John Adams

Z Wikipedii

John Adams ur. 30 października 1735 w Braintree, Massachusetts zm. 4 lipca 1826 w Quincy, Massachusetts
2. Prezydent Stanów Zjednoczonych
Okres urzędowania	od 4 marca 1797 do 4 marca 1801
Przynależność polityczna	Partia Federalistyczna
Wiceprezydent	Thomas Jefferson
Poprzednik	George Washington
Następca	Thomas Jefferson
1. Wiceprezydent Stanów Zjednoczonych
Okres urzędowania	od 21 kwietnia 1789 do 4 marca 1797
Następca	Thomas Jefferson
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons
Kolekcja cytatów w Wikicytatach

John Adams, Jr. (ur. 30 października 1735 w Braintree, Massachusetts, zm. 4 lipca 1826 w Quincy, Massachusetts) – amerykański politolog, dyplomata i polityk. 1. Wiceprezydent USA (1789-97), a następnie 2. Prezydent USA (1797-1801). Ojciec Johna Quincy'ego Adamsa, 6. Prezydenta USA (1825-29).

Spis treści 1 Lata młodości i edukacja 2 Działalność polityczna w Ameryce 2.1 Deklaracja Niepodległości 2.2 Adams a Washington 3 Poseł USA w Europie 3.1 1778-1779 Paryż 3.2 1780-1784 Haga 3.3 1785-1788 Londyn 4 Wiceprezydent Stanów Zjednoczonych 5 Prezydent Stanów Zjednoczonych 5.1 Prezydentura 5.2 Dokonania 5.3 Nominacje do Sądu Najwyższego 6 Emerytura 7 Życie prywatne 7.1 Światopogląd 8 Ocena 9 Bibliografia 10 Zobacz też 11 Linki zewnętrzne 12 Przypisy

[edytuj] Lata młodości i edukacja

John Adams, Jr. urodził się 30 października 1735 w Braintree (obecnie Quincy w stanie Massachusetts) w średnio zamożnej rodzinie farmera. Był najstarszym dzieckiem Johna, Sr. (1690-1761) i Susanny Boylston Adams. Do Stanów Zjednoczonych przybył jego pradziadek Henry Adams (1583-1646) wraz z żoną Edith i dziewięciorgiem dzieci, emigrowali z Barton St David w angielskim Hrabstwie Somerset.

Rodzice Adamsa chcieli dać mu wykształcenie oraz chcieli, by John, Jr. został pastorem. Chłopiec jednak – w wieku 14 lat – oświadczył ojcu, że chce zostać farmerem. Zmienił jednak zdanie po kilku dniach spędzonych na polu. Uczenie się sprawiało mu jednak problemy. Podczas przygotowań do college'u miał trudności z opanowaniem materiału z gramatyki łacińskiej. Poprosił ojca, by ten zwolnił go z obowiązków przygotowywania się do studiów: (...) możesz zacząć kopać rowy na łące, które są pilnie potrzebne. John Adams tylko przez dwa dni pracował na farmie ojca; jak sam wspominał później: Kopanie rowów jest trudniejsze niż łacina i pierwsze przedpołudnie, które spędziłem na polu było najdłuższe w moim życiu. Tego dnia poznałem smak pracy fizycznej i cieszyłem się, gdy nadszedł wieczór. Po dwóch dniach pracy poprosił ojca o powrót do książek. Kiedy Adams był już prezydentem powiedział: Jeżeli kiedykolwiek czymś się wyróżniłem, zawdzięczam to owym dwu dniom nad tym wstrętnym rowem.

W 1755 ukończył Harvard College i rozpoczął pracę jako nauczyciel w Worcester. Nie lubił tego zajęcia; jednocześnie studiował prawo. Po trzech latach zrezygnował z pracy nauczyciela i rozpoczął praktykę adwokacką.

