Mieczysław Wachowski
Z Wikipedii
| Mieczysław Wachowski | |
| Data urodzenia | 21 grudnia 1950 |
| Szef Gabinetu Prezydenta RP | |
| Okres urzędowania | od 29 października 1991 do 25 sierpnia 1995 |
| Przynależność polityczna | bezpartyjny |
| Poprzednik | Krzysztof Pusz |
| Następca | Marek Ungier |
Mieczysław Wachowski (ur. 21 grudnia 1950 w Bydgoszczy) – polski polityk.
Ukończył Technikum Mechaniczno-Elektroniczne w Bydgoszczy (1969), po czym podjął studia w Wyższej Szkole Morskiej w Gdyni. Studiów nie ukończył. Następnie pracował w różnych zawodach: jako technik w Dyrekcji Rozbudowy Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni (1972-1974), specjalista w Zakładzie Farb Okrętowych w Gdyni (1974-1976), kierownik sekcji w Zarządzie Portu Gdynia (1976-1978). Następnie pracował jako kierowca. Podjął współpracę z powstającą na Wybrzeżu opozycją, m.in. rozwożąc drugoobiegowe czasopismo Bratniak (związane z Ruchem Młodej Polski).
We wrześniu 1980 został osobistym kierowcą i asystentem przewodniczącego [[Niezależny Samorządny Związek Zawodowy "Solidarność"|NSZZ "Solidarność"]] Lecha Wałęsy. Jego obecność w otoczeniu przewodniczącego "Solidarności" budziła zaniepokojenie części działaczy, ze względu na pojawiające się już wtedy podejrzenia o jego współpracę ze Służbą Bezpieczeństwa. Po stanie wojennym nie utrzymywał kontaktów z Wałęsą i "Solidarnością", by ponownie pojawić się w otoczeniu Wałęsy w 1989, jako jego osobisty sekretarz.
Po wygranych przez Lecha Wałęsę wyborach prezydenckich w 1990 został zatrudniony w Kancelarii Prezydenta jako podsekretarz stanu i szef gabinetu prezydenta. Cieszył się dużym zaufaniem prezydenta, który w krótkim czasie awansował go kolejno na sekretarza i ministra stanu. Jego nieformalne wpływy w Kancelarii Prezydenta były jedną z przyczyn konfliktu, który doprowadził do zerwania współpracy z Lechem Wałęsą przez część urzędników Kancelarii (związanych głównie z Porozumieniem Centrum), m.in. braci Jarosławem i Lechem Kaczyńskimi.
Podejrzany o przyjęcie w 1993 łapówki w wysokości 150 tys. dolarów, w zamian za którą Lech Wałęsa skorzystał z prawa łaski wobec Andrzeja Zielińskiego ps. "Słowik". [1] W kolejnych latach narastało wokół jego osoby coraz więcej wątpliwości. Przypisywano mu rolę szarej eminencji mającej duży i szkodliwy wpływ na samą osobę Lecha Wałęsy oraz w nieformalny sposób wpływającej na służby specjalne i siły zbrojne, wykorzystującej te instytucje dla osobistych rozgrywek politycznych z opozycją. Szczególnie środowisko Porozumienia Centrum (m.in. Jarosław Kaczyński) podnosiło zarzuty jego rzekomej współpracy ze Służbą Bezpieczeństwa czy nawet pracy w niej na etacie kadrowego oficera oraz wykorzystywania Urzędu Ochrony Państwa dla inwigilacji prawicy.
W sierpniu 1995, tuż przed wyborami prezydenckimi został odwołany ze stanowisk zajmowanych w Kancelarii Prezydenta RP, pozostając formalnie jej pracownikiem aż do czasu objęcia obowiązków głowy państwa przez Aleksandra Kwaśniewskiego.
W późniejszych latach ponawiane były wobec niego przez różne środowiska polityczne rozmaite zarzuty. Lech Kaczyński nazwał go w wywiadzie radiowym "wielokrotnym przestępcą", co skutkowało następnie procesem, w którym Sąd Rejonowy w Warszawie wydał wyrok niekorzystny dla Kaczyńskiego.
We wrześniu 2005 został on zatrzymany przez funkcjonariuszy ABW. Prokuratura postawiła mu zarzuty płatnej protekcji i pomocnictwa przy płatnej protekcji oraz zarzut ukrywania dokumentów.
18 stycznia 2007 funkcjonariusze ABW ponownie dokonali zatrzymania Wachowskiego pod zarzutem obietnicy płatnej protekcji w wysokości 2 mln zł, za którą to sumę Wachowski obiecał wypuszczenie z aresztu śledczego jednego z podejrzanych. Za czyn ten grozi do 10 lat pozbawienia wolności. 21 lutego 2007 został zwolniony za kaucją.
18 stycznia 2008 sąd nieprawomocnie skazał Wachowskiego na pół roku więzienia w zawieszeniu za składanie fałszywych zeznań[2].
