Dekalog IV

Z Wikipedii

Dekalog IV
Gatunek	Dramat obyczajowy
Kraj produkcji	Polska
Język	polski
Główne role	Adrianna Biedrzyńska Janusz Gajos
Czas trwania	55 minut
Produkcja
Reżyseria	Krzysztof Kieślowski
Scenariusz	Krzysztof Kieślowski Krzysztof Piesiewicz
Muzyka	Zbigniew Preisner
Zdjęcia	Krzysztof Pakulski
Scenografia	Halina Dobrowolska
Kostiumy	Małgorzata Obłoza Halina Ćwikło
Montaż	Ewa Smal

Dekalog IV - czwarta część cyklu telewizyjnego z 1988 roku w reżyserii Krzysztofa Kieślowskiego, będąca filmową wariacją na temat czwartego przykazania: Czcij ojca swego i matkę swoją.

Opowieść skupia się na obserwacji skomplikowanych relacji dorastającej dziewczyny z jej ojcem. On jest zafascynowany jej przemianą z dziecka w kobietę, a ona odczuwa szczególny rodzaj przywiązania i urzeczenia starszym mężczyzną. Kiedy okazuje się, że prawdopodobnie Michał nie jest jej biologicznym ojcem, między bohaterami rozpoczyna się subtelna gra, naznaczona zauroczeniem, prowokacją, bólem i próbami buntu, prowadząca do prawidłowego określenia uczuć, które ich łączą.

Krytyka oceniła czwartą część Dekalogu wysoko, chwaląc przede wszystkim grę aktorów Adrianny Biedrzyńskiej i Janusza Gajosa, którzy zdaniem większości recenzentów stworzyli portrety o skrajnych temperamentach, bogate wewnętrznie i niejednoznaczne.

[edytuj] Obsada

• Adrianna Biedrzyńska - Anka
• Janusz Gajos - Michał, ojciec Anki
• Artur Barciś - kajakarz
• Adam Hanuszkiewicz - profesor w Akademii Teatralnej
• Andrzej Blumenfeld - Adam, przyjaciel Michała
• Tomasz Kozłowicz - Jarek, chłopak Anki
• Elżbieta Kilarska - matka Jarka
• Helena Norowicz - okulistka
• Aleksander Bardini - ordynator
• Jan Tesarz - taksówkarz

[edytuj] Fabuła

Dwudziestoletnia Anka (Adrianna Biedrzyńska), studentka warszawskiej Akademii Teatralnej, odwozi ojca (Janusz Gajos) na lotnisko. W czasie jego nieobecności znajduje kopertę, opatrzoną napisem "Nie otwierać przed moją śmiercią". Wbrew zaleceniu dziewczyna przecina ją, a w środku znajduje drugą, z listem, który - jak się okazuje - zostawiła jej zmarła matka.

Przeglądając rodzinne pamiątki, natrafia na zdjęcie matki, na którym jest z innymi mężczyznami. Domyśla się, że Michał może nie być jej biologicznym ojcem. Nie otwiera jednak listu, ale - naśladując charakter pisma matki - pisze własny, zaadresowany do siebie samej, w którym ujawnia rzekomą rodzinną tajemnicę.

Po powrocie ojca, mówi mu o znalezionej kopercie i cytuje fragment podrobionego przez siebie listu, z którego wynika, że nie jest jego córką. Zarzuca Michałowi oszustwo i świadome zatajenie prawdy. Rodzinna więź, łącząca dotychczas parę bohaterów, zostaje przecięta. W nowej sytuacji dojrzały, samotny mężczyzna i młoda dziewczyna starają się dociec, co naprawdę do siebie czują. Budzą się skrywane przez lata tęsknoty i starannie dotąd tłumione pragnienia. Uciekając przez niezrozumiałym pożądaniem, Anka stara się namówić swojego chłopaka (Tomasz Kozłowicz) do małżeństwa.

Pewnego ranka Anka budzi się nagle, podbiega do okna i widzi Michała, odchodzącego w kierunku przystanku autobusowego. Myśląc, że ten wyprowadza się z domu, zbiega na dół, zatrzymuje i przyznaje się, że go okłamała i nawet nie otworzyła koperty, którą znalazła. W ostatniej scenie filmu Michał i Anka palą list od matki, nie przeczytawszy go.

[edytuj] Ciekawostki

• W scenie w Akademii Teatralnej, za plecami Adrianny Biedrzyńskiej, pojawił się debiutujący wówczas na ekranie Andrzej Chyra.