Choć John Adams jest uważany za jednego z największych patriotów i założycieli Stanów Zjednoczonych podczas pracy adwokackiej występował w roli obrońcy żołnierzy brytyjskich, którzy 5 marca 1770 strzelali do demonstrujących mieszkańców Bostonu. W wyniku tzw. masakry bostońskiej zginęło pięciu ludzi. Choć Amerykanie oskarżali Adamsa i Josiah Quincy – którzy bronili oskarżonych Brytyjczyków – doprowadzili do uniewinnienia kapitana statku i czterech jego żołnierzy; dwóm innym żołnierzom wymierzono niewysokie kary.

[edytuj] Działalność polityczna w Ameryce

W 1768 został wybrany do stanowej legislatury Massachusetts. W 1774 dostał delegatem swojej kolonii do 1. Kongresu Kontynentalnego, a w 1775 do 2. Kongresu. W obu kadencjach brał aktywny udział w pracach parlamentu: był członkiem 90 komisji, a 26 przewodniczył.

[edytuj] Deklaracja Niepodległości

Podczas trwania 2. Kongresu Kontynentalnego agitował na rzecz oderwania się kolonii od Wielkiej Brytanii. W 1776 został jednym z pięciu członków Komisji, która opracowała projekt Deklaracji Niepodległości.

Będąc deputowanym do Kongresu przebywał w Filadelfii i utrzymywał korespondencję z żoną. W jednym z listów Abigail Adams pisała, że ma nadzieję, że w tekście Deklaracji Niepodległości zapewni się prawa kobietom. Zapewniała, że kobiety nie uznają prawa i będą zdecydowane zbuntować się przeciw systemowi prawnemu. Jej mąż – dość dowcipnie – odpisał jej, że w praktyce mężczyźni są poddanymi kobiet: Panami jesteśmy tylko z nazwy i (...) mam nadzieje, że generał Washington i inni nasi dzielni bohaterowie będą walczyć o swoje prawa. Uznanie praw politycznych kobietom zapewniło dopiero wejście w życie 19. Poprawki do Konstytucji (1920), w 144 lat po uchwaleniu Deklaracji.

Kiedy spotkał się z Thomasem Jeffersonem w celu omówienia sposobu napisania projektu Deklaracji, obydwaj proponowali sobie nawzajem przyjęcie wiodącej roli w pisaniu Deklaracji. Adams wreszcie przekonał Jeffersona słowami: Ja nie napiszę tego tekstu. Pan musi to zrobić. Istnieją trzy ważne powody, dla których pan powinien to uczynić. Po pierwsze, pan jest z Wirginii, a Wirginia powinna objąć główną rolę w tej kwestii. Po drugie, ja jestem osobą nieprzyjemną, podejrzaną i niepopularną, a pan na odwrót. Po trzecie, pan 10-krotnie lepiej pisze aniżeli ja. Oczywiście tak jak wybór Washingtona na Naczelnego Wodza Armii Kontynentalnej, tak wybór Jeffersona był sprawą polityczną. Obydwaj panowie pochodzili z Wirginii, stanu południowego.

2 lipca 1776 Kongres przyjął Deklarację Niepodległości. W liście do żony, Adams napisał: Drugi dzień lipca 1776 r. będzie najbardziej pamiętną epoką w historii Ameryki. Jestem przekonany, że będzie obchodzony przez następne pokolenia jako wielka rocznica. Powinien być czczony z pompą, paradą, przedstawieniami, zabawami, grami sportowymi, dzwonami, ogniskami, pokazami ogni sztucznych od jednego końca kontynentu po drugi koniec, od dziś na zawsze w przyszłości. I tak też się stało, choć Adams pomylił się co do daty. Dzień Niepodległości w Stanach Zjednoczonych obchodzony jest 4 lipca, kiedy to oficjalnie proklamowano Deklarację.

