Kościół Starokatolicki Mariawitów w Ameryce Północnej

Kościół Starokatolicki Mariawitów w Ameryce Północnej

Religia	Chrześcijaństwo
Klasyfikacja główna	Starokatolicyzm
Kierunek teologiczny	Mariawityzm
Forma organizacji	episkopalno-synodalna
Założyciel(e)	Wierni Polskiego Kościoła Katolickiego
Czas założenia	1930
Miejsce założenia	Wyandotte (Michigan) (Stany Zjednoczone)
Wyznanie macierzyste	Polski Kościół Katolicki
Zasięg geograficzny	Stany Zjednoczone Ameryki Północnej, Kanada
Liczba wiernych	349 052
Liczba parafii	147

Kościół Starokatolicki Mariawitów w Ameryce Północnej (ang. Mariavite Old Catholic Church - Province of North America) - jeden z niezależnych starokatolickich kościołów mariawickich, działający na terenie Stanów Zjednoczonych i Kanady. Według danych podawanych przez wspólnotę liczy ona 350 tys. wiernych. ^[1]. Zwierzchnikiem kościoła jest abp Robert Ronald Jan Maria Zaborowski, a siedziba i centrum Kościoła znajduje się Wyandotte (Michigan). Kościół Starokatolicki Mariawitów w Ameryce Północnej jest od roku 1954 (po śmierci Brata Biskupa Jakuba M. Romana Próchniewskiego) niezależną wspólnotą religijną i nie jest oficjalnie częścią Kościoła Starokatolickiego Mariawitów.

Spis treści

Kościół Starokatolicki Mariawitów w Polsce powstał w 1906 w wyniku rozłamu w polskim Kościele rzymskokatolickim, który nie zaakceptował Dzieła Wielkiego Miłosierdzia - objawień Marii Franciszki Kozłowskiej i opartej na tych objawieniach działalności Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów. Idea mariawityzmu za sprawą polskich emigrantów przeszczepiona została za ocean, gdzie w 1930 powstał - z inicjatywy wiernych Polskiego Kościoła Katolickiego, którzy po śmierci biskupa Stefana Kamińskiego pozostawali bez stałego duszpasterstwa - Kościół Starokatolicki Mariawitów w Ameryce Północnej. Pierwszy biskup północnoamerykańskiej prowincji, Franciszek Ignacy Maria Boryszewski, święcenia kapłańskie otrzymał 27 grudnia 1925 roku z rąk abpa Starorzymskiego Kościoła Katolickiego: Karmela Henryka Carfory. Biskup Boryszewski sakrę biskupią otrzymał od biskupa Romana Marii Jakuba Próchniewskiego z Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w Polsce, przy udziale arcybiskupów z Amerykańskiego Kościoła Katolickiego. Od roku 1976r. zwierzchnikiem wspólnoty jest Brat arcybiskup Robert Ronald Jan Maria Zaborowski. U niektórych katolików wątpliwości również budzi kwestia ważności jego święceń kapłańskich, ale w roku 1975 ś.p. Ks. Józef Swastek z Kościoła rzymskokatolickiego badał tę sprawę i wydal list w którym mówi, że nie ma żadnej wątpliwości w odnośnie przyjętych święceń kapłańskich i biskupich.

Kościół Starokatolicki Mariawitów w Ameryce Północnej opiera się na starodawnych, katolickich zasadach wiary i moralności. Zasady te zawarte są w księgach kanonicznych Pisma Świętego Starego i Nowego Testamentu oraz dogmatach i tradycji niepodzielonego Kościoła określone na pierwszych siedmiu soborach powszechnych. Opiera się również na Objawieniu o Bożym Miłosierdziu, otrzymanym przez Założycielkę mariawityzmu wskazującym, że ratunek dla pogrążonego w grzechach świata jest w Chrystusie obecnym w Przenajświętszym Sakramencie oraz we wzywaniu nieustającej pomocy Najświętszej Maryi Panny. W kościele Starokatolickim Mariawitów stosuje się ryt Mszy Trydenckiej. Kościół uznaje siedem Sakramentów Świętych:

Chrzest - który gładzi grzech pierworodny i czyni ludzi chrześcijanami,
Bierzmowanie - które umacnia nas w wierze świętej, udzielając darów Ducha św.,
Ciało i Krew Pańska (Komunia św.) - które pod postaciami chleba i wina dają żywą obecność Pana Jezusa, jako źródła światła, mocy i życia boskiego dla człowieka. Przenajświętszy Sakrament nazywany jest Eucharystią od greckiego słowa "eucharistein" co znaczy "dziękować",
Pokuta - która gładzi grzechy po chrzcie świętym popełnione,
Kapłaństwo - które daje moc do sprawowania sakramentów świętych,
Małżeństwo - które udziela małżonkom łaski do wspólnego pożycia i pobożnego wychowania dzieci,
Namaszczenie chorych olejem św. - które gładzi grzechy zapomniane, pomaga do dobrej śmierci, lub odzyskania zdrowia.

↑ Strona o ruchach religijnych prowadzona przez Uniwersytet Virginia podaje, że w 1972 północnoamerykańscy mariawici mieli 487 wyznawców, a w 1995 już 356 tys. Danych tych nie udało się nigdy potwierdzić, a wspólnota mariawicka nie podała nigdy nawet listy swoich parafii.