Terencjusz Rufus
Z Wikipedii
Terencjusz Rufus jest postacią nie zidentyfikowaną. Niektórzy utożsamiają go z Terencjuszem Rufusem, trybunem X legionu, następcą legata Larcjusza Lepidusa. Był on prawdopodobnie pierwszym zarządcą ustanowionej w tym czasie nowej prowincji Judei (jako legatus Augusti pro praetore).[1]
Józef Flawiusz wspomina o nim opisując jak wpadł do niewoli rzymskiej Szymon, syn Giorasa (jeden z głównych żydowskich rewolucjonistów w okresie oblężenia Jerozolimy w 70):
- Żołnierze, którzy go zobaczyli, z początku zdjęci strachem stali w miejscu jak wryci, ale później podeszli bliżej i zapytali, kim on jest. Szymon jednak nie chciał im tego wyjawić, lecz domagał się przyzwania dowódcy. Gdy zaś ci szybko pobiegli po niego, zjawił się Terencjusz Rufus; jego bowiem pozostawiono jako dowódcę stacjonującego tam wojska. Dowiedziawszy się od niego całej prawdy, kazał go trzymać związanego pod strażą i zawiadomił Cezara, w jaki sposób go pochwycono.[2]
Około połowy 71 stanowisko legata Judei objął po nim Sekstus Wettulenus Cerialis.
