Księga Abdiasza

Z Wikipedii

Stary Testament

Biblia Hebrajska (część wspólna dla judaizmu i chrześcijaństwa)

Kanon katolicki, prawosławny, etiopski i syryjski

Kanon prawosławny

Dodatek do kanonu prawosławnego

4 Machabejska

Kanon rosyjski i etiopski

4 Ezdrasza

Kanon etiopski

Kanon syryjski

Księga Abdiasza jest najkrótszą, liczącą zaledwie 21 wersetów, księgą Starego Testamentu. Ogłasza wyrok Boga zapowiadający kres pewnego narodu, a jednocześnie zwiastuje ostateczny tryumf Królestwa Bożego.

[edytuj] Autor

Zobacz więcej w osobnym artykule: Abdiasz (prorok).

Ze wstępu dowiadujemy się, iż jest to wizja Abdiasza. Jest to jedyna informacja na temat autorstwa tej księgi, jaką w niej znajdujemy. Nie ma żadnej wzmianki o czasie i miejscu narodzin pisarza, o jego plemieniu ani o szczegółach z jego życia. Imię jego oznacza z języka hebrajskiego - sługa Jahwe.

[edytuj] Treść księgi Abdiasza

Abdiasz ogłasza swoją wizję na rozkaz Boży. Wzywa narody do stoczenia bitwy z Edomem (potomkami Ezawa). Następnie bezpośrednio zwraca się do tego narodu, oceniając jego pozycję. Opisuje Edom jako mały i wzgardzony naród, jednocześnie zachowujący się zuchwale. Mieszkając pośród wysokich skał, czuje się bezpieczny, lecz Bóg osądził go i przeznaczył na zagładę. Przeciw nim obrócą się dotychczasowi sprzymierzeńcy i w czasie jego klęski nie pomogą mu mędrcy i wojownicy znani z męstwa.

Kara ta spotka potomków Ezawa z powodu przemocy jakiej się dopuścili wobec swoich braci, synów Jakuba. Abdiasz surowo potępia czyny Edomu, zapowiada zbliżający się dzień rozrachunku.

Pod koniec tej księgi prorok zapowiada czas odnowy dla domu Jakuba, mówi o zajęciu terytorium Edomitów i wymienia zdobyczne krainy i terytoria.