Stanisław Nowicki

Z Wikipedii

Stanisław XII Nowicki (ur. 9 lipca 1897 w Mińsku, zm. 1963) - pułkownik dyplomowany artylerii Wojska Polskiego.

W latach 1929-1931 był słuchaczem kursu normalnego Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Po ukończeniu kursu otrzymał dyplom naukowy oficera dyplomowanego i z dniem 1 września 1931 przydzielony został do Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie na stanowisko wykładowcy. Awansował na majora ze starszeństwem z 1 stycznia 1932. Następnie pełnił służbę w Wyższej Szkole Wojennej na stanowisku wykładowcy w katedrze taktyki artylerii, którą do stycznia 1938 kierował płk dypl. Stanisław Tatar.

Kampanię wrześniową 1939 odbył w Oddziale III Operacyjnym Sztabu Naczelnego Wodza. Pełnił funkcję oficera odcinkowego Armii „Kraków” w Wydziale Sytuacyjnym, którego szefem był ppłk dypl. Leopold Okulicki. Jego zadaniem było stałe utrzymywanie łączności z dowództwem armii, zbieranie wiadomości o przebiegu działań i zestawianie raportów dla szefa sztabu i Naczelnego Wodza o położeniu na froncie. W tym samym czasie, w drugiej komórce Oddziału III – Wydziale Operacyjnym pełnił służbę kpt. dypl. Marian Utnik.

Uczestnik walk na Zachodzie w czasie II wojny światowej.

W lipcu 1948 Prezydent RP Bolesław Bierut odznaczył go krzyżem kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, a minister obrony narodowej, marszałek Polski Michał Rola-Żymierski zweryfikował go w stopniu pułkownika.

Po powrocie do kraju, 4 listopada 1949 został aresztowany przez organa Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego pod zarzutem działalności konspiracyjnej.

W procesie Tatar-Utnik-Nowicki 13 sierpnia 1951 został skazany na karę 15 lat więzienia z karami dodatkowymi. W 1956 zwolniony i zrehabilitowany . Zmarł nagle na serce w 1963 roku. Pochowany w Warszawie na cmentarzu wojskowym.

[edytuj] Ordery i odznaczenia:

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1948)
• Krzyż Walecznych – trzykrotnie
• Srebrny Krzyż Zasługi

[edytuj] Źródła:

• Rocznik Oficerski 1932, s. 184, 802,
• Jerzy Poksiński, "TUN" Tatar-Utnik-Nowicki. Represje wobec oficerów Wojska Polskiego w latach 1949-1956, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 1992, ISBN 83-11-07980-3, s. 105,
• Marian Utnik, Sztab Polskiego Naczelnego Wodza w latach II wojny światowej,

część II, Wojskowy Przegląd Historyczny, Warszawa 1972, Nr 2, s. 301,