Chris Evert

Z Wikipedii

Chris Evert
Państwo	Stany Zjednoczone
Data urodzenia	21 grudnia 1954
Miejsce urodzenia	Fort Lauderdale
Wzrost	168
Waga	57
Gra	praworęczna
Status profesjonalny	1972
Gra pojedyncza
Najwyżej w rankingu	1 (3 listopada 1975)
Australian Open	1982, 1984
Roland Garros	1974, 1975, 1979, 1980, 1983, 1985, 1986
Wimbledon	1974, 1976, 1981
US Open	1975, 1976, 1977, 1978, 1980, 1982

Christine Marie Evert-Lloyd (ur. 21 grudnia 1954 w Fort Lauderdale, Florydzie) - amerykańska tenisistka, 18-krotna zwyciężczyni turniejów wielkoszlemowych, była numer 1 światowego rankingu, posiadaczka najwyższego w historii procentu wygranych oficjalnych spotkań (90%). Uznawana za jedną z trzech (po Graf i Navratilovej) najlepszych tenisistek XX wieku.

Jest uważana za prekursorkę oburęcznego bekhendu kobiecego. Przez wielu znawców nazywana "Borgiem w spódnicy", podobnie jak słynny Szwed swoją grę opierała na doskonałej grze z głębi kortu, regularności uderzeń, precyzji minięć. Ze względu na to, że w początkach jej kariery, a także nieco później popularna była raczej gra ofensywna, pełna ataków wolejowych, na temat stylu gry Evert żartowano "Czy w Fort Lauderdale rajcowie miejscy wydali rozporządzenie, zabraniające pod surową karą chodzić do siatki?"; odpowiadając na tego typu zarzuty ojciec (zarazem trener) odpowiadał, że wprawdzie Chris "gra na przerzut, ale w sposób doskonały".

Trudno się nie zgodzić z tą opinią. Kariera Evert rozwijała się od wczesnych lat, po udanych występach wśród juniorek (kilka tytułów mistrzyni USA, zwycięstwo w Orange Bowl) już we wrześniu 1970 na turnieju w Charlotte pokonała czołową tenisistkę francuską Durr (tracąc zaledwie jednego gema), a później w półfinale Smith Court, która dopiero co świętowała wygranie Wielkiego Szlema. Rok później Evert była najmłodszą półfinalistką US Open (wynik ten później poprawiały Pam Shriver, Tracy Austin i Andrea Jaeger) i awansowała do czołowej dziesiątki na świecie. Debiutowała w reprezentacji w Pucharze Wightman. W 1974 odniosła pierwsze zwycięstwo turniejowe; przegrała z finale Australian Open z Evonne Goolagong, ale wiosną t.r. wygrała prestiżowe mistrzostwa Włoch w Rzymie, a później wielkoszlemowe French Open. Wygrała także po raz pierwszy Wimbledon.

Od 1974 była klasyfikowana na pierwszym miejscu na świecie, nieprzerwanie do 1977, ponownie w 1980. W kolejnych latach zdobywała kolejne tytuły wielkoszlemowe (łącznie 18, w tym rekordowe siedem triumfów na kortach Rolanda Garrosa), 17-krotnie przegrywała w finałach. Wliczając również turnieje niższej rangi odniosła 154 zwycięstwa turniejowe w grze pojedynczej (więcej ma jedynie Navratilova). Ze względu na defensywny styl gry rzadziej udzielała się w deblu, ale także w grze podwójnej może pochwalić się ośmioma wygranymi turniejami, w tym trzema wielkoszlemowymi (w parze z Morozową i Navrátilovą). Przyczyniła się ośmiokrotnie do zdobycia przez Amerykanki Pucharu Federacji, m.in. w 1989.

Na korcie uważana za perfekcjonistkę, w przypadku niepowodzeń potrafiła zrobić kilkumiesięczną przerwę w startach, by powrócić na szczyt. Miało to miejsce w 1980, kiedy przegrywała regularnie z młodą Tracy Austin; po przerwie wygrała m.in. French Open, US Open, zdobyła Puchar Federacji oraz była w finale Wimbledonu, a także odzyskała czołowe miejsce w rankingu.

Karierę kontynuowała do września 1989. Pod koniec kariery wystąpiła na olimpiadzie w Seulu (1988), ale medalu tam nie zdobyła. Starty na światowych kortach zakończyła porażką w ćwierćfinale US Open z rodaczką Ziną Garrison.

Jej pierwszym mężem był brytyjski tenisista John Lloyd. Małżeństwo zakończyło się rozwodem, ale w czasie kariery przyniosło Chris Evert sporo popularności na Wimbledonie – widownia traktowała ją niemal jak rodaczkę. O ile ślub nie przeszkodził karierze Amerykanki, to dla LLoyda okazał się niemal końcem kariery sportowej; jako "mąż słynnej Evert" przestał odnosić dobre rezultaty. Po rozwodzie Chris Evert wyszła za mąż za dwukrotnego olimpijczyka, narciarza alpejczyka Andy Millsa (1988), z którym ma troje dzieci. Na sportowej emeryturze zajmuje się m.in. komentowaniem tenisa w telewizji. Z dużo mniejszymi sukcesami w tenisa grała również jej młodsza siostra Jeanne.

13 listopada 2006 rozpoczęła się procedura rozwodowa Chris z Andym. Para otrzymała rozwód 4 grudnia tego samego roku.

14 grudnia 2007 ogłosiła swoje zaręczyny ze słynnym golfistą, Gregiem Normanem.

W 1995 uhonorowana miejscem w Międzynarodowej Tenisowej Hall of Fame. Otrzymała również szereg tytułów "sportowca roku".