[edytuj] Adams a Washington

John Adams bardzo zazdrościł George'owi Washingtonowi jego przeszłości w armii i sławy. W liście do żony pisał: Pułkownik Washington pojawia się w Kongresie w mundurze. Gdybym to ja był żołnierzem! Będę. Czytam książki wojskowe. Każdy musi, chce i będzie żołnierzem. Był to z pewnością z rozpowszechnioną przez Adamsa i jego zwolennika pewnego zajścia podczas podróży do Europy w 1778. Kiedy to statek amerykański został zaatakowany przez Brytyjczyków, pomimo polecenia kapitana Samuela Tuckera, Adams miał z muszkietu strzelać do wroga. Kapitan Tucker po wielu latach spytany do prawdziwość tej historii powiedział, iż w jej opisie jest sporo przesady.

[edytuj] Poseł USA w Europie

W czasie wojny o niepodległość był dyplomatą w Europie. W 1778 został przedstawicielem Stanów Zjednoczonych we Francji. W 1780 został mianowany ministrem pełnomocnych w Holandii (do 1784), a w latach 1785-1788 był pierwszym posłem w Anglii.

[edytuj] 1778-1779 Paryż

Podczas przebywania w Paryżu uczestniczył w licznych przyjęciach. Na jednym z nich, jedna z dam zapytała go: sądząc po pana nazwisku pochodzi pan od pierwszego mężczyzny (...). Nigdy nie mogłam zrozumieć, jak Adam i Ewa mogli poznać sztukę kochania. John Adams – przy pomocy tłumacza – odpowiedział: W ludziach jest pewne zjawisko fizyczne, które jest podobne do siły elektrycznej i magnetycznej, za pomocą której pary przyciągają się jak igła w polu magnetycznych lub inne przedmioty w polu elektrycznym. Dama ta odpowiedziała: Nie wiedziałam dotąd, jak to się dzieje. Wiedziałam jednak, że jest to przyjemny szok.

[edytuj] 1780-1784 Haga

W 1777 roku, Sir Joseph Yorke, ambasador brytyjski w Holandii, zażądał by gubernator Johan de Graaff został zwolniony, za to, że pozdrowił (uznając ją tym samym) flagę USA. John Adams pamiętał o tym wydarzeniu z opowieści i ze szczególną satysfakcją usłyszał w kwietniu 1782 roku deklarację uznania niepodległości USA przez Holandię, co uznał za największy sukces w życiu: "One thing, thank God is certain," he wrote; "I have planted the American standard at the Hague. There let it wave and fly in triumph over Sir Joseph Yorke and British pride." ("Jedno, dzięki Bogu jest pewne; udało mi się zaszczepić amerykańskie standardy w Hadze. Niech więc wzniosą się ode wysoko i polecą by zatryumfować nad Sir Josephem Yorke i Brytyjską pychą").

[edytuj] 1785-1788 Londyn

Kiedy w 1785 otrzymał nominację na pierwszego posła Stanów Zjednoczonych w Anglii jeden z ambasadorów akredytowanych we Francji spytał się Adamsa o jego powiązania z Anglią. John Adams zapewnił, iż żadnego z jego krewnych – których zna – nie mieszka w Anglii od 150 lat: Nie mam w żyłach ani jednej kropli krwi, która nie byłaby amerykańska.

Brytyjczycy odwzajemniali mu się najwyższą pogardą i drobnymi uszczypliwościami.

[edytuj] Wiceprezydent Stanów Zjednoczonych

W wyborach prezydenckich w 1789 roku zdobył 34 głosy. Był to drugi wynik, a więc zgodnie z obowiązującymi wówczas przepisami Konstytucji został wybrany wiceprezydentem.

Co ciekawe, John Adams został zaprzysiężony na swój urząd 21 kwietnia 1789, a więc dziewięć dni przed zaprzysiężeniem George'a Washingtona. Jest to jedyny taki przypadek w historii.

W wyborach prezydenckich w 1782 roku ponownie przegrał z Washingtonem i 4 marca 1783 ponownie został zaprzysiężony na wiceprezydenta.

