Roman Kanafoyski

Z Wikipedii

Roman Kanafoyski
komandor porucznik
Urodzony	4 maja 1901
Zmarł	7 czerwca 1948
Kariera wojskowa
W służbie od	1917
Stanowiska	dowódca Oddziału Wydzielonego Rzeki Wisły, komendant Półwyspu Hel
Najważniejsze bitwy i wojny	I wojna światowa, wojna polsko-bolszewicka, II wojna światowa
Odznaczenia

Roman Kanafoyski (ur. 4 maja 1901 roku, zm. 7 czerwca 1947 roku) - oficer Wojska Polskiego w stopniu komandora porucznika, uczestnik I wojny światowej i wojny polsko-bolszewickiej, podczas kampanii wrześniowej dowódca Oddziału Wydzielonego Rzeki Wisły, pod II wojnie światowej komendant Półwyspu Hel, kawaler Orderu Virtuti Militari.

[edytuj] Wykształcenie i służba wojskowa

Roman Kanafoyski urodził się 4 maja 1901 roku w zaborze rosyjskim. W grudniu 1917 roku otrzymał powołanie do pułku ułanów w III Korpusie Armii Rosyjskiej. W maju 1918 roku został zdemobilizowany. 10 lutego 1919 roku wstąpił do Wojska Polskiego i jako szeregowiec brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w składzie 8 dywizjonu artylerii ciężkiej. W 1921 roku ukończył Szkołę Podchorążych Artylerii w Poznaniu i otrzymał promocję oficerską w korpusie artylerii. Był również także absolwentem Kursu Oficerów Zwiadu, Kursu Dowódców Baterii w Toruniu oraz Kursu Unifikacyjnego w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie (1939).

Służbę kontynuował w 1 Pułku Artylerii Lekkiej w Wilnie i 14 dywizjonie artylerii ciężkiej w Białymstoku. 1 czerwca 1927 roku przeniesiono go do Marynarki Wojennej, objął funkcję oficera artylerii na jednym z monitorów rzecznych typu B (monitory "gdańskie"). Od 1 czerwca 1928 roku dowodził monitorem ORP "Wilno". 1 stycznia 1931 roku został zastępcą dowódcy dywizjonu monitorów, później był ponownie dowódcą ORP "Wilno", a od 1 stycznia 1933 roku dowódcą 3 dywizjonu bojowego. W latach 1934-1939 zajmował stanowisko dowódcy 1 dywizjonu bojowego, po czym przez krótki czas dowodził 3 grupą kutrów uzbrojonych. Na początku 1939 roku wybrano go prezesem WKS "Kotwica".

Od 3 kwietnia 1939 roku był dowódcą Oddziału Wydzielonego Rzeki Wisły z bazą w Bydgoszczy. W kampanii wrześniowej Oddział Wydzielony prowadził działania wojenne na Wiśle w ramach Armii "Pomorze". 9 września 1939 kmdr ppor. Roman Kanafoyski rozkazał dokonać samozatopienia jednostek pływających pod Duninowem, w związku z wyczerpaniem możliwości operacyjnych. Następnie wyznaczony komendantem Garnizonu Polowego Żychlin. Dowodził marynarzami w trakcie forsowania Bzury, 19 września dostał się do niewoli niemieckiej podczas przebijania w kierunku Twierdzy Modlin. W latach 1939-1945 przebywał w oflagach II B Arnswalde i II D Gross Born.

Po wyzwoleniu, od 10 sierpnia 1945 roku służył w 1 Samodzielnym Morskim Batalionie Zapasowym w Gdańsku. 20 września tego roku przeniesiono go do Dowództwa Marynarki Wojennej w Gdyni, gdzie 1 stycznia 1946 roku został szefem Oddziału Ogólnego Sztabu Głównego. W 1947 roku objął funkcję komendanta Półwyspu Hel. Zmarł nagle 7 czerwca 1947 roku w Helu.

[edytuj] Awanse na stopnie oficerskie

podporucznik artylerii – 1921
porucznik artylerii – 1 marca 1923
kapitan marynarki – 1 stycznia 1932
komandor podporucznik – 19 marca 1939
komandor porucznik – 25 czerwca 1947

[edytuj] Odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari

[edytuj] Bibliografia

Józef Dyskant. "Oddział Wydzielony Wisła." Ministerstwo Obrony Narodowej. Warszawa 1982. ISBN 83-11-06774-0
Praca zbiorowa pod redakcją dr. Jana Sawickiego. "Kadry Morskie Rzeczypospolitej. Tom II. Polska Marynarka Wojenna. Część I. Korpus oficerów 1918-1947." Zespół autorski: st. kust. dypl. dr Maria Babnis, kmdr Julian Czerwiński, Małgorzata Czerwińska, inż. Alfons Jankowski, dr Jan Sawicki. Wyższa Szkoła Morska. Gdynia 1996. ISBN 83-86703-50-4