Czapscy
Z Wikipedii
Czapscy, także Hutten-Czapscy (niem. Grafen von Hutten-Czapski) – polski ród szlachecki herbu Leliwa z dewizą "Vitam patriae, honorem nemini", pochodzący z Kujaw i Pomorza Gdańskiego, ze wsi Czaple lub Czapelki, od której przyjął nazwisko. Pojawił się tam na początku XIV wieku.
Spis treści |
[edytuj] Legenda rodowa
Według stworzonej przez genealogów prawdopodobnie w XVIII wieku legendy rodowej Czapscy są boczną gałęzią prastarego i sławnego frankońskiego rodu von Hutten, który pojawił się w roku 930 - Ehrenreich von Hutten brał w tym roku udział w wyprawie króla niemiec Henryka I Ptasznika przeciwko Hunom. Choć niemieccy genealogowie wywodzą nieprzerwaną linię frankońskich Huttenów od Rudolfa, który żył ok. r. 1179, genealogowie Czapskich zlokalizowali ich przodka jeszcze wcześniej - miał nim być rycerz Dietrich von Hutten, który wraz z paroma innymi szlachcicami frankońskimi został w r. 1112 wezwany przez Bolesława Krzywoustego na pomoc w walce przeciw pogańskim Prusom. Hutten wyróżnił się w roku 1113 w bitwie pod Nakłem, po czym Krzywousty pasował go na rycerza i nadał mu herb Leliwa oraz wieś Smoląg w pobliżu Starogardu na Pomorzu Gdańskim. Potomkowie Dietricha Huttena przyjęli pod późniejszym panowaniem krzyżackim nazwisko panów von Smolangen. Hugo I von Smolangen, poseł stanów pruskich, stanął w czasie wojny trzynastoletniej Polski z Zakonem po stronie króla Kazimierza Jagiellończyka; syn jego Hugo II von Smolangen został w r. 1482 kasztelanem gdańskim. Synowie Hugona Sebastian, podkomorzy pomorski, i Juliusz, sędzia tczewski, powrócili do rodowego nazwiska Hutten, ale w spolonizowanej formie "Czapski" (od niemieckiego Hut, kapelusz, czapka). Od tego czasu datują się linie Czapskich bękowska, smętowska i swarożyńska. Bracia Mikołaj i Józef Czapscy, obaj dawni generałowie I Rzeczypospolitej, otrzymali od króla Fryderyka Wilhelma III 27 września 1804 hrabiowski tytuł pruski z nadaniem przydomku von Hutten. W roku 1861, 3 września, tytuł taki otrzymał również ordynat na Smogulcu Bogdan Hutten-Czapski. Gałąź Czapskich osiadła od pocz. XIX wieku na Mińszczyźnie i Wołyniu uzyskała w latach 1874, 1895 i 1900 rosyjskie potwierdzenie tytułu. Wśród Czapskich było w latach 1683 - 1795 trzynastu senatorów, sześciu kawalerów Orła Białego i do 1863 trzech kawalerów Virtuti Militari, a w XX wieku dwóch przeorów polskiej prowincji Zakonu Maltańskiego. Od 19 marca 1923 istnieje związek familijny. Obecni potomkowie po mieczu linii hrabiowskiej żyją w USA. Istnieją gałęzie nieutytułowane oraz inna rodzina o tym samym nazwisku, Czapscy herbu Grzymała.
[edytuj] Ważniejsi potomkowie rodu do końca XVIII wieku
- Piotr ( XVII wiek) - podkomorzy chełmiński;
- Franciszek Mirosław (XVII wiek) - chorąży pomorski, później podkomorzy malborski, uczestnik bitwy pod Beresteczkiem;
- Aleksander (zm. 1711), podkomorzy malborski;
- Jan Chryzostom (zm. 1716), podkomorzy pomorski, później kasztelan elbląski, uczestnik Odsieczy wiedeńskiej;
- Tomasz Franciszek (zm. 1733), biskup chełmiński;
- Jan Ansgary (zm. 1742), wojewoda chełmiński, podskarbi wielki koronny;
- Walenty Aleksander (1682 - 1751), biskup przemyski i kujawski;
- Ignacy (zm. 1746), kasztelan gdański;
- Tomasz (1711 - 1784), starosta knyszynski, wzniósł Pałac Czapskich w Warszawie;
- Franciszek Stanisław Kostka , 1766, ostatni wojewoda chełmiński;
- Michał (1702 - ok. 1789), ostatni wojewoda malborski;
- Antoni (zm. 1792), starosta chełmiński, generał-lejtnant wojsk I RP.
[edytuj] W XIX i XX wieku
- Zobacz: Czapscy (kategoria)
[edytuj] Bibliografia
- Heinrich Kneschke, Deutsche Grafenhäuser, 1 - 3, Leipzig 1865-68
- Simon Konarski, Armorial de la noblesse polonaise titrée, Paris 1957
