Vickers Vimy

Z Wikipedii

Vickers Vimy
Dane podstawowe
Państwo	Wielka Brytania
Producent	Vickers
Typ	ciężki samolot bombowy
Konstrukcja	mieszana
Załoga	3
Historia
Data oblotu	30 listopada 1917
Lata produkcji	1918 - 1919
Wycofanie ze służby	1925
Dane techniczne
Napęd	2 silniki tłokowe, rzędowe Rolls-Royce Eagle VII
Moc	360 KM
Wymiary
Rozpiętość	20,75 m
Długość	13,27 m
Wysokość	4,76 m
Powierzchnia nośna	122,44 m²
Masa
Własna	3222 kg
Startowa	4937 kg
Osiągi
Prędkość maksymalna	166 km/h
Pułap	2135 m
Zasięg	1448 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 karabiny maszynowe Lewis kaliber 7,7 mm, 1123 kg bomb
Użytkownicy
Wlk. Brytania

Vickers Vimy to brytyjski ciężki bombowiec z okresu I wojnie światowej, skonstruowany w firmie Vickers, znany z rekordowego lotu przez Atlantyk. Po wojnie używany do celów komunikacyjnych.

Spis treści 1 Powstanie i wersje 2 Rekordowe loty 3 Opis techniczny 4 Linki (ang.)

[edytuj] Powstanie i wersje

Samolot zaprojektowany został przez R.K. Piersona dla nalotów strategicznych na cele położone na terenie Niemiec. Prototyp nowego bombowca został oblatany 30 listopada 1917 z oznaczeniem fabrycznym Vickers FB.27. Po próbach pierwszych samolotów z różnymi silnikami, lotnictwo brytyjskie zaakceptowało go do produkcji seryjnej i zamówiło w dużej ilości. Wskutek zakończenia wojny, dalsze zamówienia zostały jednak anulowane i wyprodukowano jedynie 230 samolotów, które nie zdążyły wejść do służby przed zakończeniem działań.

Samoloty Vimy weszły na wyposażenie jednostek bombowych brytyjskich sił powietrznych Royal Air Force od lipca 1919, poczynając od 58. dywizjonu RAF stacjonującego w Egipcie. Służyły one do 1925, kiedy zostały zastąpione przez samoloty Vickers Virginia. W Północnej Irlandii i szkołach lotniczych używane były jeszcze po tej dacie.

Już w 1919, 6 samolotów przebudowano na wersję cywilną - pasażersko-transportową, a następnie zbudowano 44 nowe samoloty pasażerskie Vimy Commercial. Vimy Commercial różnił się od bombowca pękatym kadłubem o dużej średnicy, w kształcie wydłużonej kropli, mieszczącym 10 pasażerów. Zbudowano też dalsze 5 samolotów tego typu w podobnej wersji sanitarnej Vimy Ambulance.

Ostatnim wariantem był samolot bombowo-transportowy Vickers Vernon, używany od 1921 do 1927, głównie na Bliskim Wschodzie. Miał on podobny kadłub do wariantu Vimy Ambulance. Zbudowano go 55 sztuk (20 Vernon I, 25 Vernon II i 10 Vernon III). Od 1927 zostały zastąpione przez samoloty Vickers Victoria.

[edytuj] Rekordowe loty

Samolot Vickers Vimy stał się sławny z powodu rekordowych przelotów. Dwóch lotników RAF, pilot John Alcock i nawigator Arthur Whitten Brown dokonało na nim z 14 na 15 czerwca 1919 pierwszego nieprzerwanego przelotu przez Atlantyk. Wystartowali oni z Nowej Fundlandii w kierunku na wschód, po 16 godzinach 28 minutach lotu wylądowali w Irlandii w okolicy Clifden, uszkadzając samolot przy lądowaniu na trzęsawisku. Pokonali dystans 3040 km, ze średnią prękością 190 km/h, borykając się po drodze z bardzo złymi warunkami atmosferycznymi.

Innym znanym przelotem był pierwszy kilkuetapowy lot z Anglii do Australii, wykonany przez braci Rossa i Keitha Smitha z dwoma mechanikami między 12 listopada a 10 grudnia 1919. Zdobyli oni tym samym nagrodę 10000 funtów. Ponadto, w 1920 podjęto próbę lotu z Anglii do RPA, zakończoną jednak dwukrotnymi katastrofami samolotów Vimy.

Samolot Alcocka i Browna jest obecnie eksponatem London Science Museum w Londynie, a samolot braci Smith - w Adelaide w Australii. Ponadto, zbudowano kilka latających replik samolotu Vimy.

[edytuj] Opis techniczny

Vickers Vimy w wersji bombowej: dwusilnikowy dwupłatowiec o konstrukcji drewnianej, pokryty płótnem. Kadłub o płaskich burtach na dolnym płacie. Załoga: 3 ludzi w otwartej kabinie pilotów i otwartych stanowiskach strzeleckich w nosie i na grzbiecie samolotu. Bomby podwieszane pod płatem.

Napęd: silniki rzędowe Rolls-Royce Eagle VII o mocy 360 KM zamontowane w gondolach pomiędzy płatami, śmigła ciągnące. Montowano też później mocniejsze silniki gwiazdowe Armstrong Siddeley Jaguar lub Bristol Jupiter.

Vickers Vimy Commercial i Vernon różniły się cylindrycznym kadłubem, z miejscami dla pasażerów wewnątrz, w dwóch rzędach. Napęd: silniki rzędowe Rolls-Royce Eagle VII o mocy 360 KM (Vimy Commercial i Vernon Mk I), Napier Lion II o mocy 450 KM (Vernon Mk II) lub Lion III (Vernon Mk III).

[edytuj] Linki (ang.)

• RAF Museum
• http://www.britishaircraft.co.uk/aircraftpage.php?ID=331
• Replika Vickers Vimy

Zobacz też: Przelot Alcocka i Browna przez Atlantyk