Daniel Passarella

Z Wikipedii

Daniel Alberto Passarella (ur. 25 maja 1953 w Chacabuco), argentyński piłkarz, występujący na pozycji obrońcy, i trener piłkarski. Największe sukcesy sportowe odniósł w River Plate Buenos Aires - jako zawodnik zdobył z nim pięć tytułów mistrza kraju, jako szkoleniowiec ligowe rozgrywki wygrywał raz. Ponadto występował w Serie A (AC Fiorentina i Inter Mediolan). Z reprezentacją Argentyny, w której barwach w latach 1975-1986 rozegrał 69 meczów, triumfował na Mundialu 1978 (był kapitanem drużyny) oraz brał udział w dwu kolejnych turniejach o Puchar Świata.

Po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął pracę szkoleniową. Najbardziej udane były dla niego lata 90. - z River Plate zdobył w 1990 roku mistrzostwo kraju, a z reprezentacją Argentyny (1994-1998) dotarł do ćwierćfinału Mundialu 1998. Później z mniejszymi sukcesami pracował w Urugwaju, Włoszech, Meksyku i Brazylii. Ostatnio ponownie był trenerem River Plate.

Spis treści 1 Kariera piłkarska 2 Sukcesy piłkarskie 3 Charakterystyka zawodnika 4 Kariera szkoleniowa 5 Sukcesy szkoleniowe

[edytuj] Kariera piłkarska

Jest synem Włocha, prezesa klubu Racing Chacabuco, i Hiszpanki. Zaczynał karierę w amatorskim Argentino Chacabuco, skąd przeniósł się do trzecioligowego Sarmiento De Junin. W ciągu kolejnego sezonu dwudziestojednoletni zawodnik został kupiony przez River Plate Buenos Aires, w którego barwach przez osiem lat rozegrał 298 meczów i strzelił 99 goli. W tym czasie swoją kolekcję trofeów piłkarskich poszerzył o pięć tytułów mistrza Argentyny.

Na Mundialu 1978 był kapitanem reprezentacji i wraz z bramkarzem Ubaldo Fillolem i napastnikiem Mario Kempesem tworzył tzw. "terceto de oro", tj. "złoty tercet". Argentyńczycy zdobyli wówczas Puchar Świata, a Passarella był jednym z bardziej wyróżniających się postaci w drużynie. Brał udział również w Mundialu 1982. Cztery lata później w czasie turnieju w Meksyku zachorował na wirusową odmianę biegunki i nie wystąpił w żadnym meczu. Selekcjoner Carlos Bilardo odebrał Passarelli opaskę kapitana na rzecz Diego Maradony, co stało się przyczyną głośnego konfliktu między tymi dwoma piłkarzami.

W 1982 roku przeniósł się do Włoch, najpierw przez cztery lata grał w AC Fiorentinie, a potem w Interze Mediolan, ale nie odniósł z tymi klubami żadnych sukcesów. W 1986 roku przeżył osobistą tragedię, kiedy w wypadku samochodowym zginął jego syn Sebastian.

W wieku 35 lat powrócił do River Plate. Karierę sportową zakończył rok później.

• 1973-74 – Sarmiento De Junin
• 1974-82 – River Plate Buenos Aires
• 1982-86 – AC Fiorentina
• 1986-88 – Inter Mediolan
• 1988-89 – River Plate Buenos Aires

[edytuj] Sukcesy piłkarskie

• mistrzostwo Argentyny 1975, 1977, 1979, 1980 i 1981 z River Plate
• zwycięstwo młodzieżowej reprezentacji Argentyny w turnieju w Tulonie w 1975 roku (Passarella był jej kapitanem)

W reprezentacji Argentyny od 1975 do 1986 roku rozegrał 69 meczów i strzelił 24 gole – mistrzostwo świata 1978, start w Mundialu 1982 (druga runda) i 1986 (mistrzostwo świata jako rezerwowy).

[edytuj] Charakterystyka zawodnika

Był lewonożnym środkowym obrońcą, liderem i najczęściej kapitanem swoich zespołów, obdarzonym dużą charyzmą wykonawcą stałych fragmentów gry. Mimo niskiego wzrostu (173 cm) wyróżniał się skocznością i walecznością, wiele bramek zdobywał po strzałach głową. Jest jednym z najskuteczniejszych (w całej karierze strzelił ponad 200 bramek) obrońców w historii.

[edytuj] Kariera szkoleniowa

Zaraz po zakończeniu sportowej kariery został szkoleniowcem River Plate Buenos Aires, z którym w 1990 roku zdobył tytuł mistrza Argentyny.

W 1994 roku po zdymisjonowaniu Alfio Basile został powołany na stanowisko selekcjonera reprezentacji Argentyny. Już na początku kadencji wydał oświadczenie, w którym zapowiadał regularne przeprowadzanie badań antynarkotykowych wśród swoich zawodników. Wiele kontrowersji wywołała kolejna wypowiedź szkoleniowca, w której stwierdził, że nie widzi miejsca w reprezentacji dla zawodników z długimi włosami. Fernando Redondo, dotąd podstawowy zawodnik kadry, kiedy nie zgodził się na obcięcie włosów, nie został powołany na Mundial 1998. Argentyńczycy na mistrzostwach doszli do ćwierćfinału, w którym przegrali z Holandią. Po turnieju Passarella podał się do dymisji.

Przez półtorej roku był selekcjonerem reprezentacji Urugwaju. Mimo iż zapowiadał, że jest w stanie przywrócić drużynie "Urusów" utracony blask, to szybko, po konflikcie z szefami związku, zrezygnował z posady. Jeszcze gorzej wiodło mu się we włoskiej Parmie. Na przełomie listopada i grudnia 2001 roku przegrał z nią pięć kolejnych meczów i został zwolniony.

Przez kolejne trzy lata pracował w Meksyku, gdzie z klubem CF Monterrey udało mu się w 2003 roku wywalczyć mistrzostwo kraju.

Fiaskiem zakończyła się przygoda z brazylijskim Corinthians Sao Paulo. Passarella otrzymał wypowiedzenie już po dwóch miesiącach pracy, w ciągu których jego zespół nie wygrał ani jednego meczu. Od stycznia 2006 do grudnia 2007 ponownie był szkoleniowcem River Plate.

• 1989-94 – River Plate Buenos Aires
• 1994-98 – pierwsza i olimpijska reprezentacja Argentyny
• 1999-01 – reprezentacja Urugwaju
• 2001-01 – AC Parma
• 2002-03 – CF Monterrey
• 2004-05 – CF Toluca
• 2005-05 – Corinthians Sao Paulo
• 2006-07 – River Plate Buenos Aires

[edytuj] Sukcesy szkoleniowe

• mistrzostwo Argentyny 1990 z River Plate
• mistrzostwo Meksyku 2003 z CF Monterrey

• awans do Mundialu 1998 i start w tym turnieju (ćwierćfinał) z reprezentacją Argentyny
• srebrny medal na Igrzyskach Olimpijskich 1996 z olimpijską reprezentacją Argentyny

poprzednik: Alfio Basile

Selekcjoner w latach 1994-1998

następca: Marcelo Bielsa