Województwo poznańskie (II Rzeczpospolita)

Z Wikipedii

Ten artykuł dotyczy województwa poznańskiego II Rzeczypospolitej. Zobacz też: województwo poznańskie.

województwo poznańskie

Utworzone

Stolica województwa

ostatni: Cyryl Ratajski

Powierzchnia w 1921

26 528 km²

Powierzchnia w 1939

28 089 km²

Ludność

1.967.865 mieszk.
(1921)
2.339.600 mieszk.
(1931)

Gęstość zaludnienia

74,2 mieszk./km²
(1921)
83 mieszk./km²
(1931)

Tablica rejestracyjna

zobacz: szczegółowy podział administracyjny

powiaty	grodzkie
	ziemskie	34
gminy	miejskie
	wiejskie

Województwo poznańskie, województwo II Rzeczypospolitej istniejące w latach 1919–1939 ze stolicą w Poznaniu.

Główne miasta: Bydgoszcz (do 1938), Kalisz (od 1938), Gniezno, Inowrocław, Jarocin, Krotoszyn, Leszno, Międzychód, Ostrów Wielkopolski, Rawicz.

Jedyne województwo (obok województwa pomorskiego), w którym istniał samorząd stopnia wojewódzkiego. Działał on na podstawie przepisów popruskich. Organami tego samorządu były: sejmik wojewódzki (Sejmik Krajowy Poznański), wydział wojewódzki oraz starosta krajowy.

[edytuj] Wojewodowie poznańscy w II Rzeczypospolitej

Wojciech Trąmpczyński 1 sierpnia 1919 – 23 października 1919
Witold Celichowski 1 sierpnia 1919 – 2 stycznia 1923 (p.o. za Trąmpczyńskiego do 23 października 1919)
Adolf Bniński 10 stycznia 1923 – 9 maja 1928
Piotr Dunin-Borkowski 9 maja 1928 – 11 października 1929
Roger Adam Raczyński 11 października 1929 – 31 lipca 1934
Stanisław Kaucki 1 sierpnia 1934 – 15 stycznia 1935 (p.o.)
Artur Maruszewski 16 stycznia 1935 – 23 czerwca 1935
Mikołaj Kwaśniewski 26 czerwca 1935 – 13 września 1935
Tadeusz Walicki 19 września 1935 – 29 października 1935 (p.o.)
Artur Maruszewski 29 października 1935 – 19 maja 1939
Ludwik Bociański 19 maja 1939 – 12 września 1939
Cyryl Ratajski 4 września 1939 – 12 września 1939 (p.o.)