Księga Sędziów

Z Wikipedii

Stary Testament

Biblia Hebrajska (część wspólna dla judaizmu i chrześcijaństwa)

Kanon katolicki, prawosławny, etiopski i syryjski

Kanon prawosławny

Dodatek do kanonu prawosławnego

4 Machabejska

Kanon rosyjski i etiopski

4 Ezdrasza

Kanon etiopski

Kanon syryjski

Księga Sędziów [Sdz] (hebr. שֹּׁפְטִים, Szofetim) to jedna z ksiąg biblijnych wchodząca w skład Starego Testamentu. Opisuje ona czasy pomiędzy zajęciem ziemi Kanaan przez Hebrajczyków pod wodzą Jozuego (zobacz Księga Jozuego), a czasami królów izraelskich (XII wiek p.n.e.).

W przeciwieństwie do poprzednich ksiąg jest ona luźnym zbiorem opowiadań, nie skoncentrowanej na jednej postaci. Bohaterami Księgi są sędziowie, sprawujący władzę i sądy nad ludem izraelskim. Tradycja wylicza 6 sędziów większych oraz 6 mniejszych. Sędziowie więksi to:

Otniel (3,7-11)
Ehud (3,12-30)
Barak (4,4-5,31)
Gedeon (6,11-8,32)
Jefte (10,6-12,7)
Samson (13,1-16,31)

Sędziowie mniejsi to Tola i Jair, Ibsan, Elon i Jabdon oraz Szamgar. Ważną postacią księgi jest także prorokini Debora.

Pieśń Debory to jeden z najstarszych utworów poetyckich w Biblii datowany na XII w. p.n.e.

[edytuj] Budowa księgi

Sdz 1,1 - 2,5 - bilans przejęcia Kanaanu w posiadanie, uwypukla się elementy pokojowej infiltracji.
Sdz 2,6 - 16,31 - sam trzon księgi, opowiadania o sędziach, wiele z nich ma charakter folklorystyczny (folklor jest nośnikiem teologii). Tu znajdują się opowiadania o sędziach większych i mniejszych.
Sdz 17 - 21 - opowiadania o rozmaitych wydarzeniach z czasów sędziów, które nie dotyczyły bohaterów, ale ocalały. Opierały się na folklorze. Akcentowały honor.

Księga zbudowana jest w oparciu o cykle, które domykają się w powtarzającej się frazie każdy czynił to, co było słuszne w jego oczach.

[edytuj] Autor

Autor księgi podkreśla rosnącą odrębność pomiędzy pokoleniami Izraela, opisuje wojnę pomiędzy ludem Beniamina a pozostałymi Izraelitami. Dzieło podboju kraju Kanaan nie zostało dokończone w czasach Jozuego i teraz pojawiają się tego skutki: sędziowie, pełniący władzę w kraju, muszą nie tylko zajmować się polityką wewnętrzną, ale i zajmować określone stanowisko wobec innych ludów. To sprawi, że Izraelici będą domagać się ustanowienia nad nimi króla, wzorem innych narodów.

Następną księgą Starego Testamentu jest Księga Rut (do ok. V wieku w ramach Księgi Sędziów), ale dalsze chronologicznie wydarzenia opisuje 1 Księga Samuela.