Airco DH.5

Z Wikipedii

Airco DH.5
Dane podstawowe
Państwo	Wielka Brytania
Producent	Airco
Typ	myśliwsko-rozpoznawczy
Konstrukcja	dwupłatowiec konstrukcji drewnianej krytej płótnem
Załoga	1 pilot
Historia
Data oblotu	1916
Lata produkcji	1916 - 1917
Wycofanie ze służby	1918
Zachowane egzemplarze	około 550
Dane techniczne
Napęd	1 × Le Rhône 9J, rotacyjny 9-cylindrowy
Moc	110 KM
Wymiary
Rozpiętość	7,82 m
Długość	6,71 m
Wysokość	2,78 m
Powierzchnia nośna	19,70 m²
Masa
Własna	458 kg
Startowa	677 kg
Osiągi
Prędkość maksymalna	167 km/h
Prędkość przelotowa	148 km/h
Prędkość wznoszenia	285 m/min
Pułap	4875 m
Zasięg	700 km
Długotrwałość lotu	2 h 45 min.
Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 × karabin maszynowy Vickers kal. 7,7 11,3 kg bomb
Użytkownicy
AFC, RFC, RAF

Airco DH.5 — jednomiejscowy, dwupłatowy samolot myśliwski i rozpoznawczy z okresu I wojny światowej z silnikiem umieszczonym z przodu, o ramie prostej wykonanej z drewna i poszyciem z płótna i sklejki.

Skonstruowany przez Geoffreya de Havillanda - głównego konstruktora wytwórni Airco, DH.5 powstał jako następca myśliwca ze śmigłem pchającym Airco DH.2. Pojawienie się takiej konstrukcji umożliwiło opracowanie synchronizatora karabinu maszynowego umożliwiającego strzelanie przez płaszczyznę śmigła, a DH.5 był pierwszą brytyjską maszyną wyposażoną w to urządzenie. W DH.5 zastosowano synchronizator Constantinescu, a dla poprawienia widoczności z kabiny maszyna została zbudowana w taki sposób, że górny płat był cofnięty w porównaniu do dolnego, odsłaniając górną półsferę nad kabiną pilota. Chociaż nowy samolot miał lepsze parametry niż DH.2, to mimo wszystko ze względu na zbyt słaby silnik nie cieszył się popularnością wśród pilotów. Dobra widoczność z kabiny czyniła DH.5 znakomitą maszyną do ataków na cele naziemne, zwłaszcza na piechotę ukrytą w okopach i gniazda karabinów maszynowych, ale jego uzbrojenie w postaci tylko jednego karabinu maszynowego Vickers kalibru 7,7 mm było zbyt słabe.

W styczniu 1918 samoloty DH.5 zostały wycofane z frontu i przeznaczone do zadań szkoleniowych, natomiast ich miejsce zajęły znacznie doskonalsze maszyny RAF SE.5.

Użytkownikami samolotów Airco DH.5 były następujące formacje:

• Australian Flying Corps
• Royal Air Force
• Royal Flying Corps