Bitwa na Równinach

Z Wikipedii

Bitwa na Równinach – fikcyjna bitwa ze stworzonej przez J. R. R. Tolkiena mitologii Śródziemia.

Bitwa ta jest jedną z batalii należących do historii Śródziemia, nie mających miejsca w czasie akcji Władcy pierścieni.

Pewne informacje na jej temat można znaleźć w Niedokończonych opowieściach.

• W angielskim oryginale – Battle of the Plains
• Przekład Pauliny Braiter i Agnieszki Sylwanowicz – Bitwa na Równinach
• Przekład Radosława Kota – Bitwa na Równinach

Bitwa na Równinach – bitwa stoczona w 1856 roku Trzeciej Ery, pomiędzy wojskami Gondoru a Woźnikami.

W obliczu podboju wschodniej i południowej części Rhovanionu przez Woźników oraz ich ataków na terytorium Gondoru, król Narmacil II zorganizował wielką amię (liczącą zapewne kilkanaście czy kilkadziesiąt tysięcy żołnierzy). Poprowadził ją następnie na rozległe równiny, rozciągające się w kierunku południowym od Mrocznej Puszczy. Do wojsk monarchy przyłączyli się rozproszeni Nortowie (może kilka tysięcy) pod wodzą Marhariego, potomka Vidugavii.

Właśnie na obszarze równin siły te starły się z Woźnikami, prawdopodobnie mającymi kilkadziesiąt tysięcy wojowników. Doszło do krwawej bitwy. Szczegóły jej przebiegu nie są znane, wiadomo tylko, że w walce zginął Narmacil, a jego zdziesiątkowane oddziały musiały rozpocząć odwrót. Gondorczyków, cofających się przez równinę Dagorlad do Ithilien, od całkowitego pogromu ocalili Nortowie, którzy w straży tylniej, osłaniali odwrót. Właśnie walcząc w tej ariergardzie, poległ Marhari.

Konsekwencją tej bitwy była utrata przez Gondor wszystkich prowincji na wschód od Anduiny, poza Ithilien. Nortowie stali się niewolnikami Woźników, a ich ziemie zostały zagarnięte przez najeźdźców. Część Nortów pod wodzą Marhwiniego, syna Marhariego, udała się do doliny Anduiny, dając początek Éothéodom. Należy wspomnieć, iż Woźnicy również ponieśli bardzo wysokie straty w tej batalii, przez na pewien czas musieli zaniechać dalszych podbojów.