Podczas całej wiceprezydentury pozostawał w cieniu Washingtona; urażało to jego ambicje i sprawiało, że czuł się niepewnie. Przywiązywał dużo rolę do spraw drobnych i protokolarnych. Jako Przewodniczący Senatu zastanawiał się w jakiej roli ma występować w Senacie: jako przedstawiciel prezydenta, jako polityk niezależny czy bezstronny przewodniczący. Nie wiedział jak rozdzielić funkcję wiceprezydenta (władza wykonawcza) od przewodniczącego izby parlamentu (władza ustawodawcza). Kiedyś zapytał: Kiedy prezydent zjawia się w Senacie, w jakiej roli mam występować?. Senator William Maclay z Pensylwanii – przeciwnik zbędnych ceremoniałów – powiedział głośno: A co to nas obchodzi.

Sam John Adams lubił jednak ceremoniał, tytułowanie czy ornamentykę polityczną. Twierdził nawet, że aby rząd mógł utrzymać się przy władzy ani pozyskać poparcia, jeżeli nie używa oficjalnych tytułów. Przez zwolenników senatora Maclaya nazywany był "Jego Gadatliwością" lub "Jego Okrągłością" (z uwagi na niski wzrost i korpulentną sylwetkę). Kiedy otrzymał list zaadresowany "Jego Ekscelencja" zapytał Senat, czy w ogóle powinien go otworzyć. Robert Morris stwierdził, iż "Jego Majestat Naród" może zwracać się do Adamsa jak sobie tego życzy.

Styl prowadzenia obrad denerwował wielu polityków. Adams nim rozpoczął dyskusję przypominał senatorom o ich odpowiedzialności konstytucyjnej, decydował kto i jak długo będzie przemawiać. Nim zarządzał głosowanie podsumowywał debatę i dodawał swoje zdanie, a także pouczał senatorów jak mają głosować, by głos był ważny. W liście do żony napisał: Mój kraj w swej mądrości wymyślił dla mnie najmniej ważny urząd, jaki kiedykolwiek człowiek i jego wyobraźnia potrafiła wymyślić... Dziś jestem niczym, jutro mogę być wszystkim. W istocie, po ośmiu latach urzędowania jako wiceprezydent, został wybrany prezydentem Stanów Zjednoczonych.

[edytuj] Prezydent Stanów Zjednoczonych

Gabinet Johna Adamsa (1797-1801)
Urząd	Nazwisko	Kadencja
Prezydent	John Adams	1797-1801
Wiceprezydent	Thomas Jefferson	1797-1801
Sekretarz Stanu	Timothy Pickering	1797-1800
	John Marshall	1800-1801
Sekretarz Skarbu	Oliver Wolcott, Jr.	1797-1801
	Samuel Dexter	1801-1801
Sekretarz Wojny	James McHenry	1797-1800
	Samuel Dexter	1800-1801
Prokurator Generalny	Charles Lee	1797-1801
Poczmistrz Generalny	Joseph Habersham	1797-1801
Sekretarz Marynarki Wojennej	Benjamin Stoddert	1798-1801

[edytuj] Prezydentura

Kończący w 1797 swoją drugą kadencję prezydent George Washington ogłosił, iż nie zamierza ubiegać się o trzecią kadencję. Głównym rywalem Adamsa był Thomas Jefferson, przedstawiciel Partii Demokratyczno-Republikańskiej. W trakcje ostrej kampanii w 1796 jednak z ulotek wyborczych brzmiała: Thomas Jefferson opracował pierwsze święte zdanie, że wszyscy ludzie rodzą się równi. John Adams twierdzi, że jest to farsa i nieprawda... Którego z nich wolisz mieć za prezydenta? W ostatecznym głosowaniu w Kolegium Elektorów John Adams wygrał wybory zdobywając 71 głosów. Wiceprezydentem został Thomas Jefferson z 68 głosami. Thomas Pinckney 59, Aaron Burr 30, a pozostali dziewięciu kandydatów 48 głosów (George Washington otrzymał dwa głosy).

Przeciwnicy polityczny wyrażali się o nim ironicznie Prezydent za trzy głosy; by został wybranym prezydentem kandydat potrzebował 70 głosów w Kolegium. Jedna z rozpowszechnianych plotek głosiła, iż John Adams zamierza koronować się na Króla Stanów Zjednoczonych. Mówiono, że zmienił zdanie po tym jak George Washington zagroził, że go przeszyje szpadą.

