Manon Bollegraf

Z Wikipedii

Manon Bollegraf (ur. 10 kwietnia 1964 w 's-Hertogenbosch) - tenisistka holenderska, specjalistka gry podwójnej, zwyciężczyni czterech turniejów wielkoszlemowych w grze mieszanej, reprezentantka w Pucharze Federacji, olimpijka.

Kariera zawodowa praworęcznej Holenderki przypadła na lata 1983-2000, ale od 1996 występowała wyłącznie w turniejach deblowych. Odniosła łącznie 26 zwycięstw w turniejach deblowych rangi WTA Tour, wygrała również jeden turniej w grze pojedynczej. Zarobiła na korcie przeszło dwa miliony dolarów. Jej najlepszym sezonem w karierze był rok 1997, kiedy wygrała pięć turniejów deblowych, była w finale Wimbledonu w deblu, w półfinale US Open i ćwierćfinałach pozostałych dwóch turniejów wielkoszlemowych, a ponadto wygrała US Open i Australian Open w mikście. Starty te dały jej pozycję nr 4 w rankingu światowym deblistek (w lutym 1998).

Najlepsze wyniki osiągała w parze z Amerykanką Nicole Arendt. W finale Wimbledonu 1997 para Bollegraf-Arendt uległa ówczesnym liderkom kobiecego debla, Białorusince Nataszy Zwieriewej i Amerykance Gigi Fernández (6:7, 4:6). Skuteczne pary Bollegraf tworzyła również m.in. z Meredith McGrath, Martiną Navrátilovą (grały razem w 1994, kiedy Navrátilová zamierzała zakończyć karierę sportową), Katriną Adams, Rennae Stubbs, Larysą Sawczenko-Neiland. Sukcesy w mikście odnosiła wspólnie z Amerykaninem Rickiem Leachem i rodakiem Tomem Nijssenem. Skutecznie grała do końca kariery - w swoim ostatnim występie turniejowym dotarła do finału deblowego Masters 2000 (Chase Champioships) w Nowym Jorku, ulegając razem z Arendt Martinie Hingis i Annie Kurnikowej 2:6, 3:6.

Do 1995 łączyła starty deblowe z grą pojedynczą. W latach 1989-1992 była klasyfikowana w czołowej pięćdziesiątce rankingu, najwyżej w lipcu 1990 - jako nr 29. Jedyne zwycięstwo turniejowe odniosła w 1989, pokonując w finale w Oklahomie Leilę Meskhi 6:4, 6:4. Była również kilkakrotnie w finałach turniejowych (Oklahoma 1990, porażka z Amy Frazier; Denver 1991, porażka z Lori McNeil), a w 1992 doszła w singlu do ćwierćfinału wielkoszlemowego French Open, pokonując po drodze Manuelę Malejewą (wówczas nr 10 WTA) i Nathalie Tauziat (nr 14 WTA); przegrała z Hiszpanką Arantxą Sánchez Vicario (nr 5 WTA). Bollegraf odniosła w karierze również zwycięstwo nad Sánchez Vicario, a wśród innych zawodniczek, które udało się jej pokonać, były m.in. Amanda Coetzer, Jo Durie, Zina Garrison, Sabine Hack, Julie Halard-Decugis, Conchita Martínez, Natalia Miedwiediewa, Raffaella Reggi, Chanda Rubin, Barbara Paulus, Brenda Schultz.

W latach 1988-1999 występowała w reprezentacji narodowej w Pucharze Federacji. Grała głównie jako deblistka, ale w początkowym okresie zaliczyła także kilkanaście pojedynków singlowych. Bilans jej występów to 15 wygranych i 15 porażek. W 1996 uczestniczyła w igrzyskach olimpijskich w Atlancie, w parze z Schultz docierając do półfinału. Nie udało się jej jednak zdobyć medalu - w półfinale od Holenderek lepsza okazała się para amerykańska Gigi Fernández i Mary Joe Fernández, a w meczu o brązowy medal Hiszpanki Sánchez Vicario i Martínez. W 2006 Bollegraf objęła funkcję kapitana reprezentacji Holandii w Pucharze Federacji.

Wygrane turnieje:

gra pojedyncza:
- 1989 Oklahoma
gra podwójna:
- 1989 Strasburg (z Nicole Provis)
- 1989 Kansas (z Lise Gregory), Belgium (z Mercedes Paz), Nashville (z Meredith McGrath)
- 1990 Kansas (z Meredith McGrath), European Indoors (z Evą Pfaff)
- 1991 Lipsk (z Isabelle Demongeot)
- 1992 Midland (z Meredith McGrath), Belgian Ladies Open (z Caroline Vis)
- 1993 Houston, Quebec, Filadelfia (wszystkie z Katriną Adams)
- 1994 Houston, Zurych (oba z Martiną Navratilovą), Brighton (z Larysą Sawczenko-Neiland)
- 1995 Hilton Head, Houston, Zurych, Quebec (wszystkie z Nicole Arendt), Birmingham (z Rennae Stubbs)
- 1996 Essen (z Meredith McGrath), Edynburg (Doubles Championship, z Nicole Arendt)
- 1997 Hanower, Rzym (Italian Open), Edynburg (Doubles Champioship), Eastbourne, Atlanta (wszystkie z Nicole Arendt)
gra mieszana:
- 1989 French Open (z Tomem Nijssenem)
- 1991 US Open (z Tomem Nijssenem)
- 1997 Australian Open, US Open (oba z Rickiem Leachem)