Cecil Parkinson
Z Wikipedii
Cecil Edward Parkinson, baron Parkinson (ur. 1 września 1931 w Carnforth w hrabstwie Lancashire), brytyjski polityk, członek Partii Konserwatywnej, minister w rządach Margaret Thatcher, dwukrotnie przewodniczący swojej partii.
Jest synem pracownika kolei. Wykształcenie odebrał w Lancaster Royal Grammar School. Dzięki uzyskanemu tam stypendium rozpoczął studia na kierunku anglistyka w Emmanuel College na Uniwersytecie Cambridge. Później zmienił kierunek studiów i zaczął studiować prawo. Po studiach odbył służbę wojską w lotnictwie. W 1957 r. poślubił Anne Jarvis. Doczekał się z nią trzech córek (Emmy, Mary i Jo). Następnie Parkinson rozpoczął pracę w MetalBox Compaty. W 1961 r. założył własną firmę, Parkinson-Hart securities.
W czerwcu 1970 r. wysytartował w wyborach do Izby Gmin w okręgu Northampton, ale bez powodzenia. Do parlamentu dostał się w listopadzie tego roku, wygrywając wybory uzupełniające w okręgu Enfield West. Kiedy okręg został zlikwidowany w lutym 1974 r. Parkinson wystartował w nowoutworzonym okręgu South Hertfordshire. Kiedy i ten okręg został zlikwidowany w 1983 r. Parkinson przeniósł się do okręgu Hertsmere.
Po zwycięstwie konserwatystów w wyborach 1979 r. Parkinson objął stanowisko w ministerstwie handlu. We wrześniu 1981 r. został przewodniczącym Partii Konserwatywnej oraz członkiem gabinetu jako Paymaster-General. W 1982 r. został dodatkowo Kanclerzem Księstwa Lancaster. Mimo iż zajmował drugorzędne stanowiska znalazł się w składzie ścisłego gabinetu Margaret Thatcher podczas wojny o Falklandy. W 1983 r. nadzorował kampanię wyborczą swojej partii. Po sukcesie wyborczym otrzymał stanowisko ministra handlu i przemysłu.
Z tego stanowiska musiał jednak zrezygnować już w październiku 1983 r., kiedy okazało się, że jego była sekretarka, Sara Keays, która zaszła z nim w ciążę, upubliczniła informacje o ich 12-letnim romansie. Do rządu Parkinson powrócił w 1987 r. Otrzymał wówczas stanowisko ministra energii. W 1989 r. został ministrem transportu. Zrezygnował w 1990 r., wraz z dymisją Margaret Thatcher. W 1992 r. zrezygnował ze startu w wyborach do Izby Gmin.
Jeszcze w tym samym roku został kreowany parem dożywotnim jako baron Parkinson i zasiadł w Izbie Lordów. W 1997 r. ponownie został przewodniczącym Partii Konserwatywnej i członkiem gabinetu cieni Williama Hague'a. Z tego stanowiska zrezygnował w 1998 r. Obecnie jest wiceprzewodniczącym Conservative Way Forward Group.
| Poprzednik nowy urząd |
Minister handlu i przemysłu Wielkiej Brytanii 1983 |
Następca Norman Tebbit |
| Poprzednik Peter Walker |
Minister energii Wielkiej Brytanii 1987-1989 |
Następca John Wakeham |
| Poprzednik Paul Channon |
Minister transportu Wielkiej Brytanii 1989-1990 |
Następca Malcolm Rifkind |
| Poprzednik Francis Pym |
Paymaster-General 1981-1983 |
Następca John Gummer |
| Poprzednik Janet Young, baronowa Young |
Kanclerz Księstwa Lancaster 1982-1983 |
Następca Francis Cockfield, baron Cockfield |
| Poprzednik Peter Thorneycroft, baron Thorneycroft |
Przewodniczący Brytyjskiej Partii Konserwatywnej 1981-1983 |
Następca John Gummer |
| Poprzednik Brian Mawhinney |
Przewodniczący Brytyjskiej Partii Konserwatywnej 1997-1998 |
Następca Michael Ancram |
| Poprzednik Denis Healey, baron Healey |
Kolejność precedencji w Zjednoczonym Królestwie Mężczyźni |
Następca Geoffrey Howe, baron Howe of Aberavon |
W dniu powstania
Humphrey Atkins • John Biffen • Mark Carlisle • Lord Carrington • Nicholas Edwards • Ian Gilmour • Lord Hailsham of St Marylebone • Michael Heseltine • Geoffrey Howe • David Howell • Patrick Jenkin • Keith Joseph • Angus Maude • John Nott • James Prior • Francis Pym • Lord Soames • Norman St John-Stevas • Margaret Thatcher • Peter Walker • William Whitelaw • George Younger
Późniejsi członkowie gabinetu
Leon Brittan • Lord Cockfield • Norman Fowler • Tom King • Nigel Lawson • Cecil Parkinson • Norman Tebbit • Lady Young
W dniu powstania
John Biffen • Leon Brittan • Lord Cockfield • Nicholas Edwards • Norman Fowler • Lord Hailsham of St Marylebone • Michael Heseltine • Geoffrey Howe • Patrick Jenkin • Michael Jopling • Keith Joseph • Tom King • Nigel Lawson • Cecil Parkinson • James Prior • Peter Rees • Norman Tebbit • Margaret Thatcher • Peter Walker • Lord Whitelaw • George Younger
Późniejsi członkowie gabinetu
Kenneth Baker • Paul Channon • Kenneth Clarke • Lord Gowrie • Douglas Hurd • John MacGregor • John Moore • Nicholas Ridley • Malcolm Rifkind • Lord Young of Graffham
W dniu powstania
Kenneth Baker • Paul Channon • Kenneth Clarke • Norman Fowler • Lord Havers • Geoffrey Howe • Douglas Hurd • Tom King • Nigel Lawson • John MacGregor • John Major • John Moore • Cecil Parkinson • Nicholas Ridley • Malcolm Rifkind • Margaret Thatcher • John Wakeham • Peter Walker • Lord Whitelaw • Lord Young of Graffham • George Younger
Późniejsi członkowie gabinetu
Lord Bealstead • Peter Brooke • John Gummer • Michael Howard • David Hunt • Norman Lamont • Peter Lilley • Lord Mackay of Clashfern • Tony Newton • Chris Patten • David Waddington • William Waldegrave
