Formuła 1 Sezon 1962
Z Wikipedii
1950 • 1951 • 1952 • 1953 • 1954 • 1955 • 1956 • 1957 • 1958 • 1959 • 1960 • 1961 • 1962 • 1963 • 1964 • 1965 • 1966 • 1967 • 1968 • 1969 • 1970 • 1971 • 1972 • 1973 • 1974 • 1975 • 1976 • 1977 • 1978 • 1979 • 1980 • 1981 • 1982 • 1983 • 1984 • 1985 • 1986 • 1987 • 1988 • 1989 • 1990 • 1991 • 1992 • 1993 • 1994 • 1995 • 1996 • 1997 • 1998 • 1999 • 2000 • 2001 • 2002 • 2003 • 2004 • 2005 • 2006 • 2007 • 2008 • 2009
GP Holandii • GP Monako • GP Belgii • GP Francji • GP Wielkiej Brytanii • GP Niemiec • GP Włoch • GP Stanów Zjednoczonych • GP RPA •
Sezon 1962 Mistrzostw Świata Formuły 1 | |
Inauguracja | 20 maja |
Zakończenie | 29 grudnia |
Liczba wyścigów | 9 |
Mistrzowie | |
Kierowcy | Graham Hill |
Konstruktorzy | BRM |
Poprzedni sezon • Następny sezon |
Sezon 1962 był po rok wcześniej wywalczonym mistrzostwie bardzo nieudanym sezonem dla włoskiej stajni Ferrari. Stało się to częściowo dzięki wewnętrznym wstrząsom, a częściowo dzięki wielkiemu postępowi jaki poczyniły Brytyjskie zespoły. Ostatecznie mistrzostwo konstruktorów zdobył zespół BRM, z mistrzem kierowców Grahamem Hillem. Jack Brabham stworzył własny zespół w którym także startował zdobywając 9 punktów. Meksykanin Ricardo Rodríguez w swoim debiucie zdobył 4 miejsce mając 20 lat i 123 dni, tym samym stał się najmłodszym zdobywcą punktów w F1. Rekord ten został pobity dopiero 38 lat później przez Jensona Buttona, który swoje punkty zdobył w wieku 20 lat i 67 dni.
Spis treści |
[edytuj] Terminarz
Nazwa | Miejsce | Tor | Data | Zwycięzca | Więcej |
---|---|---|---|---|---|
Grand Prix Holandii | Zandvoort | Circuit Park Zandvoort | 20 maja | Graham Hill | więcej |
Grand Prix Monako | Monte Carlo | Circuit de Monaco | 3 czerwca | Bruce McLaren | więcej |
Grand Prix Belgii | Francorchamps | Circuit de Spa-Francorchamps | 17 czerwca | Jim Clark | więcej |
Grand Prix Francji | Rouen | Rouen-Les-Essarts | 8 lipca | Dan Gurney | więcej |
Grand Prix Wielkiej Brytanii | Aintree | Aintree Racecourse | 21 lipca | Jim Clark | więcej |
Grand Prix Niemiec | Nürburg | Nürburgring | 5 sierpnia | Graham Hill | więcej |
Grand Prix Włoch | Monza | Autodromo Nazionale Monza | 16 września | Graham Hill | więcej |
Grand Prix Stanów Zjednoczonych | Watkins Glen | Watkins Glen International | 7 października | Jim Clark | więcej |
Grand Prix Republiki Południowej Afryki | East London | Prince George Circuit | 29 grudnia | Graham Hill | więcej |
[edytuj] Teamy i kierowcy
Team | Kierowcy | Starty |
---|---|---|
BRM | Graham Hill Richie Ginther Jackie Lewis Bruce Johnstone |
9 1 1 |
