Stanisław Józef Biegański
Z Wikipedii
Stanisław Józef Biegański (ur. 8 marca 1894 we Lwowie - zm. 6 kwietnia 1994 w Londynie), płk dypl. , zawodowy żołnierz WP. Dowódca pułków: 7 pp. Legionów, potem 31 p. Strzelców Kaniowskich.
Syn inż. Antoniego i Zofii z Kijańskich. W l. 1911-14 i 1923 - 1925 studiował na Uniwersytecie im. Jana Kazimierza i uzyskał tam doktorat z filozofii. Brał udział w pracach organizacji "Zarzewie" i "Drużynach Strzeleckich". W czasie I wojny światowej, w stopniu ppor., służył w 1 batalionie I Brygady Legionów, a 7 stycznia 1915 r. dowodził oddziałem karabinów maszynowych w 2 pp. Legionów. Od listopada 1915 do końca października 1918 r. w niewoli rosyjskiej na Syberii. Tam wstąpił do 5 polskiej dywizji syberyjskiej gdzie sprawował funkcję dowódcy kompanii karabinów maszynowych. W szeregach tej formacji walczył do jej rozbicia pod Brusnojarskiem w 1920 r. W lipcu 1920 r. przedostaje się do Polski gdzie jako dowódca kompanii w 34 pp. wziął udział w wojnie z bolszewikami.
Po wojnie został zastępcą pełnomocnika MSZ do Spraw Repartiacji, następnie w latach 1923 - 1925 był wychowawcą w Korpusie Kadetów, w latach 1925 - 1926 dowódcą batalionu w 2 pp. Legionów, a w latach 1927 - 1929 słuchaczem Wyższej Szkoły Wojennej, po której ukończeniu został zastępcą, później dowódcą 7 pp. Legionów, a w latach 1935 - 1939 dowódcą 31 p. Strzelców Kaniowskich w Sieradzu. Pod koniec sierpnia 1939 r. mianowano go oficerem łącznikowym Naczelnego Dowództwa z MSZ.
Po zakończeniu kampanii wrześniowej przedostaje się do Francji gdzie prowadzi szkolenie polskiej kadry oficerskiej. Pracę tę kontynuuje w Anglii do 1942 r., a następnie zostaje przeniesiony do ZSRR gdzie zostaje zastępcą komendanta Centrum Wyszkolenia Armii pełniąc tę funkcję także na Środkowym Wschodzie i pd. Włoszech (pod koniec tego okresu został komendantem) - aż do sierpnia 1944 r. kiedy to zostaje kierownikiem Komisji Doświadczeń Wojennych kontynuując tę pracę także w Wielkiej Brytanii.
Po wojnie osiadł w Londynie. Był honorowym członkiem Instytutu Józefa Piłsudskiego w Nowym Jorku, honorowym członkiem Instytutu Polskiego i Muzeum gen. Władysława Sikorskiego w Londynie. Był także prof. Polskiego Uniwersytetu Na Obczyźnie. Opracował i wydał 45 prac historycznych.
Był odznaczony Orderem VM , Orderem Odrodzenia Polski II, III i IV klasy, 3-krotnie Krzyżem Walecznych, dwukrotnie Krzyżem Zasługi (1- z mieczami). 1 maja 1993 r. Prezydent Lech Wałęsa odznaczył go Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. 16 stycznia 1927 r. ożenił się z Wandą Emilią Chodorowiczówną (zmarłą 24 lutego 1982 r.). Pozostawił dwóch synów: Władysława Janusza (ur. 1927 r.) i Jana Antoniego (ur. 1933 r.). Zmarł w Londynie 6 kwietnia 1994 r. w wieku 100 lat. Jest pochowany na cmentarzu w Gannerbury. Instytut J. Piłsudskiego w Londynie poświęcił jego pamięci XXI tom "Tek Historycznych".
