Bitwa w dolinie Azanulbizar

Z Wikipedii

Bitwa Śródziemia
Bitwa w dolinie Azanulbizar Wojna krasnoludów z orkami
Data	2799 rok Trzeciej Ery
Miejsce	dolina Azanulbizar
Wynik	zwycięstwo wojsk krasnoludów
Walczące strony krasnoludowie orkowie z Gór Mglistych Dowódcy Thráin II Azog† Siły kilka-kilkanaście tysięcy kilkanaście-kilkadziesiąt tysięcy Straty około połowy wojowników około 10 000 zabitych

Bitwa w dolinie Azanulbizar – fikcyjna bitwa ze stworzonej przez J. R. R. Tolkiena mitologii Śródziemia.

Bitwa ta jest jedną z batalii należących do historii Śródziemia, nie mających miejsca w czasie akcji Władcy pierścieni.

Informacje na jej temat znajdują się w Dodatkach do trzeciego tomu Władcy pierścieni.

• W angielskim oryginale – Battle of Azanulbizar / Battle of Nanduhirion
• Przekład Marii Skibniewskiej – Bitwa w Azanulbizarze / Bitwa w Nanduhirionie (Nanduhirion)
• Przekład Jerzego Łozińskiego – Bitwa w Azanulbizar / Bitwa w Nanduhirion
• Przekład Marii i Cezarego Frąców – Bitwa w Azanulbizar / Bitwa w Nanduhirion

Bitwa w dolinie Azanulbizar – bitwa stoczona w 2799 roku Trzeciej Ery pomiędzy krasnoludami a orkami. Była to decydująca batalia w toczonej od 2793 roku wojnie.

Krasnoludzka armia pod wodzą Thráina II (licząca zapewne kilka-kilkanaście tysięcy wojowników) w pościgu za orkami, dotarła do doliny Azanulbizar, położonej u wrót Morii. Tam zgromadziły się wielkie siły orków (najpewniej w liczbie kilkunastu-kilkudziesięciu tysięcy). Dowodził nimi Azog, który rozstawił swoich żołdaków na górskich zboczach. Dzień tej decydującej bitwy był ciemny, zimny i bezsłoneczny, toteż orkowie (mający lepsze stanowiska do walki) śmiało zaatakowali. Odparli natarcie przedniej straży krasnoludów, które prowadził sam Thráin i zepchnęli ją do lasu, położonego opodal Jeziora Zwierciadlanego. Choć wkrótce do batalii włączyły się główne siły krasnoludów, nie przyniosło to rozstrzygnięcia. Podczas bardzo krwawej walki, szale bitwy wahały się to na jedną, to na drugą stronę. Dopiero przybyły na końcu zastęp krasnoludów z Żelaznych Wzgórz pod wodzą Náina zmienił sytuację. W gwałtownym ataku przebił się do bramy Morii, gdzie krasnoludowie starli się z gwardią przyboczną Azoga. Podczas zaciętego pojedynku z wodzem orków zginął jednak Náin. Azog wybuchnął śmiechem i zadarłszy głowę, chciał okrzyknąć swój tryumf, lecz nagle głos zamarł mu w gardle ^[1]. Krasnoludowie bowiem ostatecznie przełamali obronę orków. Ich niedobitki zaczęły uciekać na południe, a gwardia Azoga została wycięta w pień. On sam próbował skryć się w podziemiach Morii, lecz na progu bramy dopadł go Dáin Żelazna Stopa, syn Náina i straszliwym ciosem topora, odrąbał mu głowę.

Batalia ostatecznie zakończyła się wielkim zwycięstwem krasnoludów, choć ponieśli oni bardzo duże straty – ledwie połowa z tych, co walczyli w tej bitwie, trzymała się jeszcze na nogach lub mogła żywić nadzieję, że powstanie z ran^[1]. Nie byli oni w stanie ponownie zasiedlić Morii, zwłaszcza że nadal czyhał tam Balrog. Wielką liczbę swoich poległ krasnoludowie musieli spalić na stosach pogrzebowych, bowiem budowa grobów, które zwykli kuć w kamieniu, nie zaś kopać w ziemi, trwałaby kilka lat. Woleli więc oddać zwłoki płomieniom, niż je zostawić na pastwę orków i karmiących się trupami kruków^[1]. Jednak dzięki temu zwycięstwu orkowie w Górach Mglistych na dobre kilkadziesiąt lat zostali osłabieni i nie stanowili przez ten czas tak wielkiego zagrożenia jak ongiś (w bitwie zginęło 10 000 z nich^[2]). Znaczne grupy orków-niedobitków udały się na południe, gdzie próbowały osiedlić się w Ered Nimrais. z nimi to zacięte walki toczyli Gondorczycy i Rohirrimowie w latach 2800 – 2864.

Batalię tą zwano też bitwą o Azanulbizar bądź bitwą w Nanduhirion.

[edytuj] Przypisy

1. ↑ ^{1,0 1,1 1,2} Cytat z Dodatku A do trzeciego tomu Władcy pierścieni (część III Ród Durina) w przekładzie Marii Skibniewskiej.
2. ↑ Taka informacja podana jest w tomie XII Historii Śródziemia.