Lotus-Climax | Trevor Taylor Jim Clark Innes Ireland Maurice Trintignant Jack Brabham Jo Siffert Jay Chamberlain Masten Gregory Nino Vaccarella Tony Shelly Lucien Bianchi John Campbell-Jones Gerry Ashmore Ernesto Prinoth Roger Penske Rob Schroeder Neville Lederle Ernie Pieterse |
9 8 6 5 3 3 2 2 2 1 1 1 1 1 1 1 1 |
Cooper-Climax | Tony Maggs Bruce McLaren Jackie Lewis Ian Burgess Bernard Collomb Hap Sharp Timmy Mayer John Love |
9 4 3 1 1 1 1 |
Lola-Climax | John Surtees Roy Salvadori |
7 |
Porsche | Carel Godin de Beaufort Jo Bonnier Dan Gurney Ben Pon Heinz Schiller Heini Walter Nino Vaccarella |
7 7 1 1 1 1 |
Ferrari | Phil Hill Giancarlo Baghetti Ricardo Rodríguez Lorenzo Bandini Willy Mairesse |
4 4 3 3 |
Brabham-Climax | Jack Brabham |
|
Lotus-BRM | Masten Gregory Jo Siffert Wolfgang Seidel Heinz Schiller Gunther Seiffert Tony Shelly |
2 2 1 1 1 |
de Tomaso-O.S.C.A | Roberto Lippi |
|
de Tomaso | Nasif Estefano |
|
LDS-Alfa Romeo | Doug Serrurier |
|
Gilby-BRM | Keith Greene |
|
ENB-Maserati | Lucien Bianchi |
|
Emeryson-Climax | Tony Settember Wolfgang Seidel |
1 |
Cooper-Alfa Romeo | Mike Harris |
|
[edytuj] Klasyfikacja kierowców
lp | zawodnik | team | punkty |
---|---|---|---|
1 | Graham Hill | BRM |
|
2 | Jim Clark | Lotus |
|
3 | Bruce McLaren | Cooper-Climax |
|
4 | John Surtees | Lola-Climax |
|
5 | Dan Gurney | Porsche |
|
6 | Phil Hill | Ferrari |
|
7 | Tony Maggs | Cooper-Climax |
|
8 | Richie Ginther | BRM |
|
9 | Jack Brabham | Lotus-Climax Brabham-Climax |
6 |
10 | Trevor Taylor | Lotus-Climax |
|
11 | Giancarlo Baghetti | Ferrari |
|
12 | Lorenzo Bandini | Ferrari |
|
13 | Ricardo Rodríguez | Ferrari |
|
14 | Willy Mairesse | Ferrari |
|
15 | Joakim Bonnier | Porsche |
|
16 | Innes Ireland | Lotus-Climax |
|
17 | Carel Godin de Beaufort | Porsche |
|
18 | Masten Gregory | Lotus-BRM |
|
19 | Neville Lederle | Lotus-Climax |
|
Maurice Trintignant, Jackie Lewis, John Love, Nino Vaccarella, Lucien Bianchi, Roger Penske, Bruce Johnstone, Jo Siffert, Rob Schroeder, Ernie Pieterse, Ian Burgess, Tony Settember, John Campbell-Jones, Hap Sharp, Heini Walter, Jay Chamberlain, Wolfgang Seidel, Roy Salvadori, Tony Shelly, Keith Greene, Ben Pon, Heinz Schiller, Bernard Collomb, Timmy Mayer, Doug Serrurier, Mike Harris, Günther Seiffert, Gerry Ashmore, Ernesto Prinoth, Roberto Lippi, Nasif Estéfano - nie zdobyli punktów
[edytuj] Klasyfikacja konstruktorów
lp | team | punkty |
---|---|---|
1 | BRM | 42 (56) |
2 | Lotus-Climax | 36 (38) |
3 | Cooper-Climax | 29 (37) |
4 | Lola-Climax | 19 |
5 | Porsche | 18 (19) |
6 | Ferrari | 18 |
7 | Brabham-Climax | 6 |
8 | Lotus-BRM | 1 |
Teamy: De Tomaso-Osca, De Tomaso, LDS-Alfa Romeo, Gilby-BRM, ENB-Maserati, Emeryson-Climax, Cooper-Alfa Romeo- nie zdobyły punktów