Martin Van Buren

Z Wikipedii

Martin Van Buren
Data urodzenia	5 grudnia 1782
8. Prezydent Stanów Zjednoczonych
Okres urzędowania	od 4 marca 1837 do 4 marca 1841
Przynależność polityczna	Partia Demokratyczna
Poprzednik	Andrew Jackson
Następca	William Henry Harrison
8. Wiceprezydent Stanów Zjednoczonych
Okres urzędowania	od 4 marca 1833 do 4 marca 1837
Poprzednik	John C. Calhoun
Następca	Richard M. Johnson
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Martin Van Buren (ur. 5 grudnia 1782 w Kinderhook, Nowy Jork, zm. 24 lipca 1862 tamże). Był ósmym prezydentem USA. Urząd sprawował w latach 1837-1841, pierwszy prezydent urodzony po proklamowaniu niepodległości Stanów Zjednoczonych.

Pochodził z rodziny holenderskiego właściciela tawerny- Abrahama Van Burena. Van Burenowie byli członkami Zreformowanego Kościoła Holenderskiego. Ojciec Martina posiadał umiejętność pisania, dzięki czemu pełnił w funkcję gminnego pisarza. Edukacja Martina zakończyła się na trzeciej klasie szkoły podstawowej. Martin dość dużo czasu spędzał z książkami, jednakże była to zazwyczaj lekka lektura, aniżeli książki naukowe. Karierę polityczną rozpoczynał jako młody prawnik w firmie Francisa Silvestra, przenosząc się później na praktykę adwokacką do Williama P. Van Nessa, ze względu na różnice światopoglądowe z poprzednim pracodawcą. W roku 1807 został przydzielony na funkcję radcy w sądzie Najwyższym stanu Nowy Jork. Pierwszy urząd publiczny jaki przyszło mu sprawować była funkcja sędziego spadkowego w powiecie Columbia. Martin Van Buren popierał wojnę z USA z Anglią w latach 1812-1814 kiedy zasiadał jeszcze w ławach Senatu stanowego. W latach 1815-1819 pełnił funkcję prokuratora generalnegostanu Nowy Jork. Dnia 4 marca 1821 roku wybrany został do Senatu USA i swoją funkcję pełnił do czasu ustąpienia ze stanowiska dnia 20 grudnia 1828. W roku 1824 był szefem kampanii wyborczej kandydata na prezydenta Williama Crawforda, który uległ w wyścigu o fotel prezydencki Johnowi Quincy Adamsowi. Wyróżnił się jako polityk w północnych stanach. Z tego też powodu prezydent Jackson mianował Van Burena sekretarzem stanu. Martin urząd swój pełnił dość przeciętnie. Z czasem stał się najbardziej zaufanym człowiekiem Jacksona, pomagając mu pozbyć się z urzędu wiceprezydentaJohna C. Calhouna. Prezydent USA Andrew Jackson mianował Martina posłem w Londynie, lecz w tym momencie odegrał się na Van Burenie John C. Calhoun, którego akceptacja, jako przewodniczącego Senatu była w tym momencie niezbędna do podjęcia stanowiska w Wielkiej Brytanii. W 1832 roku Andrew Jackson mianował Van Burena kandydatem do objęcia funkcji wiceprezydenta i pełnił tę funkcję w latach od 4 marca 1833 do 4 marca 1837. Andrew Jackson oświadczył w drugim roku od wyboru na kolejną kadencję, że Van Buren powinien być jego następcą na stanowisku prezydenta co nie pozostało bez znaczenia w przyszłości.

4 marca 1837 Martin Van Buren złożył przysięgę w Białym Domu przy obecności prezesa Sądu Najwyższego.

Przez całą kadencję jego głównym zadaniem była walka z kryzysem gospodarczym, który dotknął Stany Zjednoczone w 1837 roku. Było to najpoważniejsze załamanie gospodarcze w całej historii USA.

Van Buren sprzeciwiał się powołaniu centralnego banku i lokowaniu rządowych pieniędzy w bankach federalnych. Wydatki rządu obciął do tego stopnia, że konieczne było wyprzedawanie narzędzi i urządzeń używanych podczas robót publicznych.

Podczas swojej prezydentury próbował zapobiegać rozprzestrzenianiu się niewolnictwa. Z tego też powodu nie zgodził się na aneksję Teksasu, gdyż spowodowałaby ona wzrost liczby niewolników i mogłaby doprowadzić do wojny z Meksykiem.

W 1840 roku Van Buren przegrał wybory prezydenckie. Starał się, bez powodzenia, o prezydenturę w roku 1848.

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Biografia w Biographical Directory of the United States Congress (en)
• Biografia Biały Dom (en)
• Biografia Senat Stanów Zjednoczonych (en)

[edytuj] Bibliografia

Pastusiak Longin, Prezydenci Stanów Zjednoczonych, Poznań 2003