Marek Antoniusz Julianus

Z Wikipedii

Marek Antoniusz Julianus, Marcus Antonius Julianus, był gubernatorem (procurator) Judei podczas pierwszego powstania żydowskiego przeciwko Rzymianom.

Antoniusz Julianus jest nazwany co może oznaczać zarządcę politycznego (prokuratora) albo urzędnika finansowego w służbie Tytusa. Jest on, być może, tym samym, którego wymienia Mincjusz Feliks (Octavius 33, 4) i który też pisał o Żydach.

28 sierpnia 70 roku^[1], gdy legioniści rzymscy szturmowali obwód świątynny w Jerozolimie, Tytus zwołał naradę wyższych dowódców w której udział brał także Antoniusz Julianus. Miano zdecydować czy Świątynia Jerozolimska ma zostać zniszczona. Później Antoniusz Julianus napisał dziełko, w którym samych Żydów obarczał winą za los, jaki ich spotkał (wspomina o tym w ubocznej uwadze pewien autor chrześcijański z II wieku). To właśnie na jego wspomnieniach oparł się Tacyt opisując narade Tytusa w zaginionych obecnie ksiągach Dziejów.

[edytuj] Zobacz też

• Wojna żydowska (66-73)
• Oblężenie Jerozolimy (70)

[edytuj] Przypisy

1. ↑ z komentarza do polskiego tłumaczenia Wojny żydowskiej.

[edytuj] Bibliografia

• A. Krawczuk, Rzym i Jerozolima 1987, str 146-148

Rzymscy gubernatorzy Judei (6 n.e.-135 n.e.)

prefekci (6-41): Koponiusz - Marek Ambibulus - Anniusz Rufus - Waleriusz Gratus - Poncjusz Piłat - Marcellus - Marullus prokuratorzy (44-70): Kuspiusz Fadus - Tyberiusz Juliusz Aleksander - Wentydiusz Kumanus - Antoniusz Feliks - Porcjusz Festus - Albin Lucjusz - Gesjusz Florus - Antoniusz Julianus legaci (70-135): Terencjusz Rufus - Wettulenus Cerialis - Lucyliusz Bassus - Flawiusz Silwa - Salvidenus - Pompeius Longinus - Hermetidius Campanus - Attykus - Juliusz Kwadratus Bassus - Pompejusz Falco - Tiberianus - Luzjusz Kwietus - Cossonius Gallus - Tinejusz Rufus - Publicjusz Maecellus - Juliusz Sewerus