Księga Amosa

Z Wikipedii

Stary Testament

Biblia Hebrajska (część wspólna dla judaizmu i chrześcijaństwa)

Kanon katolicki, prawosławny, etiopski i syryjski

Kanon prawosławny

Dodatek do kanonu prawosławnego

4 Machabejska

Kanon rosyjski i etiopski

4 Ezdrasza

Kanon etiopski

Kanon syryjski

Księga Amosa jest jedną z ksiąg prorockich Starego Testamentu.

[edytuj] Autor

Amos przed powołaniem go przez Boga na proroka zajmował się hodowlą owiec i nacinaniem fig na sykomorach, został powołany aby prorokował nie tylko ojczystej Judzie lecz głównie północnemu królestwu Izraela. Pochodził z judzkiej miejscowości Tekoa, położonej jakieś 15 kilometrów na południe od Jerozolimy. Rozpoczął działalność prorocką za dni judzkiego króla Jeroboama II, syna Joasza. Imię Amos znaczy będący brzemieniem lub niosący brzemię.

[edytuj] Treść księgi Amosa

Wersety 1:1-2:3

Na początku Amos przystępuje do zapowiadania ognistych wyroków Bożych przeciwko wrogim narodom otaczającym Izraelitów. Dotyczą one Syryjczyków, Filistynów, Tyryjczyków, Edomitów, Ammonitów i Moabitów.

Wersety 2:4-16

W części tej części Amos zapowiada wyroki przeciwko Judzie i Izraelowi, gdyż ich mieszkańcy zgrzeszyli odrzucając prawo Boże. Sami Izraelici nakłaniali wzbudzonych przez Boga nazirejczyków do łamania ich ślubów, a prorokom zabraniali prorokować.

Wersety 3:1-6:14

Za pomocą dobitnych przykładów Amos wykazuje, iż to sam Bóg pobudził go do prorokowania. I czyni to zwłaszcza przeciwko miłującym luksusy łupieżcom, którzy mieszkają w Samarii. Bóg przypomina w jaki sposób karał i korygował naród izraelski. Amos intonuje tu proroczą pieśń żałobną nad Izraelem, lecz Bóg wzywa ich by Go szukali i pozostali przy życiu.

Wersety 7:1-17

Bóg już nie przyjmuje żadnego usprawiedliwiania, zapowiada zburzenie sanktuariów Izraela i że powstanie z mieczem przeciwko domowi Jeroboama II. Tymczasem Amacjasz, kapłan z Betel posyła do Jeroboama wiadomość, iż Amos uknuł przeciw niemu spisek, nakazuje iść Amosowi do Judy i tam prorokować. Amos wyjaśnia, że wszystko to czyni z pełnomocnictwa Bożego i zapowiada, że na Amacjasza i jego dom spadnie nieszczęście.

Wersety 8:1-9:15

W tej końcowej części Amos potępia Izraelitów za uciskanie ubogich i przysięga, iż będą musieli lamentować z powodu swoich niegodziwych uczynków. Zapowiada, iż wyrok Boży sięgnie ich choćby ukryli się w Szeolu lub wstąpili do niebios. Grzesznicy z jego ludu poginą od miecza. I na koniec zapowiada wspaniałą obietnicę dla powracających z wygnania, mówi o trwałych błogosławieństwach, które ześle Bóg.

[edytuj] Kanoniczność księgi Amosa

Niezbitym dowodem autentyczności księgi Amosa jest to, że Szczepan sparafrazował trzy zaczerpnięte z niej wersety o czym czytamy w Dziejach Apostolskich 7:42,43, oraz to że powoływał się na nią Jakub, co zanotowano w Dziejach Apostolskich 15:15-18 (Amosa 5:25-27; 9:11,12).