Ryjkonosy
Z Wikipedii
| Ryjkonosy | |
 Rhynchocyon chrysopygus |
|
| Systematyka | |
| Domena | eukarioty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Podtyp | kręgowce |
| Gromada | ssaki |
| Podgromada | ssaki żyworodne |
| Szczep | łożyskowce |
| Rząd | ryjkonosy |
| Nazwa systematyczna | |
| Macroscelidea | |
| Butler, 1956 | |
 Systematyka w Wikispecies |
|
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
|
Ryjkonosy, długoszki (Macroscelidea) - rząd niewielkich, naziemnych ssaków łożyskowych o wydłużonym nosie i cienkich, krótkich kończynach.
Spis treści |
[edytuj] Występowanie
Zamieszkują najbardziej na północ wysunięte obszary Afryki Północnej oraz większość Afryki subsaharyjskiej. Nie występują w Afryce Zachodniej i na Saharze. Zajmują różnorodne siedliska - od obszarów suchych lub kamienistych po zarośla i lasy tropikalne.
[edytuj] Charakterystyka
Ich cechą charakterystyczną jest długi, elastyczny nos w kształcie ryjka, długie i cienkie kończyny, duże oczy i długi, cienki ogon. Kończyny tylne są dłuższe od przednich, skoczne. Ryjkonosy osiągają do ok. 30 cm długości ciała (bez ogona). Budową szkieletu przypominają wiewióreczniki. Mają dobrze rozwinięte zmysły słuchu i wzroku.
| Wzór zębowy | I | C | P | M | |
|---|---|---|---|---|---|
| 36-42 | = | 1-3 | 1 | 4 | 2 |
| 3 | 1 | 4 | 2-3 | ||
Długoszki są aktywne głównie za dnia, co - obok większego mózgu - odróżnia je od większości owadożernych (Insectivora). Niektóre gatunki poruszają się skokami podobnie do antylop. Odżywiają się owadami i pokarmem roślinnym.
[edytuj] Taksonomia
Ryjkonosy były do niedawna słabo poznane. Dawniej zaliczano je w randze podrzędu do owadożernych lub tupajów, zajęczaków, a nawet kopytnych[1]. Wyniki badań genetycznych sugerują ich przynależność do kladu afroterów (Afrotheria) - zwierząt wywodzących się z Afryki.
Do rzędu ryjkonosów zaliczana jest jedna rodzina:
- ryjoskoczki (Macroscelididae)
obejmująca kilkanaście gatunków żyjących współcześnie oraz kilka wymarłych, znanych z zapisu kopalnego Afryki od eocenu[2].
Przypisy
- ↑ Zwierzęta : encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 243. ISBN 83-01-14344-4.
- ↑ Simons et al., Early tertiary elephant-shrews from Egypt and the origin of the Macroscelidea, Proc. Natl. Acad. Sci. USA 88 (1991) (format pdf) (en)
[edytuj] Bibliografia
- Kazimierz Kowalski: Ssaki, zarys teriologii. Warszawa: PWN, 1971.
- Myers, P.: Macroscelidea (en). (On-line), Animal Diversity Web, 2000. [dostęp 4 maja 2008].
- Mały słownik zoologiczny: ssaki. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1978.
- Zwierzęta : encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 243. ISBN 83-01-14344-4.
|
|||||||||||||||||
