakowali odcinek w Brzeźcach i pomimo przedarcia się kilku czołgów, ostatecznie wszystkie trzy ataki zostały odparte.
W sumie Niemcy stracili około 30 czołgów i/lub wozów pancernych.
Wieczorem 1 września przyszedł zaskakujący dla żołnierzy polskich rozkaz, nakazujący wycofanie się na zasadnicze pozycje obronne koło Pszczyny.
[edytuj] Walki na pozycji zasadniczej
Według polskich sztabowców, walki o odcinek zasadniczy miały trwać długo. Niestety proporcje sił były na niekorzyść Polaków; dodatkowo podczas rozmieszczania wojska na pozycji zasadniczej popełniono błędy. Sam 3 km południowy odcinek linii obronnej (na południe od Pszczyny) było słabo obsadzony i nieufortyfokowane, posiadał mało broni przeciwpancernej. Żołnierze byli wyczerpani; jedni walką na pozycji wysuniętej, inni marszem na linie obrony. Żołnierze nie zdawali sobie również sprawy, z jakim jednostkami niemieckimi przyjdzie im walczyć. Dodatkowo sztab dywizji znajdował się za daleko od jednostek.
Rankiem 2 września Niemcy uderzają czołgami (w liczbie około 130) z pozycji położonej we wsi Łąka w kierunku Goczałkowic i wzgórza. Zdobywając te pozycje w Goczałkowicach mają dogodne położenie do kolejnego ataku z południa na północ na następny fragment polskiej linii obrony. Polacy stawiają dramatyczny opór, ale ulegają z powodu przewagi wroga. Na południe od Pszczyny powstaje 2-3 kilometrowa wyrwa w polskiej obronie. Przez wyrwę niemieckie wojska pancerne (w tym około 280 czołgów) uderzają głównie w kierunku na Ćwiklice i Jankowice. Odzywają się polskie baterie artylerii rozmieszczone w okolicach Ćwiklic, jednak z powodu przytłaczające przewagi, wynik walki jest przesądzony.
Gdy wojska niemieckie minęły Ćwiklice, płk Misiąg wydał fatalny rozkaz wyjścia odwodów 6 DP - II i II batalionu 16 pp z lasu "Brzeziny" i przemieszczenia się do Ćwiklic. Doszło do masakry - II batalion został dosłownie rozjechany przez czołgi. Poległo 217 żołnierzy.
W dalszej kolejności, wojska niemieckie skierowały się w kierunku przeprawy na Wiśle w pobliżu wsi Góra.
Skutki przegranej miały wpływ na losy całej armii "Kraków".
[edytuj] Zobacz też
- 6 Dywizja Piechoty - historia
