Paweł Baldy

Z Wikipedii

Paweł Baldy
Data i miejsce urodzenia	10 maja 1924 Imielin, Polska
Data i miejsce śmierci	29 sierpnia 1979 Jelenia Góra, Polska
Ważne role
Wielki Książę Konstanty w Kor­dianie Cassius Chaerem w spektaklu Kajus Cezar Kaligula Or­gon w Świętoszku Harpagon w Skąpcu Otello w spektaklu Otello Skapen w Szelmostwach Skapena
Profil w bazie IMDb
Profil w bazie filmpolski.pl
Profil w bazie e-teatr.pl
Profil w bazie Filmweb.pl

Paweł Baldy (ur. 10 maja 1924 w Imielinie Śląskim k. Pszczyny; zm. 29 sierpnia 1979 w Jeleniej Górze) - polski aktor teatralny i filmowy, także reżyser teatrów amatorskich.

W roku 1943 został wcielony do armii niemieckiej. Najpierw przebywał we Francji, a potem - w latach 1944-1945 - na froncie wschodnim. Stamtąd uciekł do Wojska Polskiego.

Spis treści 1 Działalność artystyczna 2 Spektakle teatralne (wybór) 3 Filmografia 4 Nagrody 5 Życie osobiste 6 Przypisy

[edytuj] Działalność artystyczna

Po wojnie, w roku 1946, ukończył kurs dla reżyserów teatrów amatorskich i rozpoczął pracę w teatrach. Początkowo prowadził zespoły teatralne w Katowicach i we Wrocławiu. Kolejnymi miejscami pracy były teatry w Bielsku i Bytomiu. W 1949 roku zadebiutował jako aktor teatralny w Teatrze Ziemi Opolskiej w Opolu.Później w latach 1951-1955 grał w Teatrze im. Bogusławskiego znajdującym się w Kaliszu.

17 września 1953 roku zdał w Krakowie eksternistyczny egzamin aktorski, tym samym uzyskując uprawnienia aktora dramatycznego. Występował później jeszcze w wielu polskich teatrach: Teatrze Ziemi Pomorskiej w Bydgoszczy (1955-1958, Wybrzeże w Gdańsku (1958-1960), Dolnośląskim w Jeleniej Górze (1960-1965 oraz 1966-1974), Dra­matycznym w Wałbrzychu (1965-1966), a także w Lubuskim Teatrze im. Leona Kruczkowskiego w Zielonej Gó­rze (1974-1975). Największych osiągnięć aktorskich dokonał w teatrze gdańskim, tam też został najbardziej doceniony, choć również w Jeleniej Górze opierano na nim repertuar i uznawany był tam - jak wówczas mawiano - za gwiazdora.^[1] 1 lipca 1975 przeszedł na rentę inwalidzką i przestał występować w teatrze.

Był aktorem głównie teatralnym, pojawił się zaledwie w kilku filmach.

[edytuj] Spektakle teatralne (wybór)