• Statystyki:
  • rok rozpoczęcia profesjonalnych startów – 1972;
  • łączna liczba zwycięstw w singlu – 1304;
  • łączna liczba porażek w singlu – 144;
  • liczba zdobytych tytułów w singlu – 154 (w tym 18 wielkoszlemowych);
  • liczba zdobytych tytułów w deblu – 8;
  • łączna suma zarobionych na korcie pieniędzy – 8 895 195 dolarów.

Spis treści 1 Wygrane turnieje wielkoszlemowe (18) 2 Przegrane finały wielkoszlemowe (16) 3 Wyniki w najważniejszych imprezach, na przestrzeni lat 4 Linki zewnętrzne

[edytuj] Wygrane turnieje wielkoszlemowe (18)

Rok	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka w finale	Wynik finału
1974	French Open	ziemna	Olga Morozowa	6-1, 6-2
1974	Wimbledon	trawiasta	Olga Morozowa	6-0, 6-4
1975	French Open (2)	ziemna	Martina Navrátilová	2-6, 6-2, 6-1
1975	U.S. Open	ziemna	Evonne Goolagong Cawley	5-7, 6-4, 6-2
1976	Wimbledon (2)	trawiasta	Evonne Goolagong Cawley	6-3, 4-6, 8-6
1976	U.S. Open (2)	ziemna	Evonne Goolagong Cawley	6-3, 6-0
1977	U.S. Open (3)	ziemna	Wendy Turnbull	7-6, 6-2
1978	U.S. Open (4)	twarda	Pam Shriver	7-5, 6-4
1979	French Open (3)	ziemna	Wendy Turnbull	6-2, 6-0
1980	French Open (4)	ziemna	Virginia Ruzici	6-0, 6-3
1980	U.S. Open (5)	twarda	Hana Mandlíková	5-7, 6-1, 6-1
1981	Wimbledon (3)	trawiasta	Hana Mandlíková	6-2, 6-2
1982	Australian Open	trawiasta	Martina Navrátilová	6-3, 2-6, 6-3
1982	U.S. Open (6)	twarda	Hana Mandlíková	6-3, 6-1
1983	French Open (5)	ziemna	Mima Jaušovec	6-1, 6-2
1984	Australian Open (2)	trawiasta	Helena Suková	6-7, 6-1, 6-3
1985	French Open (6)	ziemna	Martina Navrátilová	6-3, 6-7, 7-5
1986	French Open (7)	ziemna	Martina Navrátilová	2-6, 6-3, 6-3

[edytuj] Przegrane finały wielkoszlemowe (16)

Rok	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka w finale	Wynik finału
1973	French Open	ziemna	Margaret Smith Court	6-7, 7-6, 6-4
1973	Wimbledon	trawiasta	Billie Jean King	6-0, 7-5
1974	Australian Open	trawiasta	Evonne Goolagong Cawley	7-6, 4-6, 6-0
1978	Wimbledon (2)	trawiasta	Martina Navrátilová	2-6, 6-4, 7-5
1979	Wimbledon (3)	trawiasta	Martina Navrátilová	6-4, 6-4
1979	U.S. Open	twarda	Tracy Austin	6-4, 6-3
1980	Wimbledon (4)	trawiasta	Evonne Goolagong Cawley	6-1, 7-6
1981	Australian Open (2)	trawiasta	Martina Navrátilová	6-7, 6-4, 7-5
1982	Wimbledon (5)	trawiasta	Martina Navrátilová	6-1, 3-6, 6-2
1983	U.S. Open (2)	twarda	Martina Navrátilová	6-1, 6-3
1984	French Open (2)	ziemna	Martina Navrátilová	6-3, 6-1
1984	Wimbledon (6)	trawiasta	Martina Navrátilová	7-6, 6-2
1984	U.S. Open (3)	twarda	Martina Navrátilová	4-6, 6-4, 6-4
1985	Australian Open (3)	trawiasta	Martina Navrátilová	6-2, 4-6, 6-2
1985	Wimbledon (7)	trawiasta	Martina Navrátilová	4-6, 6-3, 6-2
1988	Australian Open (4)	twarda	Steffi Graf	6-1, 7-6

[edytuj] Wyniki w najważniejszych imprezach, na przestrzeni lat

Turniej	1971	1972	1973	1974	1975	1976	1977	1978	1979	1980	1981	1982	1983	1984	1985	1986	1987	1988	1989	Bilans
Australian Open	A	A	A	F	A	A	A / A	A	A	A	F	W	A	W	F	NH	A	F	A	2 / 6
French Open	A	A	F	W	W	A	A	A	W	W	1/2	1/2	W	F	W	W	1/2	3R	A	7 / 13
Wimbledon	A	1/2	F	W	1/2	W	1/2	F	F	F	W	F	3R	F	F	1/2	1/2	1/2	1/2	3 / 18
US Open	1/2	1/2	1/2	1/2	W	W	W	W	F	W	1/2	W	F	F	1/2	1/2	1/4	1/2	1/4	6 / 19
Bilans	0 / 1	0 / 2	0 / 3	2 / 4	2 / 3	2 / 2	1 / 2	1 / 2	1 / 3	2 / 3	1 / 4	2 / 4	1 / 3	1 / 4	1 / 4	1 / 3	0 / 3	0 / 4	0 / 2	18 / 56

NH = turniej się nie odbył.

A = zawodniczka nie brała udziału w turnieju.

Bilans = stsounek wygranych turniejów do ilości startów.

Nota: Australian Open w roku 1977 odbyło się dwukrotnie, w styczniu i grudniu

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Chris Evert sylwetka na stronie WTA Tour (en)