Już w owych czasach odwoływano się do skandali moralnych. Szeroko rozpowszechnioną plotką było, że Adams wysłał generała Charlesa Coteswortha Pinckneya do Anglii, aby ten sprowadził na pokładzie statku cztery piękne kobiety (po dwie dla prezydenta i generała). Adams odpierał zarzuty mówiąc: Przysięgam na swój honor, że jeśli jest to prawda, generał Pinckney zatrzymał wszystkie cztery kochanki dla siebie i oszukał mnie na dwie dziewczyny.

W 1800 bez powodzenia ubiegał się o reelekcję. Ustąpił z urzędu 4 marca 1801, kiedy to zastąpił go dotychczasowy wiceprezydent Thomas Jefferson. John Adams zbojkotował uroczystość zaprzysiężenia swojego następcy; jego syn John Quincy Adams również nie był obecny podczas zaprzysiężenia następcy.

John Adams żył jeszcze 25 lat i 125 dni po opuszczeniu Białego Domu. Jest to jeden z rekordów; nigdy jednak nie odwiedził już stolicy kraju. Nie zrobił tego także podczas uroczystości zaprzysiężenia jego syna na 6. Prezydenta USA, na dwa lata przed śmiercią Adamsa.

[edytuj] Dokonania

Prezydent Adams przywiązywał dużą rolę do rozwoju Marynarki Wojennej USA. 30 kwietnia 1798 utworzono Departament Marynarki Wojennej. Za jego prezydentury zbudowano kilka dużych jednostek marynarki wojennej m.in. "USS Constitution" (1797) oraz "USS United States" (1797), pierwszy okręt wojenny USA. 11 lipca 1798 utworzył Korpus Piechoty Morskiej (U.S. Marine Corps).

John Adams jest pierwszym amerykańskim prezydentem, który zamieszkał w Białym Domu. Choć jesienią 1800 White House nie był jeszcze wykończony, Adams uważał, że nadaje się do zamieszkania. I tak 1 listopada 1800 spędził pierwszą noc w Białym Domu. Do dziś pozostaje to oficjalna rezydencja prezydentów Stanów Zjednoczonych. W liście do żony napisał: Niechaj Niebiosa ześlą błogosławieństwa na ten dom i na tych wszystkich, którzy będą w nim zamieszkiwać. Niechaj tylko uczciwi i mądrzy ludzie zawsze zamieszkują pod tym dachem. Tekst ten spodobał się 32. Prezydentowi F. D. Roosevelt, który kazał wyryć ten tekst nad kominkiem w oficjalnej jadalni w Białym Domu.

21 listopada 1800 odbyło się pierwsze posiedzenie Kongresu USA w nowo wybudowanym budynku Kapitolu, a następnego dnia prezydent Adams wygłosił pierwsze przemówienie w tym budynku.

13 lutego 1801 Kongres przyjął ustawę rozbudowującą system sądowniczy Stanów Zjednoczonych, którzy przewidywał powołanie 18 nowych sędziów federalnych. John Adams podpisał nominacje w ostatnim dniu urzędowania, a Jefferson unieważnił je 22 kwietnia 1802.

Gdy Adams objął prezydenturę w 1797 r., trwała wojna brytyjsko-francuska. Adams próbował poprawić stosunki dyplomatyczne z Paryżem, lecz upór Francuzów doprowadził do ich pogorszenia. Swoją twardą postawą wobec Francji Adams zyskał popularność. Sytuacja międzynarodowa pogorszyła się do tego stopnia, że na morzu trwała quasi-wojna pomiędzy Francją a Stanami Zjednoczonymi. Do otwartego konfliktu jednak nie doszło, gdyż żadnej ze stron na nim nie zależało.

