Kawanishi E7K

Z Wikipedii

Kawanishi E7K
Dane podstawowe
Państwo	Japonia
Producent	Kawanishi
Typ	wodnosamolot zwiadowczy
Konstrukcja	dwupłat o konstrukcji całkowicie metalowej, podwozie – pływakowe, stałe
Załoga	3
Historia
Data oblotu	6 lutego 1933
Lata produkcji	1934 – 1941
Wycofanie ze służby	1945
Dane techniczne
Napęd	1 silnik rzędowy, 12-cylindrowy Hiro Type 91 (E7K1) 1 silnik gwiazdowy, 14-cylindrowy Mitsubishi Zuisei 11 (E7K2)
Moc	600 KM (440 kW) (E7K1) 870 KM (640 kW) (E7K2)
Wymiary
Rozpiętość	14,00 m
Długość	10,41 m (E7K1) 10,50 m (E7K2)
Wysokość	4,81 m (E7K1) 4,85 m (E7K2)
Powierzchnia nośna	43,60 m²
Masa
Własna	1 970 kg (E7K1) 2 100 k (E7K2)
Startowa	3 000 kg (E7K1) 3 300 kg (E7K2)
Osiągi
Prędkość maksymalna	275 km/h (E7K2)
Prędkość przelotowa	185 km/h (E7K2)
Pułap	7 060 m (E7K2)
Zasięg	1 850 km (E7K2)
Długotrwałość lotu	12 godz. (E7K1) 11,5 godz. (E7K2)
Dane operacyjne
Uzbrojenie
3 karabiny maszynowe Type 92 kal. 7,7 mm 2 lub 4 bomby o łącznej masie 120 kg
Użytkownicy
Japonia

Kawanishi E7K (oznaczenie amerykańskie – Alf) – japońska wodnosamolot zwiadowczy z okresu II wojny światowej.

[edytuj] Historia

W 1932 roku dowództwo lotnictwa japońskiej marynarki wojennej ogłosiło wymagania 7-shi wodnosamolotu zwiadowczego, na podstawie tych wymagań projekty opracowała wytwórnia Aichi oznaczony jako AB-6 i wytwórnia Kawanishi oznaczony jako Model J. Prototyp wodnosamolotu wytwórni Kawanishi został oblatany w dniu 6 lutego 1933 roku i okazał się lepszy od wodnosamolotu AB-6.

W 1933 roku na zamówienie dowództwa lotnictwa marynarki wojennej rozpoczęto produkcję seryjną wodnosamolotu, który otrzymał oznaczenie E7K1. Po wyprodukowaniu 183 samolotów do produkcji seryjnej wprowadzono nową jego wersję oznaczoną jako E7K2. W nowej wersji zastosowano silnik gwiazdowy o większej mocy, co poprawiło osiągi samolotu. Także zmieniły się niektóre wymiary.

Produkcja seryjna samolotu E7K trwała do 1941 roku i łącznie zbudowano 530 wodnosamolotów, z tego 183 w wersji E7K1 i 347 w wersji E7K2. Wodnosamoloty były budowane w zakładach Kawanishi Kokuki K. K. w Naruo oraz w zakładach Nippon Hikoki K. K. w Tomioka.

[edytuj] Użycie w lotnictwie

Wodnosamolot E7K w 1934 roku został wprowadzony do jednostek lotnictwa japońskiej marynarki wojennej i w krótkim czasie stał się podstawowym samolotem zwiadowczym. Znalazł się także na wyposażeniu krążowników typu Atogo i Nachi.

W 1941 roku zaczęto zastępować wodnosamoloty E7K nowymi samolotami Aichi E13A, zostały skierowane do jednostek szkolnych i treningowych. Ostatnie samoloty wycofano z jednostek liniowych w 1943 roku. W 1945 roku użyto tych samolotów w jednostkach kamikadze, do lotów samobójczych.

[edytuj] Opis konstrukcji

Wodnosamolot Kawanishi H7K był dwupłatem o konstrukcji całkowicie metalowej z pokryciem płóciennym. Kabiny odkryte umieszczone jedna za drugą. Podwozie pływakowe.

Napęd samolotu stanowiły w pierwszej wersji silnik rzędowy chłodzony cieczą, a w drugiej silnik gwiazdowy chłodzony powietrzem.

Uzbrojenie samolotu stanowiły 3 karabiny maszynowe, jeden stały i dwa ruchome. Samolot też mógł mógł również przenosić po 4 bomby lotnicze o wadze 60 kg każda.