Sztuka nowoczesna

Z Wikipedii

Paul Sérusier, 1888

Paul Gauguin, 1892

Gustav Klimt, 1907-08

Juan Gris, 1912

Umberto Boccioni, 1913

Constantin Brâncuşi, 1915

Kazimierz Malewicz, 1915

Marcel Duchamp, 1917

Theo van Doesburg, 1922

Méret Oppenheim, 1936

Sztuka nowoczesna - okres w dziejach sztuki, którego ramy czasowe wyznacza się od czasu Wielkiej Rewolucji Francuskiej^{[potrzebne źródło]} po 1. połowę XX. Otwiera on nowy etap, w którym kończą się wielkie style. Stosuje się tu podział na kierunki, tendencje, ugrupowania artystyczne (manifesty).

Jedna z koncepcji mówi, że sztuka nowoczesna zaczęła się wraz ze zjawiskiem w kulturze nazwanym modernizmem (angielskie słowo modern znaczy nowoczesny). Charakteryzowało się ono odejściem od realizmu w kierunku symbolizmu, a także silnym podkreślaniem odrębności narodowej. Modernizm występował w wielu krajach europejskich i pod wieloma różnymi nazwami, np. w Wielkiej Brytanii jako modern style, we Francji — Art Nouveau, a w Niemczech — Jugendstil.

Koniec okresu sztuki nowoczesnej jest dość umowny. Przyjęto, że prace powstałe w latach po II wojnie światowej nazywane będą współczesnymi.

[edytuj] Kierunki

[edytuj] Druga połowa XIX w.

nazwa	lata rozwoju	miejsce^[1]	dziedziny	przedstawiciele	autor terminu
akademizm	1830–1900		malarstwo rzeźba	William-Adolphe Bouguereau Henryk Siemiradzki
szkoła z Barbizon (barbizończycy)		Francja	malarstwo	Théodore Rousseau
realizm	1850–1910	Francja	malarstwo rzeźba	Gustave Courbet	Gustave Courbet^[2]
symbolizm	1850–1910		sztuki plastyczne literatura	Gustave Moreau Odilon Redon szkoła Pont-Aven nabiści	(1886)
impresjonizm	1874–1900	Francja	malarstwo literatura muzyka	Claude Monet August Renoir	Louis Leroy (1874)
postimpresjonizm	1886–1905		malarstwo	Vincent van Gogh Paul Cézanne Henri Toulouse-Lautrec
neoimpresjonizm	koniec XIX w.	Francja	malarstwo	Georges Seurat Paul Signac

[edytuj] Pierwsza połowa XX w.

nazwa	lata rozwoju	miejsce^[1]	dziedziny	przedstawiciele	autor terminu
secesja (modernizm, Art Nouveau)	1890–1910	Austria	architektura sztuka użytkowa malarstwo grafika	Antoni Gaudí Alfons Mucha Émile Galle
nabizm	1888–1903	Francja	malarstwo	Paul Sérusier
fowizm	1904–1907	Francja	malarstwo	Henri Matisse	Louis Vauxcelles
ekspresjonizm	ok. 1910 - początek lat 30.	Niemcy	sztuki plastyczne literatura muzyka teatr film	Ernst Ludwig Kirchner	J. A. Hervè
kubizm		Francja	malarstwo rzeźba	Pablo Picasso Georges Braque Fernand Léger	Louis Vauxcelles
okres prekubistyczny	1906–1909
kubizm analityczny	1909–1911/12
kubizm syntetyczny	od 1912
orfizm (kubizm orficzny)	1912–1914	Francja	malarstwo	Robert Delaunay
futuryzm	od 1909 (manifest)	Włochy Rosja	literatura sztuki plastyczne	Filippo Tommaso Marinetti Umberto Boccioni
funkcjonalizm	od ok. 1920		architektura urbanistyka sztuka użytkowa	Ludwig Mies van der Rohe Le Corbusier
dadaizm	1916–23	Szwajcaria Francja Niemcy	literatura sztuki plastyczne	Tristan Tzara Marcel Duchamp
styl międzynarodowy	lata 20. - lata 40.		architekura	Le Corbusier Walter Gropius Ludwig Mies van der Rohe	Philip Johnson Henry-Russell Hitchcock
Bauhaus	1919-1934	Niemcy	architektura, sztuka użytkowa	Walter Gropius
koloryzm
nadrealizm (surrealizm)	od 1924 (manifest)	Francja	sztuki plastyczne literatura	André Breton Giorgio de Chirico
concept art	lata 30.	USA

[edytuj] Abstrakcjonizm

nazwa	lata rozwoju	miejsce^[1]	dziedziny	przedstawiciele	autor terminu
abstrakcjonizm	od 1910	Rosja Niemcy	sztuki plastyczne	Wassily Kandinsky Hans Arp Piet Mondrian
konstruktywizm	lata 20. i 30.	Rosja Holandia	sztuki plastyczne architektura scenografia literatura	Kazimierz Malewicz Aleksander Rodczenko Piet Mondrian Le Corbusier
suprematyzm	od ok. 1913	Rosja	malarstwo rzeźba	Kazimierz Malewicz	Kazimierz Malewicz
neoplastycyzm	od 1914–17	Holandia	malarstwo rzeźba architektura	Piet Mondrian
unizm		Polska	malarstwo	W. Strzemiński
łuczyzm	od 1912	Rosja	malarstwo	Michaił Łarionow	Michaił Łarionow
puryzm	1916–25		malarstwo	A. Ozenfant Le Corbusier