Granatnik Pallad

Z Wikipedii

Granatnik Pallad
Granatnik Pallad-D
Dane podstawowe
Państwo	Polska
Rodzaj	granatnik
Historia
Prototypy	luty 1970 (wz. 1974)
Dane techniczne
Kaliber	40 mm

Pallad - kryptonim programu, którego celem było skonstruowanie gwintowanego granatnika podlufowego.

Spis treści 1 Historia konstrukcji 2 Wersje 3 Opis konstrukcji 4 Dane taktyczno-techniczne 4.1 Bibliografia

[edytuj] Historia konstrukcji

W drugiej połowie lat sześćdziesiątych doc. dr inż. Józef Brodacki z Instytutu Mechaniki Precyzyjnej w Warszawie opracował koncepcję granatnika podlufowego z lufą gwintowaną. Oficjalne prace nad nową bronią rozpoczęto w 1968 roku w ramach programu o kryptonimie "Pallad". W skład zespołu konstrukcyjnego wchodzili Józef Brodacki, Bolesław Dawidowicz, Andrzej Ożogowski i Zdzisław Zapendowski. Miał być to dodatkowy środek ogniowy żołnierza na szczeblu drużyny piechoty, przeznaczony do zwalczania siły żywej, rażenia środków ogniowych i nie opancerzonych pojazdów przeciwnika.

W fazie projektu wstępnego rozpatrywano kilka wariantów granatnika, różniących się sposobem otwierania zamka. Ostatecznie wybrano układ ze stałą lufą i zamkiem odchylanym w dół. Jednocześnie z projektowaniem granatnika prowadzono prace nad amunicją. Pierwsze strzelanie z prototypowego egzemplarza wykonano w lutym 1970 roku. Następnie broń oznaczoną wstępnie jako granatnik wzór 1970 skierowano do próbnej eksploatacji w wybranych jednostkach. Po próbach w jednostkach przeprojektowano celownik i przyjęto broń do uzbrojenia jako "7,62 mm karabinek-granatnik wzór 1974".

Na początku lat osiemdziesiątych, opierając się na konstrukcji granatnika podlufowego, skonstruowano samodzielny granatnik wz. 1983. Zmiany w stosunku do granatnika podlufowego były niewielkie i w zasadzie polegały na dodaniu chwytu pistoletowego i składanej kolby z gumowym amortyzatorem.

[edytuj] Wersje

• 7,62 mm karabinek-granatnik wzór 1974 - zestaw składający się z granatnika "Pallad" i karabinu AKM
• 5,45 mm karabinek-granatnik wzór 1974 - zestaw składający się z granatnika "Pallad" i karabinu wz. 88 Tantal
• 5,56 mm karabinek-granatnik wzór 1974 - zestaw składający się z granatnika "Pallad" i karabinu wz. 96 Beryl
• granatnik wzór 1983 - granatnik samodzielny z kolbą składaną (inne oznaczenie to "Pallad-D")

[edytuj] Opis konstrukcji

Granatnik "Pallad" jest jednostrzałową bronią przystosowaną do montażu pod lufą karabinu (wz.1974) lub samodzielną (wz. 1983). Granatnik wz. 1974 jest podwieszany do karabinka w dwóch punktach: z przodu za pomocą obejmy lufy granatnika i z tyłu za pomocą wspornika, który łączy granatnik ze specjalnym łożem karabinka.

Podstawowymi elementami broni są:

• Lufa gwintowana wykonana z utwardzonego stopu aluminium i wkręcona na stałe w komorę zamkową
• Zamek - odchylany, obracany na sworzniu i ryglowany w położeniu zamkniętym ryglem umieszczonym w komorze zamkowym.

Do napędu granatów wykorzystuje się dwukomorowy układ miotający. Granatnik wyposażony jest w mechanizm zabezpieczający przed przypadkowym strzałem.

Celownik jest umocowany na obejmie lufy, a głównym jego elementem jest tarcza nastawcza, w której jest osadzona muszka i szczerbinka. Na tarczy naniesione są dwie podziałki nastaw: jedna dla grupy torów płaskich (cele odkryte), druga - dla stromych (cele ukryte).

[edytuj] Dane taktyczno-techniczne

Dane taktyczno-techniczne granatników wz. 1974 i wz. 1983

Wzór	wz. 1974	wz. 1983
Nabój	40 x 47 mm	40 x 47 mm
Długość broni (mm)	324	395/670
Długość linii celowania (mm)	85	67
Szerokość (mm)	94	95
Wysokość (mm)	105	200
Masa (kg)	1,25	2,3
Masa wraz z karabinkiem AKM (kg)	5,5 kg	-
Prędkość początkowa pocisku (m/s)	78	78
Szybkostrzelność praktyczna granatami (strz/min)	7-9	7-3
Zasięg skuteczny (m)	30 - 400 (cele odkryte) 170 - 430 (cele ukryte)	30 - 400 (cele odkryte) 170 - 430 (cele ukryte)

[edytuj] Bibliografia

• Gwóźdź, Zbigniew. Pallad. Komandos. 1997, nr 5(59), str. 65-67. ISSN 0867-8669.