Karabinek wz. 96 Beryl

Z Wikipedii

karabinek szturmowy wz. 96 Beryl
Dane podstawowe
Państwo	Polska
Producent	Fabryka Broni "Łucznik"
Rodzaj	karabin szturmowy
Historia
Prototypy	1995 - 1996
Produkcja seryjna	1997 - do chwili obecnej
Dane techniczne
Kaliber	5,56 mm
Nabój	5,56 x 45 mm
Magazynek	30 nab.
Wymiary
Długość	943/742 mm
Długość lufy	457 mm
Długość linii celowniczej	372 mm
Masa
broni	3,52/3,89 kg (z magazynkiem pustym/załadowanym)
Inne
Prędkość pocz. pocisku	920-940 m/s
Energia pocz. pocisku	1570-1690 J
Szybkostrzelność teoretyczna	700 strz/min

Żołnierz ze zmodyfikowanym karabinem wz. 96 (dodany celownik holograficzny, laserowy, chwyt przedni i poduszka podpoliczkowa)

Zobacz galerię na Wikimedia Commons:
Karabinek wz. 96 Beryl

5,56 mm karabinek szturmowy wz. 96 - polski karabinek automatyczny. Ma zastąpić w uzbrojeniu Wojska Polskiego karabiny kalibru 5,45 x 39 mm i 7,62 x 39 mm.

[edytuj] Historia konstrukcji

Po decyzji o standaryzacji kalibrów z armiami NATO podjęto prace nad nowym karabinem i karabinkiem. Oparto się na konstrukcji karabinu wz. 88 i karabinka wz. 89. Podstawową różnicą była zmiana kalibru z 5,45 na 5,56 mm. Zmieniono także konstrukcję kolby składanej. Badania serii prototypowej odbyły się na przełomie 1995 i 1996. W 1997 nowy karabin i karabinek zostały przyjęte do uzbrojenia jako "5,56 mm karabinek szturmowy kbs wz. 96" i "5,56 mm karabinek krótki wz. 96" (zgodnie z polską nomenklaturą wojskową broń strzelająca nabojem pośrednim jest zawsze określana jako karabinek). Do broni opracowano podstawę umożliwiającą montaż celowników:

• PCS-6 - noktowizyjny nocny
• CK-3 - kolimatorowy
• LKA-4 - optyczny
• CWL-1 - optyczny połączony ze wskaźnikiem laserowym

Największą wadą nowo opracowanych karabinów okazało się przystosowanie tylko do standardu amunicyjnego (amunicja 5,56 x 45 mm NATO). Zarówno magazynki jak i podstawa celownika optycznego nie są zgodne z natowskimi standardami.

Według nieoficjalnych informacji z Ministerstwa Obrony Narodowej, w roku 2002 za każdy egzemplarz karabinu szturmowego wz. 96 Beryl płacono około 600 USD. Według wielu opinii była to cena zawyżona o około 30%, w tym samym czasie jeden egzemplarz karabinu HK G36 z mechanicznymi przyrządami celowniczymi kosztował około 800 USD.

W 2004 roku zaprezentowano nowy karabin wz. 2004, będący modernizacją karabinu wz. 96.

[edytuj] Wersje

• karabinek szturmowy wz. 96 Beryl - wersja standardowa
• 5,56 mm karabinek-granatnik wz. 1974 - zestaw składający się z karabinu wz. 96 i granatnika podwieszanego wz. 74 Pallad
• karabinek wz. 96 Mini-Beryl - wersja z lufą skróconą do 235 mm. Zakres zmian w stosunku do karabinu jest identyczny jak w przypadku karabinka wz. 89 (nowe urządzenie wylotowe i podstawa celownika). Dla karabinka wz. 96 opracowano krótszy, 20-nabojowy magazynek. W 2005 na zamówienie Żandarmerii Wojskowej powstała nieco zmodyfikowana odmiana Mini Beryla, w której zmienił się m.in. zespół suwadła z tłokiem, uniwersalna szyna montażowa MIL-STD-1913, przekrój rury gazowej, urządzenie wylotowe, dodano chwyt przedni z zespołem szyn montażowych i osłony cieplne.
• karabinek wz. 2004 - wersja powstała w efekcie doświadczeń irackich. Łoże karabinu wyposażono w przedni chwyt pistoletowy (ułatwiający długotrwałe noszenie broni w rękach w czasie pieszego patrolowania). Po bokach łoża pojawiły się krótkie szyny Picatinny (zgodne ze standardem NATO), na których można montować oświetlenie taktyczne i wskaźniki laserowe. Nową konstrukcję ma także podstawa umieszczona nad pokrywą komory zamkowej. Jest ona także zgodna ze standardem NATO. Egzemplarze karabinu wz. 2004 prezentowane jako uzbrojenie IV zmiany polskiego kontyngentu w Iraku miały zamocowane na tej szynie celowniki holograficzne EOTech 552. Karabin posiada nową kolbę składaną o regulowanej długości. Skonstruowano także nowe magazynki z przeźroczystego tworzywa sztucznego.^[1]
• Beryl-Sport (wcześniej nazywany Beryl IPSC )- zaprezentowana w 2003 strzelająca wyłącznie ogniem pojedynczym, wersja samopowtarzalna, przeznaczona na rynek cywilny (na potrzeby strzelectwa praktycznego)^[2].
• Beryl Commando (prototyp miał na komorze zamkowej wybitą nazwę Comando)- opracowana w 2006 roku wersja z lufą długości 375 mm (z urządzeniem wylotowym 406 mm). Nie została przyjęta do uzbrojenia WP ale nadal trwają prace nad jej rozwojem. Pierwsza wersja tej broni poza zmianami związanymi ze skróceniem lufy nie różniła się od kbs wz. 96. Później zaprezentowano prototyp z mechanizmem spustowym pozbawionym ogranicznika długości serii z obustronnym skrzydełkiem przełącznika rodzaju ognia/bezpiecznika. W 2007 roku zaprezentowano kolejną wersję Beryla Commando. Posiada ona mechanizm spustowy z ogranicznikiem długości serii, łoże z trzema szynami zgodnymi z MIL-STD-1913 (do dolnej zamontowano chwyt przedni), długa szyną MIL-STD-1913 nad pokrywą komory zamkowej i stałą kolba teleskopową o regulowanej długości^[3].

