Karabin StG44
Z Wikipedii
| Sturmgewehr 44 | |
 |
|
| Dane podstawowe | |
| Państwo |  Niemcy |
| Producent | C.G. Haenel |
| Rodzaj | karabin szturmowy |
| Historia | |
| Prototypy | 1942 - 1943 |
| Produkcja seryjna | 1943 - 1945 |
| Wyprodukowano | ok. 426 000 egz. |
| Dane techniczne | |
| Kaliber | 7,92 mm |
| Nabój | 7,92 x 33 mm Kurz |
| Magazynek | 30 nab. |
| Wymiary | |
| Długość | 980 mm (StG44) |
| Długość lufy | 419 mm (StG44) |
| Masa | |
| broni | 6,00/4,90 kg (StG44 z pełnym/pustym magazynkiem) |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku | 690 m/s (StG44) |
| Szybkostrzelność teoretyczna | 470 strz/min (StG44) |
| Szybkostrzelność praktyczna | 100 strz/min (StG44) |
| Zasięg skuteczny | 400-600 m (StG44) |
Sturmgewehr 44 (MP-43, StG44, MP44) – niemiecki karabin szturmowy zbudowany w 1943 roku. Pierwszy karabinek automatyczny na nabój pośredni.
Spis treści |
[edytuj] Historia
W 1942 roku Niemcy rozpoczęli pracę nad zaprojektowaniem karabinka automatycznego, który miał połączyć cechy pistoletu maszynowego z karabinem maszynowym tj. charakteryzować się stosunkowo niską wagą, możliwością strzelania ogniem ciągłym na odległość do 1000 m, dużą siłą ognia i szybkostrzelnością.
Projekt takiego karabinka oznaczono jako MKb 42 (niem. Machinenkarabiner 42). Pracę nad tym projektem podjęły dwie wytwórnie broni: Karl Walther oraz C.G. Haenel. W broni tej użyto naboi pośrednich Karabinerpatrone 7,9 x 33 mm wytwórni amunicji Polte. Dzięki zastosowaniu takiej amunicji zasięg efektywny broni wynosił 600 metrów, a prędkość początkowa wynosiła 680 m/s.
Po przebadaniu obu projektów: MKb 42(W) firmy Walther i MKb 42(H) firmy C.G. Haenel, ostatecznie przyjęto projekt MKb 42(H) zaprojektowany przez Hugo Schmeissera został przyjęty do produkcji seryjnej jako MP 43/1 (niem. Machinenpistole 43/1) i wprowadzony na uzbrojenie oddziałów pancernych Wehrmachtu i Waffen SS. W toku dalszych prób karabinek ten został zmodyfikowany i produkowany pod nazwą MP 43. W marcu 1944 roku ponownie zmieniono nazwę karabinka na MP 44. W grudniu 1944 roku wprowadzono nowy wariant karabinka, który oznaczono jako Sturmgewehr 44 (StG -44) (pol. karabin szturmowy 44).
Łącznie w latach 1943 – 1944 wyprodukowano 425 977 sztuk karabinków szturmowych wszystkich wersji. Następcą StG 44 miał być StG45(M) (Mauser Sturmgewehr 1945) o zbliżonych parametrach technicznych, ale lepiej przystosowany do masowej produkcji. Nigdy nie został on wdrożony do masowej produkcji, ale jego prototyp posłużył do skonstruowania innych karabinków: CETME, G3 oraz MP5.
Po wojnie StG44 znajdował się na wyposażeniu niektórych oddziałów podziemia antykomunistycznego w Polsce. Karabiny StG44 były używane m.in. przez milicję Niemieckiej Republiki Demokratycznej oraz jugosłowiańskich spadochroniarzy. Trafiły także w ręce członków rozmaitych organizacji zbrojnych w krajach trzeciego świata. Zakończenie w 1961 r. produkcji amunicji 7,92 x 33 mm Kurz w NRD (milicja enerdowska zastąpiła StG44 karabinem AK) spowodowało spadek użyteczności StG44 jako broni wojskowej (problemy z amunicją). Nadal był jednak cenioną bronią kolekcjonerską w USA. Popularność i liczba w pełni sprawnych egzemplarzy StG44 jest tak duża, że w 2004 r. niemiecka firma SM Chemnitzer Sportwaffen und Munitionfabrik GmbH ponownie uruchomiła produkcję amunicji 7,92 x 33 mm.
[edytuj] Opis techniczny
Karabinek działa na zasadzie odprowadzenia gazów przez boczny otwór w ściance lufy. Komora gazowa typu zamkniętego ma stałą objętość.
Karabinek składa się z następujących części: lufy z komorą gazową, komorą zamkową z płaszczem lufy, komory spustowej z rękojeścią, zamka, mechanizmów: ryglowego, spustowego i uderzeniowego; sprężyny powrotnej, tylca z kolbą i magazynka z mechanizmem podawania.
Ryglowanie przewodu lufy następuje przez wychylenie zamka w płaszczyźnie pionowej podczas ryglowania. Ryglowania i odryglowania dokonuje się za pomocą współpracujących ze sobą odpowiednio pochyłych płaszczyzn na zamku i suwadle. Karabinek posiada mechanizm uderzeniowy typu kurkowego. Mechanizm spustowy pozwala na prowadzenie ognia zarówno pojedynczego, jak i ciągłego.
Celownik krzywkowy pozwala na prowadzenie ognia do 800 m. Podziałka celownika naniesiona jest na ramię celownika. Każda podziałka odpowiada zmianie odległości o 50 m. Szczerbinka i muszka o zarysie trójkąta.
Zasilanie karabinka nabojami odbywa się z wymiennego magazynka łukowego o pojemności 30 naboi z dwurzędowym ułożeniem naboi.
Oryginalną cechą karabinka jest to, że większość części jest tłoczona, a do ich łączenia najczęściej stosowano nitowanie i spawanie punktowe.
[edytuj] Dane taktyczno-techniczne
| Wzór | Mkb42(W) | Mkb42(H) | MP43, MP43/1 | MP44, StG44 |
| Kaliber (mm) | 7,92 x 33 mm Kurz | 7,92 x 33 mm Kurz | 7,92 x 33 mm Kurz | 7,92 x 33 mm Kurz |
| Masa bez amunicji (kg) | 4,43 | 5,00 | 4,90 | 4,90 |
| Masa z amunicją (kg) | 5,53 | 6,10 | 6,00 | 6,00 |
| Pojemność magazynka | 30 | 30 | 30 | 30 |
| Długość broni (mm) | 933 | 940 | 940 | 980 |
| Długość lufy (mm) | 409 | 412 | 419 | 419 |
| Prędkość początkowa pocisku (m/s) | 650 | 640 | 690 | 690 |
| Szybkostrzelność teoretyczna (strz./min.) | 600 | 500 | 470 | 470 |
| Szybkostrzelność praktyczna (strz./min.) | ?? | ?? | 100 | 100 |
| Donośność skuteczna (m) | 500 | 500 | 400-600 | 400-600 |
[edytuj] Kultura masowa
Karabin ten występował we wszystkich częściach gry Call of Duty w grze Red Orchestra: Ostfront 41-45, Velvet Assassin (Sabotage), Commandos Strike Force i wielu innych.
[edytuj] Bibliografia
- Pawlikowski, Robert. MP-43 - pierwsza broń na nabój pośredni. Komandos. 1993, nr 4(15), str. 20-21.
- Chloupek, Ireneusz. Sturmgewehr. Komandos. 1998, nr 1(66), str. 69-73. ISSN 0867-8669.
[edytuj] Zobacz też
