Jerzy Nawrocki
Z Wikipedii
Jerzy Nawrocki (ur. 20 grudnia 1926 w Trzcianie, woj. rzeszowskie, zm. 28 kwietnia 1990 w Katowicach) - działacz państwowy w okresie PRL, inżynier górnik.
W 1955 ukończył Politechnikę Śląską w Gliwicach, od 1969 z tytułem profesora nadzwyczajnego, od 1978 - prof. zwyczajnego nauk technicznych. W 1979 został członkiem korespondentem PAN.
Od 1952 był członkiem PZPR. Od 1954 był pracownikiem naukowo-dydaktycznym Politechniki Śląskiej, od 1969 dyrektorem Instytutu Przeróbki Kopalin tej uczelni. W latach 1970-1974 był jej prorektorem, a w latach 1974-1981 rektorem. Od lipca 1981 do stycznia 1982 był ministrem nauki, szkolnictwa wyższego i techniki (dymisję ze stanowiska ministra premier przyjął już 15 grudnia 1981). W latach 1985-1989 był członkiem Rady Państwa. W latach 1972-1989 był posłem na Sejm (kadencje VI-IX), 1974-1981 przewodniczący Komisji Nauki i Postępu Technicznego w Sejmie VI-VIII kadencji.
Jako naukowiec zajmował się przeróbką kopalin stałych, był twórcą nowych technologii w przeróbce kopalin, projektował i konstruował nowoczesne maszyny i urządzenia przeróbcze. Autor lub współautor ponad 200 prac naukowych, publikowanych w periodykach polskich i zagranicznych.
Odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Medalem Komisji Edukacji Narodowej.