Pod koniec prezydentury chciał odwołać swojego syna John Quincy Adams z funkcji posła w Prusach, bowiem obawiał się, że zrobi to zaraz po objęciu urzędu – skłócony z Adamsem – Jefferson. List odwołujący swojego syna polecił wysłać pięcioma innymi drogami, tak by dotarł do adresata jak najszybciej. John Quincy otrzymał list 26 kwietnia 1801, kiedy jego ojciec nie był już prezydentem. Do Filadelfii przybył dopiero 4 września.

[edytuj] Nominacje do Sądu Najwyższego

John Adams nominował trzech sędziów Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych (w tym jednego prezesa Sądu):

• (11) Bushrod Washington (4 lutego 1799)
• (12) Alfred Moore (21 kwietnia 1800)
• (13) John Marshall (4 lutego 1801) – 4. Prezes

[edytuj] Emerytura

Do opuszczeniu Białego Domu powrócił do rodzinnego Braintree w Massachusetts, czytał książki, które zgromadził w prywatnej bibliotece (niezwykle bogatej jak na ówczesne czasy). Rozpoczął pisanie swojej biografii – choć zabierał się do jej napisania cztery razy – nigdy jej nie ukończył. Uznał to za tak nudne zajęcie, że nie mógł przy nim wytrwać.

Po wielu latach nawiązał korespondencję ze swoim rywalem Thomasem Jeffersonem, którą zapoczątkował w liście z noworocznymi życzeniami, zwracając się do Jeffersona "Przyjaciel". Jefferson – również będący już na emeryturze – odpisał, iż list od Adamsa przypomniał mu o najdroższy okres w jego życiu. Ich listy stanowią doskonałe źródło do badań ówczesnej historii kraju, rozważań politycznych i filozoficznych dwóch prezydentów. Niegdyś rywale w listach dzielili się smutkami (śmierć żony Adamsa) jak i radościami (wybór syna Adamsa na prezydenta).

Kiedy zbliżała się pięćdziesiąta rocznica podpisania Deklaracji Niepodległości pojawiły się pomysły, by doprowadzić do spotkania dwóch prezydentów: Adamsa i Jeffersona, którzy byli jedynymi prezydentami-sygnatariuszami Deklaracji. Niestety, ich stan zdrowia, nie pozwolił na to spotkanie. Zrządzeniem losu, obaj panowie zmarli tego samego dnia 4 lipca 1826 w dokładnie pięćdziesiąta rocznica podpisania Deklaracji Niepodległości.

Tego – jakże doniosłego – dnia, Adams stracił przytomność. Obudziły go salwy armatnie z okazji 50. rocznicy niepodległości. Adams miał powiedzieć, że wie z jakiego powodu salwy strzelają: Dziś jest sławny czwarty lipca. Twarz mu pojaśniała i wypowiedział głośno – także wszyscy obecni w pokoju słyszeli – Jefferson ciągle żyje. W rzeczywistości jego rywal i antagonista zmarł kilka godzin wcześniej. Adams w chwili śmierci miał 91 lat.

Jest pochowany w kościele United First Parish Church w Quincy wraz z synem Johnem Quincy Adamsem, 6 prezydentem USA oraz ich żonami.

[edytuj] Życie prywatne

W młodości John Adams często zakochiwał się i odkochiwał. Jedna z jego sympatii panna Hannah Quincy musiała ukrywać swoje uczucie do niego, by John temperował swoją miłość.

John Adams dążył do stworzenia rodziny, jednak bardzo ostrożnie wybierał kandydatkę. Oświadczył się tylko raz pannie Abigail Smith, mądrej inteligentnej córce pastora. Do ślubu doszło 25 października 1764 w Weymouth w Massachusetts. W dniu ślubu pan młody miał niespełna 29, a pani młoda niespełna 20.

Z ich związku urodziło się sześcioro dzieci, jednak tylko dwoje najstarszych dożyło dorosłego wieku:

• Abigail, Jr. (1765-1813)
• John Quincy (1767-1848), 6. prezydenta USA
• Susanna (1768-1770)
• Charles (1770-1800)
• Thomas Boylston (1772-1832)
• Elizabeth (1775-75)

Abigail Adams zmarła 10 listopada 1818 w wieku 74 lat na tyfus.

