Panzerfaust
Z Wikipedii
Panzerfaust - niemiecki bezodrzutowy granatnik przeciwpancerny jednorazowego użytku.
Spis treści |
[edytuj] Historia
W roku 1942 powstał prototyp pocisku Faustpatrone (niem. dosłownie "nabój pięściowy"). Była to głowica o ładunku kumulacyjnym osadzonym na krótkiej rurze i miotana ładunkiem prochowym. Doskonałe wyniki balistyczne spowodowały opracowanie bezpiecznego sposobu wystrzeliwania głowicy. Na przełomie 1942 i 1943 roku pojawiło się ostateczne rozwiązanie: przedłużono rurową wyrzutnię, skonstruowano mechanizm odpalający wraz z prostym celownikiem oraz nadkalibrową głowicę stabilizowaną brzechwami ze sprężynującej, miękkiej blachy, które rozwijały sie po wystrzeleniu.
Pierwsze egzemplarze Panzerfaustów - Panzerfaust 30 klein i 30 - trafiły na front już w połowie 1943 roku, szybko zyskując uznanie.
Oba modele odróżniał jedynie kaliber głowicy i zdolność przebicia pancerza. Ładunek kumulacyjny w głowicy wykonany był z heksolitu (stopu trotylu i heksogenu), którego efekt kumulacyjny dodatkowo wzmagała wkładka o odpowiednim, stożkowym kształcie, wykonana z miękkiej blachy (miedzi, ze względu na koszty, nie stosowano). Dla polepszenia własności aerodynamicznych głowica miała czepiec balistyczny, detonowana była prostym zapalnikiem bezwładnościowym, uderzającym w spłonkę osadzoną w małym ładunku pobudzającym Zundladung 34. Zapalnik był dodatkowo zabezpieczony (przed przypadkowym zadziałaniem) przez spiralną sprężynę, a cały ww. zespół znajdował się za ładunkiem kumulacyjnym. Rurowa wyrzutnia wykonana była z miękkiej stali i była trwale połączona z mechanizmem odpalającym i celownikiem. Wewnątrz rury umieszczano tekturowy pakiet z prochem – ładunkiem miotającym. Koniec rury zatkany był kartonową pokrywką, zabezpieczającą przed przypadkowym zapchaniem przewodu wyrzutni – przy strzale wyrzucało go ciśnienie gazów prochowych. Mechanizm odpalający składał się z iglicy ze sprężynką, przycisku spustowego, bezpiecznika, nadto dźwigni napinającej, będącej zarazem celownikiem. Działanie bezpiecznika polegało na zasłonięciu kanału ogniowego wiodącego od spłonki do ładunku prochowego. Jeśli tuleja bezpiecznika została przekręcona o 1/4 obrotu, odsłaniał się kanał ogniowy.
Kolejne modele Panzerfausta, odpowiednio: 60, 100, 150, różnił kaliber głowicy i wielkość ładunku miotającego. Konstrukcja i mechanizm nie ulegał istotnym zmianom, z racji wzrastania zasięgu broni modyfikacjom ulegały nastawy celowników. Jedynie we wzorze 150 wprowadzono (a był to już początek 1945 roku) wielokrotne użycie wyrzutni rurowej. Osiągnięto to przez umieszczenie ładunku miotającego w głowicy oraz przez wzmocnienie rury. W wyniku problemu z transportem model ów nie wszedł do walki. Model 250 (o teoretycznym zasięgu 250 m) z racji zakończenia wojny nie opuścił desek kreślarskich nigdy nie wchodząc nawet w fazę prototypową. Z racji coraz większych problemów z dostępnością metalu, naukowcy niemieccy próbowali skonstruować Panzerfausta z rurą wielorazowego użytku wykonaną z tektury, lecz prace nad tym projektem przerwał koniec wojny. Opracowano również głowicę odłamkową, z nacięciami, poprawiającymi właściwości aerodynamiczne oraz donośność ułatwiając również rażenie siły żywej przeciwnika. Panzerfaust jako indywidualna broń przeciwpancerna był zgodnie z zamierzeniami bronią tanią, łatwą w produkcji, prostą w użyciu i skuteczną.
[edytuj] Dane taktyczno-techniczne
| Wzór | Panzerfaust klein |
Panzerfaust groß |
Panzerfaust 60 m |
Panzerfaust 100 m |
Panzerfaust 150 m |
Panzerfaust 250 m |
| Kaliber wyrzutni (mm) | 28-33 | 44 | 44 | 44 | ? | ? |
| Długość wyrzutni (cm) | 80 | 80 | 80 | 115 | 115 | 60 |
| Kaliber pocisku (mm) | 100 | 150 | 150 | 150 | ? | ? |
| Przebijalność pancerza (mm) | 140 | 220 | 220 | 200 | 360 | ? |
| Masa ładunku miotającego (g) | 56 | 95 | 140 | 190-200 | ? | ? |
| Masa pocisku (kg) | 1,3 | 2,9 | 2,9 | ? | ? | ? |
| Masa całkowita (kg) | 3,25 | 5,1 | 6,1 | 6,8 | ? | ? |
| Prędkość początkowa pocisku (m/s) | 25-8 | 30 | 48 | 60 | 85 | 150 |
| Donośność skuteczna (m) | 30 | 30 | 60 | 100 | 150 | 250 |
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
