Księga Zachariasza

Z Wikipedii

Stary Testament

Biblia Hebrajska (część wspólna dla judaizmu i chrześcijaństwa)

Kanon katolicki, prawosławny, etiopski i syryjski

Kanon prawosławny

Dodatek do kanonu prawosławnego

4 Machabejska

Kanon rosyjski i etiopski

4 Ezdrasza

Kanon etiopski

Kanon syryjski

Księga proroka Zachariasza - jedna z ksiąg Pisma Świętego znajdująca się wśród ksiąg prorockich Starego Testamentu. W kanonie hebrajskim stanowiła część Księgi Dwunastu Proroków Mniejszych.

Wizjoner Zachariasz działał obok Aggeusza. Jego przesłanie przybiera postać bardzo żywych, przykuwających uwagę obrazów.

[edytuj] Treść

Część 1: Zaczyna się nowa era 1-8

Wstęp 1,1-6
Osiem wizji 1,7-8,23

Część 2: Izrael i narody 9-14

Pierwsze przesłanie 9-11
Drugie przesłanie 12-14

[edytuj] Czas i miejsce

Proroctwa Zachariasza o Jerozolimie i odbudowie Świątyni trwają dłużej, niż proroctwa Aggeusza - od roku 520 do 518 przed Chr. Druga część tej księgi (rozdziały 9-14) różni się znacznie od części pierwszej; niektórzy sądzą, że może być innego autorstwa. Tym, co łączy tę część z rozdziałami 1-8 (a także z Księgą Malachiasza), jest wspólne przesłanie o nowej erze błogosławieństwa.

[edytuj] Przesłanie

Mała społeczność Żydów, którzy powrócili do Jerozolimy, wyraźnie miała poczucie nowego początku. Żyło się im nadal trudno, ale przestrzegali wskazań Bożych. Myśl Zachariasza wychodzi od owego nowego początku i przenosi się ku nowej erze, nie tylko dla Jerozolimy, ale dla całego świata. Wraz z proroctwami o nowej erze znajdujemy także wiadomości o Mesjaszu, królu miłości i sprawiedliwości, który zostanie posłany przez Boga. Jako że Zachariasz podkreśla nadejście Mesjasza, cytaty z jego księgi często znajdują się w Nowym Testamencie.

Źródło: Biblia.net.pl