Pistolet P-70
Z Wikipedii
P-70 | |
Dane podstawowe | |
Państwo | Polska |
Rodzaj | pistolet samopowtarzalny |
Historia | |
Prototypy | 1970 |
Dane techniczne | |
Kaliber | 9 mm |
Nabój | 9 mm Makarow |
Magazynek | pudełkowy, 14 nab. |
Wymiary | |
Długość | 180 mm |
Wysokość | 136 mm |
Szerokość | 32 mm |
Długość lufy | 101 mm |
Masa | |
broni | 0,75 kg (niezaładowanej) |
Inne | |
Prędkość pocz. pocisku | 305 m/s |
Pistolet P-70 - polski pistolet samopowtarzalny. Prototyp został wykonany w 1970 roku.
[edytuj] Historia
W połowie lat 60. XX wieku do uzbrojenia Wojska Polskiego wprowadzono pistolet P-64. Nowa broń miała zastąpić pistolety wojskowe wz. 33 czyli produkowane licencyjnie w Polsce radzieckie pistolety TT. Szybko okazało się że P-64 jest pistoletem nie przystającym do wymagań wojska. Niewielkie wymiary i masa (P-64 jest najmniejszym z pistoletów zasilanych nabojem Makarowa) powodowały że P-64 doskonale spisywał się jako broń przeznaczona do skrytego przenoszenia i samoobrony, ale jednocześnie sprawiały że pistolet miał silny odrzut, krótka linię celowania, krótki, niewygodny chwyt oraz magazynek o małej pojemności.
W drugiej połowie lat 60. w WITU powołano zespół który miał zająć się opracowaniem projektu pistoletu lepiej spełniającego wymagania armii. W jego skład wchodzili M. Adamczyk, J. Okraszewski i A. Kowalczyk. Zespół ten opracował projekt pistoletu zasilanego z dwurzędowego magazynka o pojemności 14 naboi. W celu zmniejszenia masy broni szkielet pistoletu został wykonany jako odlew z aluminium.
Prototyp nowego pistoletu był gotowy w 1970 roku. Pistolet otrzymał oznaczenie 9 mm Pistolet wojskowy wz. 1970 (P-70), jednak nie uruchomiono jego seryjnej produkcji. Pistolet p-70 po raz pierwszy został zaprezentowany w 1973 roku na Centralnej Wojskowej Wystawie Wynalazczości.
[edytuj] Opis
P-70 był bronią samopowtarzalną. Zasada działania oparta o odrzut zamka swobodnego. Mechanizm spustowy kurkowy z samonapinaniem.
Bezpiecznik nastawny, skrzydełko bezpiecznika z lewej strony zamka. Po wystrzeleniu ostatniego naboju zamek zatrzymuje się w tylnej pozycji. Zewnętrzny zatrzask zamka znajdował się na górnej części lewej stronie chwytu.
P-70 był zasilany z wymiennego, dwurzędowego magazynka pudełkowego o pojemności 14 naboi, umieszczonego w chwycie. Przycisk zwalniania magazynka znajdował się u dołu chwytu.
Lufa gwintowana.
Przyrządy celownicze mechaniczne, stałe (muszka i szczerbinka).
[edytuj] Bibliografia
- Zbigniew Gwóźdź, Piotr Zarzycki, Polskie konstrukcje broni strzeleckiej, SIGMA NOT 1993. ISBN 83-85001-69-7
Pistolety i rewolwery | Pistolety maszynowe |
---|---|
Karabiny, karabinki i karabiny wyborowe | Karabiny maszynowe |
Granatniki i granatniki przeciwpancerne | Pistolety sygnałowe |
Pallad • RGA-86 • PT-100 • RPG-76 • kbkg wz. 1960 |
|
Granaty ręczne | |
Konstrukcje prototypowe i doświadczalne | |
WiR • Pistolet wz. 58 • P-70 • P-75 • P-78A • pm SJ-56 • pm PMM • kb Lantan • kb AKMS wz. 80 • kbk wz. 97 • kbk wz. 2002 • kbk wz. 2005 • kbw Bor •rkm SJ-57 • kbkm wz. 2003 • Pallad M • GA-40 • SBAO-40 • ZAH-1 • Gward |