Zbigniew Rudnicki
Z Wikipedii
Zbigniew Rudnicki | |
Data i miejsce urodzenia | 1 grudnia 1928 Stanisławów |
Data śmierci | 2 kwietnia 2000 |
poseł na Sejm kontraktowy | |
Okres urzędowania | od 1989 do 1991 |
Przynależność polityczna | Stronnictwo Demokratyczne |
Zbigniew Rudnicki (ur. 1 grudnia 1928 Stanisławów, zm. 2 kwietnia 2000) – polski polityk, prawnik, poseł na Sejm PRL VII, VIII i X kadencji.
Ukończył w 1960 studia prawnicze na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, w 1967 uzyskał stopień naukowy doktora nauk prawnych.
Pracował w Przedsiębiorstwie Budownictwa Inżynieryjnego w Poznaniu w 1948. Następnie w latach 1949-1956 był zatrudniony w Izbie Rzemieślniczej w tym mieście. Od 1952 należał do Stronnictwa Demokratycznego. W latach 1956-1961 zajmował stanowisko etatowego pracownika miejskiego komitetu Stronnictwa Demokratycznego w Poznaniu. Następnie był zatrudniony w prezydium Rady Miejskiej w Poznaniu w latach 1961-1973. Od 1973 do 1980 pełnił funkcję sekretarza w Centralnym Komitecie SD.
Od kwietnia 1980 do czerwca 1981 sprawował urząd ministra łączności w rządach Edwarda Babiucha, Józefa Pińkowskiego i Wojciecha Jaruzelskiego. Później przez rok przebywał na emeryturze, następnie do 1991 kierował zarządem Centralnego Związku Rzemiosł.
W latach 1976-1985 i 1989-1991 wykonywał mandat posła na Sejm. W Sejmie kontraktowym pełnił obowiązki Marszałka Seniora.
[edytuj] Źródła
- Tadeusz Mołdawa, Ludzie władzy 1944-1991, Warszawa 1991
- Kto jest kim w Polsce (informator biograficzny) wyd. 2 Interpress Warszawa 1989 ISBN 83-223-2491-X
- Archiwum Danych o Posłach