William H. Taft

Z Wikipedii

William Howard Taft 1857-1930

27. Prezydent Stanów Zjednoczonych
Okres urzędowania	od 4 marca 1909 do 4 marca 1913
Przynależność polityczna	Partia Republikańska
Pierwsza Dama	Helen Taft
Poprzednik	Theodore Roosevelt
Następca	Woodrow Wilson
10. Prezes Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych
Okres urzędowania	od 11 lipca 1921 do 3 lutego 1930
Poprzednik	Edward Douglass White
Następca	Charles Evan Hughes
1. Cywilny Gubernator Filipin
Okres urzędowania	od 4 lipca 1901 do 23 grudnia 1903
Poprzednik	Arthur MacArthur, Jr. (gubernator wojskowy)
Następca	Luke Edward Wright
1. Gubernator Kuby nominowany przez rząd amerykański
Okres urzędowania	od 29 września 1906 do 13 października 1906
Poprzednik	–
Następca	Charles Magoon
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

William Howard Taft (ur. 15 września 1857 w Cincinnati, zm. 8 marca 1930) – dwudziesty siódmy prezydent USA (1909-1913), prezes Sądu Najwyższego USA (1921-1930).

Urodził się w rodzinie Alphonsa Tafta, sekretarza wojny i prokuratora generalnego Stanów Zjednoczonych. Pochodził z jego drugiego małżeństwa z Louise Marią Torrey. Ukończył uniwersytet w Yale, następnie wrócił do Cincinnati, gdzie nadal studiował i prowadził praktykę prawniczą. Był bardzo dobrym prawnikiem i administratorem.

Zawsze bardziej pociągało go prawo niż polityka. W wieku 34 lat został sędzią sądu federalnego. Planował zostać członkiem Sądu Najwyższego, jednak jego żona miała inne plany względem niego.

Jego droga do najwyższych godności w państwie prowadziła przez kolejne stanowiska w administracji. W 1890 r. prezydent Benjamin Harrison mianował go zastępcą Prokuratora Generalnego. W 1900 roku prezydent William McKinley wysłał go na Filipiny. Taft, jako szef cywilnej administracji wysp, rozwinął gospodarkę kraju, budował drogi i szkoły, demokratyzował administrację, dając miejscowej ludności możliwość uczestnictwa w najwyższych władzach.

Za prezydentury Roosevelta Taft był sekretarzem wojny, a w 1907 roku prezydent zdecydował, że powinien zostać jego następcą w Białym Domu. Rok później uzyskał nominację Partii Republikańskiej.

Taftowi kampania wyborcza nie przypadła do gustu. Określił ją jako "jedne z najmniej przyjemnych czterech miesięcy swojego życia". Jako prezydent był jednak wierny programowi Roosevelta. Był jednak legalistą i zdarzało mu się krytykować posunięcia swojego poprzednika, którego administracja, by osiągnąć swoje cele, naciągała prawo.

Taft był na tyle nieudolnym politykiem, że, niespodziewanie popierając akt Payne'a-Aldricha, który przewidywał pozostawienie wysokich taryf celnych, zraził sobie wielu członków własnej partii. Próbował naprawić swój błąd, obniżając cła handlowe z Kanadą, jednak sąsiedni kraj odrzucił jego propozycje. Nominowanie na sekretarza spraw wewnętrznych osoby, źle postrzeganej przez jego partię, znowu nie przysporzyło mu zwolenników.

Krytyka wewnątrz jego partii była tak silna, że nie dostrzegano olbrzymiego wysiłku, jaki Taft włożył w walkę z trustami, poprawę polityki podatkowej państwa, reformę poczty i kolei.

Gdy w roku 1912 Taft ponownie uzyskał nominację republikanów, Roosevelt opuścił partię, stanął na czele progresywistów, zapewniając w ten sposób zwycięstwo Wilsonowi. Taft przegrał wybory, uzyskując 25,08% głosów, co pozwoliło mu na zajęcie dopiero 3 miejsca.

Po opuszczeniu Białego Domu Taft pracował jako profesor prawa na uniwersytecie w Yale. Prezydent Warren Harding powołał go na stanowisko Prezesa Sądu Najwyższego, które sprawował do śmierci.

Dla Tafta sprawowanie tego urzędu było najwyższym wyróżnieniem. Były prezydent napisał kiedyś: "Nie pamiętam, że kiedykolwiek byłem prezydentem".

Jego żoną była Helen Taft.

[edytuj] Linki zewnętrzne

Biografia The Supreme Court Historical Society (en)
Biografia Biały Dom (en)
Mellander, Gustavo A.; Nelly Maldonado Mellander (1999). Charles Edward Magoon: The Panama Years. Río Piedras, Puerto Rico: Editorial Plaza Mayor. ISBN 1563281554. OCLC 42970390.
Mellander, Gustavo A. (1971). The United States in Panamanian Politics: The Intriguing Formative Years. Danville, Ill.: Interstate Publishers. OCLC 138568.