Bitwa pod Mińskiem Mazowieckim (1939)
Z Wikipedii
| Kampania wrześniowa 1939 |
|---|
|
Westerplatte – Gdańsk – Granica – Krojanty – Lasy Królewskie – Mokra – Pszczyna – Mława – Bory Tucholskie – Jordanów – Borowa Góra – Mikołów – Węgierska Górka – Tomaszów Mazowiecki – Wizna – Przemyśl – Piotrków – Różan – Iłża – Nowogród – Łomża – Wola Cyrusowa – Warszawa – Bzura – Jarosław – Kałuszyn – Mińsk Mazowiecki – Węgrów – Wilno – Lwów – Modlin – Kobryń – Brześć – Wybrzeże i Bałtyk – Tomaszów Lubelski – Wólka Węglowa – Obrona Palmir – Łomianki - Janów, Wereszyca i Hołosko – Krasnystaw – Grodno – Cześniki – Krasnobród – Władypol – Szack – Wytyczno – Parczew – Kock |
Bitwa pod Mińskiem Mazowieckim miała miejsce 13 września 1939 podczas wojny obronnej Polski w 1939.
Polska Grupa Operacyjna Kawalerii, dowodzona przez generała Władysława Andersa, uderzyła pod Mińskiem Mazowieckim na oddziały 3 Armii niemieckiej, otaczającej Warszawę od wschodu. Grupa operacyjna zamierzała odrzucić Niemców na wschód i dołączyć w okolicach Kałuszyna do cofającej się znad Bugu na południe Armii "Modlin". Początkowo natarcie wojsk polskich przebiegało pomyślnie, dzięki czemu znaczna część sił niemieckich została wypchnięta z obszaru leżącego na zachód od Mińska Mazowieckiego. Później jednak na skutek przewagi niemieckiej natarcie zostało wstrzymane.
[edytuj] Literatura
- Mała Encyklopedia Wojskowa, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1967, Wydanie I, Tom 2
