Flawiusz Silwa

Z Wikipedii

Lucjusz Flawiusz Silwa, jego pełne nazwisko (według jednego napisu CIL 10, 243) brzmiało: Lucius Flavius Silva Nonius Bassus. Rzymski gubernator Judei w latach 73 (lub 74) - 81 n.e. Wcześniej, od 72 r. n.e. dowodził oblężeniem cytadeli Masada, stanowiącej ostatni punkt oporu po upadku Jerozolimy. Dowodził wojskiem liczącym 5 tys. żołnierzy rzymskich, 9 tys. niewolników i jeńców wojennych przeciwko około 1000 obrońcom cytadeli (w tym kobiet i dzieci). Do zdobycia twierdzy przyczyniły się zastosowane przez niego rozwiązania inżynieryjne: mur, uniemożliwiający ucieczkę z twierdzy, a następnie rampa (zachowana do dzisiaj), która umożliwiła machinom i wojsku dojście do murów twierdzy i dokonanie wyłomu. Wcześniej jednak niemal wszyscy obrońcy popełnili samobójstwo. W 81 sprawował urząd konsula (drugim był Asinius Pollio Verrucosus).

Rzymscy gubernatorzy Judei (6 n.e.-135 n.e.)

prefekci (6-41): Koponiusz - Marek Ambibulus - Anniusz Rufus - Waleriusz Gratus - Poncjusz Piłat - Marcellus - Marullus prokuratorzy (44-70): Kuspiusz Fadus - Tyberiusz Juliusz Aleksander - Wentydiusz Kumanus - Antoniusz Feliks - Porcjusz Festus - Albin Lucjusz - Gesjusz Florus - Antoniusz Julianus legaci (70-135): Terencjusz Rufus - Wettulenus Cerialis - Lucyliusz Bassus - Flawiusz Silwa - Salvidenus - Pompeius Longinus - Hermetidius Campanus - Attykus - Juliusz Kwadratus Bassus - Pompejusz Falco - Tiberianus - Luzjusz Kwietus - Cossonius Gallus - Tinejusz Rufus - Publicjusz Maecellus - Juliusz Sewerus