RAF FE.2

Z Wikipedii

FE.2b
Dane podstawowe
Państwo	Wielka Brytania
Producent	Royal Aircraft Factory
Typ	samolot myśliwski
Konstrukcja	dwupłat o konstrukcji drewnianej
Załoga	2 osoby
Dane techniczne
Napęd	1 x silnik rzędowy, czterocylindrowy, Beardmore
Moc	88 lub 118 kW
Wymiary
Rozpiętość	14,56 m
Długość	9,84 m
Wysokość	3,85 m
Powierzchnia nośna	46,0 m²
Masa
Własna	962 kg
Startowa	1376 kg
Osiągi
Prędkość maksymalna	130 km/h
Pułap	3350 m
Długotrwałość lotu	3,5 h
Dane operacyjne
Uzbrojenie
1-2 x karabin maszynowy Lewis kalibru 7,7 mm do 235 kg bomb
Użytkownicy
Royal Air Force

Royal Aircraft Factory FE.2 - brytyjski samolot myśliwski i wielozadaniowy (rozpoznawczo-bombowy) używany na początku I wojny światowej.

[edytuj] Historia

W 1913 roku Geoffrey de Havilland zaprojektował samolot oznaczony jako FE.2 (Farman Experimental 2). Samolot pod względem konstrukcyjnym przypominał konstrukcję Henri Farmana. Po wybuchu wojny samolot przystosowano do pełnienia roli myśliwca. FE.2 został wybrany do tej roli ponieważ miał silnik ze śmigłem pchającym, dzięki czemu możliwe było zamontowanie w nim karabinu maszynowego Lewis strzelającego do przodu. W późniejszym okresie część samolotów wyposażono w drugi km Lewis zamocowany na wsporniku pomiędzy kabinami. Podstawową wersją produkcyjną był FE.2b.

W początkowym okresie wojny, pomimo stosunkowo niskich osiągów i dużych wymiarów, załogi FE.2 odniosły sporo sukcesów. Udało im się między innymi zestrzelić samoloty takich asów jak Max Immelmann, Karl Schäfer czy zranić Manfreda von Richthofena. Z czasem samoloty FE.2 zostały przesunięte do eskadr bombowych, a później pełniły rolę samolotów treningowych.

Łącznie zbudowano 1939 samolotów FE.2. W momencie zakończenia wojny w służbie znajdowało się jeszcze ponad 500. Jeden samolot kosztował 1520 funtów 13 szylingów i 4 pensy.

[edytuj] Opis

FE.2 był samolotem dwupłatowym o konstrukcji drewnianej. Gondola kadłuba była kryta częściowo drewnem, częściowo płótnem. Podwozie samolotu klasyczne, stałe, z płozą ogonową, część samolotów miała z przodu trzecie, małe kółko przeciwkapotażowe. Silnik rzędowy ze śmigłem pchającym, w wersji FE.2a typu Green o mocy 74 kW, w wersji FE.2b Beardmore o mocy 88 lub 118 kW, w wersji FE.2d Rolls-Royce Eagle o mocy 184 kW. Załoga składała się z dwóch osób (pilota i strzelca). Strzelec obsługiwał zamocowane ruchomo karabiny maszynowe. Jeden z nich był umocowany przed kabiną i służył do ostrzeliwania celi w przedniej półsferze, drugi na wsporniku pomiędzy kabinami mógł strzela do tyłu, nad górnym płatem (strzelec obsługiwał ten km stojąc na swoim fotelu).

[edytuj] Bibliografia

• Tomasz Goworek: Samoloty myśliwskie pierwszej wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1981. ISBN 83-206-0224-6.