[edytuj] Opis konstrukcji

Karabin wz. 96 Beryl jest indywidualną bronią samoczynno-samopowtarzalną. Zasada działania oparta o wykorzystanie energii gazów prochowych odprowadzanych przez boczny otwór lufy. Ryglowanie przez obrót zamka w prawo (dwa rygle). Mechanizm spustowy z ogranicznikiem długości serii umożliwia strzelanie ogniem pojedynczym, seriami trzystrzałowymi i ogniem ciągłym. Przełącznik rodzaju ognia po lewej stronie broni. Oddzielna dźwignia bezpiecznika po po prawej stronie komory zamkowej. Zasilanie z dwurzędowych magazynków łukowych o pojemności 30 naboi (możliwość użycia magazynków 20-nabojowych). Otwarte przyrządy celownicze składają się z muszki i celownika krzywkowego (ze szczerbiną) o nastawach od 100 do 1000 metrów, nastawa bojowa "S" odpowiada nastawie 440 m. Przyrządy celownicze wyposażone w trytowe źródła światła (do strzelań nocnych). Kolba metalowa składana na prawą stronę komory zamkowej (możliwość strzelania z kolbą złożoną).

[edytuj] Dane taktyczno-techniczne

[edytuj] Bibliografia

• Sakowski, Zdzisław. 5,56 mm karabinki wz. 96 - broń przyszłościowa wojsk. Wojskowy Przegląd Techniczny i Logistyczny. 1997, nr 5, str. 14-15. ISSN 1230-7386.
• Nowakowski, Tomasz. Karabinki Beryl z ZM "Łucznik" S.A.. Nowa Technika Wojskowa. 1998, Nr. 2, s. 10-13. ISSN 1230-1655.
• Chloupek, Ireneusz. Gra pozorów. "Beryl" (1). Komandos. 1999, nr 2(78), str. 65-68. ISSN 0867-8669.
• Chloupek, Ireneusz. Półśrodek. "Beryl" (2). Komandos. 1999, nr 3(79), str. 65-68. ISSN 0867-8669.
• Chloupek, Ireneusz. Półśrodek. "Beryl" (3). Komandos. 1999, nr 4(80), str. 65-67. ISSN 0867-8669.
• Jęczmyk, Andrzej. Droga do Beryla. Widziane z Łucznika. Raport-wto. 1999, nr 9, str. 60-66. ISSN 1479-270X.
• Wilk, Remigiusz (REMOV). Beryl - jak daleko od ideału. Raport-wto. 2004, nr 9, str. 102-106. ISSN 1479-270X.
• Ochyra, Mirosław. 5,56 mm BERYL - przyszłość polskiej armii. Broń i amunicja. 2005, nr 1, str. 22-23. ISSN 1644-339X.
• Wilk, Remigiusz. Beryl Comando. Broń i amunicja. 2006, nr 2, str. 20-21. ISSN 1644-339X.

[edytuj] Przypisy

1. ↑ Specyfikacja producenta
2. ↑ Specyfikacja producenta
3. ↑ Wilk, Remigiusz (REMOV). Na chwilę przed MSPO. Broń i amunicja. 2007, Nr. 4, s. 16-17. ISSN 1644-339X.