Przeżyli razem 54 lata i 3 dni. John Adams żył jeszcze osiem lat po śmierci żony.

John Adams zapoczątkował polityczną tradycję rodziny Adamsów. Jego potomkowie zajmowali wiele stanowisk rządowych, parlamentarnych i dyplomatycznych.

[edytuj] Światopogląd

Adams był prawdopodobnie deistą i z pewnością antyklerykałem. Świadczą o tym cytaty^[1]:

• Byłby to najwspanialszy ze wszystkich możliwych światów, gdyby nie było na nim religii.
• Tak jak rozumiem wiarę chrześcijańską, opiera się ona – i zawsze się opierała – na objawieniu. Jak to się więc stało, że miliony baśni, mitów i legend zmieszano tak z żydowskim jak i chrześcijańskim objawieniem, czyniąc z nich najbardziej krwawe religie, jakie kiedykolwiek istniały?

Cytat z listu do Thomasa Jeffersona:

• Dreszcz grozy dosłownie mnie przejmuje, ilekroć nawiązać muszę do tego najfatalniejszego z przykładów potwornego nadużycia żałoby, jaki dzieje ludzkości przechowały: do Krzyża. Rozważ, jakie nieszczęścia ten symbol żałoby sprowadził.

[edytuj] Ocena

Choć John Adams był człowiekiem wykształconym (w przeciwieństwie do swojego poprzednika) i zasłużonym był mało lubiany przez ówczesnych mu polityków. Trzymał ludzi na dystans i nieufnie wypowiadał się o społeczeństwie. Jego intencje były źle rozumiane. Był skłócony nie tylko z Partią Demokratyczno-Republikańską, ale i ze swoją Partią Federalistyczną.

Historycy są zgodni, że duży wpływ na jego polityczne decyzje miała żona Abigail Adams, jednak decyzje podjęte za namową żony wychodziły na dobre prezydentowi Adamsowi. Na przykład w 1798 pani Adams lobbowała na rzecz podpisania przez swojego męża czterech ustaw (potocznie nazwanych Alien and Sedition Acts). Trzy z nich były skierowane przeciwko cudzoziemcom (Naturalization Act, Alien Friends Act i Alien Enemies Act), czwarta przeciw opozycji wobec partii rządzącej (Sedition Act). Sprzeciw wobec tych ustaw był zapewne przyczyną jego porażki w reelekcji, a także zniknięcia jego partii z życia politycznego USA.

Choć Adams odniósł kilka sukcesów w swojej politycznej karierze, nie był z nich zadowolony. W liście do przyjaciół pisał, iż cieszy się przegranej w wyborach z 1800, ponieważ spodziewa się rychłej śmierci.

Adams był także badaczem polityki. Choć nie ulega wątpliwości, iż uchodził za nieelastycznego polityka, był jednym z największych myślicieli politycznych amerykańskich ówczesnych czasów. Niemniej jednak, nie pozostaje to w sprzeczności z jego oceną prezydentury, która na ogół jest krytyczna. Historycy amerykańscy podkreślają, że był próżny i pełny zawiści.

Benjamin Franklin powiedział kiedyś o Adamsie, że był zawsze człowiekiem uczciwym, często mądrym, lecz czasami w sprawach zupełnie bezsensownych.

John Adams był pierwszym prezydentem USA, który zamieszkał w Waszyngtonie w Białym Domu. Jego syn John Quincy Adams również został wybrany prezydentem.

[edytuj] Bibliografia

• Pastusiak L., Prezydenci Stanów Zjednoczonych

[edytuj] Zobacz też

• Ojcowie-założyciele Stanów Zjednoczonych

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Biografia w Biographical Directory of the United States Congress (en)
• Biografia na stronie Białego Domu (en)
• Biografia Senat Stanów Zjednoczonych (en)

Przypisy

Poprzednik Everard Fawkener

Poseł USA w Wielkiej Brytanii 1785-1788

Następca Henry Grenville