• 1949 - Placówka jako Herman (reż. Feliks Chmurkowski)
• 1949 - Przyjaciel przyjdzie wieczorem jako Partyzant (reż. Zbigniew Koczanowicz)
• 1950 - Śluby panieńskie jako Jan (reż. Jerzy Leszczyński)
• 1950 - Rewizor jako Felek (reż. Stanisława Zbyszewska)
• 1953 - Awantury w Chioggi jako Toffolo (reż. Czesław Szpakowicz)
• 1954 - Fircyk w zalotach jako Pustak (reż. C. Szpakowicz)
• 1954 - Wesele Figara jako Pedro (reż. Józef Wyszomirski)
• 1955 - Sługa dwóch panów jako Sylwio (reż. Stefan Orzechowski)
• 1955 - Otello jako Montano (reż. Stefan Winter)
• 1958 - Wesele jako Chochoł (reż. zespołowa w Teatrze Ziemi Pomorskiej na scenie bydgoskiej)
• 1958 - Zbrodnia i kara jako Porucznik Proch (reż. Zygmunt Hübner)
• 1959 - Kordian jako Wielki Książę Konstanty (reż. Teresa Żukowska)
• 1959 - Poskromienie złośnicy jako Kupiec (reż. T. Żukowska)
• 1959 - Kaligula jako Cassius Chaerem (reż. Z. Hübner)
• 1960 - Opera za trzy grosze jako Robert "Piła" (reż. Jerzy Goliński)
• 1960 - Hamlet jako Grabarz I (reż. Andrzej Wajda)
• 1961 - Niemcy jako Willy (reż. Walerian Lachnitt)
• 1961 - Skąpiec jako Harpagon (reż. Zuzanna Łozińska)
• 1962 - Romeo i Julia jako Tybalt (reż. Krystyna Tyszarska)
• 1963 - Myszy i ludzie jako Goerge Milton (reż. Bolesław Smela)
• 1963 - Dożywocie jako Łatka (reż. Zdzisław Grywałd)
• 1964 - Otello jako Otello (reż. Danuta Bleicherówna)
• 1965 - Henryk VI na łowach jako Ferdynand Kokl (reż. Maria Straszewska)
• 1965 - Sen nocy letniej jako Spodek (reż. Bronisław Orlicz)
• 1966 - Cyrulik sewilski jako Bartolo (reż. Zbigniew Bessert)
• 1966 - Wesele jako Czepiec; Upiór (reż. Tadeusz Kozłowski)
• 1967 - Trzy siostry jako Czebutykin (reż. Grzegorz Galiński)
• 1968, 1970 - Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale jako Miechodmuch (reż. T. Kozłowski)
• 1968 - Kordian jako Astaroth; Wielki Książę Konstanty (reż. T. Kozłowski)
• 1968 - Opera za trzy grosze jako Macheath (reż. Józef Gruda)
• 1969 - Wieczór trzech króli jako Sir Tobiasz Czkawka (reż. T. Kozłowski)
• 1970 - Sługa dwóch panów jako Pantalone de`Bisognosi (reż. Giovanni Pampiglione)
• 1970 - Barbara Radziwiłłówna jako Poseł na Sejm (reż. Wojciech Skibiński)
• 1971 - Świętoszek jako Orgon (reż. Jowita Pieńkiewicz)
• 1971 - Kartoteka jako Wujek (reż. T. Kozłowski)
• 1973 - Szelmostwa Skapena jako Skapen (reż. Wanda Laskowska)
• 1973 - Cyrano de Bergerac jako Hrabia de Guiche (reż. Alina Obidniak)
• 1973 - Wyzwolenie jako Kaznodzieja; Stary Aktor (reż. A. Obidniak)
• 1974 - Zemsta jako Mularz I (reż. Krzysztof Pankiewicz)
• 1974 - Peer Gynt (reż. Henryk Tomaszewski)
• 1975 - Czarna róża jako Major (reż. Roman Kłosowski)

[edytuj] Filmografia

• 1959 - Tysiąc talarów jako Bandyta (reż. Stanisław Wohl)
• 1964 - Koniec naszego świata jako SS-man (reż. Wanda Jakubowska)
• 1967 - Kiedy miłość był zbrodnią - Rassenschade (reż. Jan Rybkowski)
• 1969 - Sól ziemi czarnej jako Powstaniec (reż Kazimierz Kutz)
• 1972 - Gruby jako Milicjant (reż. Wojciech Fiwek)

[edytuj] Nagrody

• 1963 - "Srebrny Kluczyk" za najlepszą kreację aktorską sezonu
• 1965 - nagroda Wydziału Kultury PWRN (otrzymana w Jeleniej Górze)

[edytuj] Życie osobiste

• Był synem Pawła Baldy i Anny z domu Porwił.
• Żonaty z Henryką Baldy z domu Dygdałowicz (od 1947). Mieli dwóch synów - Pawła i Ryszarda, którzy również zostali aktorami.

Przypisy