Front Wielkopolski

Z Wikipedii

Front Wielkopolski

Dowódca Frontu - Józef Dowbor-Muśnicki
Historia
Państwo	II Rzeczpospolita
Sformowanie	22 maja 1919
Rozformowanie	23 marca 1920
Dowódcy
Pierwszy	gen. Józef Dowbor-Muśnicki
Organizacja
Dyslokacja	Poznań (sztab)
Podporządkowanie	Front Przeciwniemiecki
Rodzaj sił zbrojnych	Wojska lądowe
Skład	1 Dywizja Strzelców 2 Dywizja Strzelców 3 Dywizja Strzelców I Wielkopolska Grupa Lotnicza grupa odwodowa gen. Konarzewskiego

Marzec 1919

Poznań - siedziba sztabu Frontu

Front Wielkopolski - związek operacyjny Wojska Polskiego utworzony na wypadek inwazji wojsk niemieckich dyrektywą Wodza Naczelnego gen. Józefa Piłsudskiego z 22 maja 1919.

[edytuj] Dowództwo

dowódca - gen. Józef Dowbor-Muśnicki
szef sztabu - gen. Jan Wroczyński

[edytuj] Geneza i zadania

Wraz ze wzrostem napięcia w stosunkach polsko-niemieckich rosło zagrożenie starcia zbrojnego. Potwierdzała go koncentracja wojsk niemieckich koło Torunia i na Górnym Śląsku, szacowana na 300 tysięcy żołnierzy. Polskie Naczelne Dowództwo przewidywało silne uderzenie Reichswehry na Wielkopolskę oraz mniejsze na Warszawę i Suwałki. W związku z tym postanowiono przeciwstawić tym siłom 5 wyższych związków operacyjnych (frontów) podporządkowanych jednemu, nazwanego Frontem Przeciwniemieckim. Jednym z tych frontów był Front Wielkopolski, będący kontynuacją Armii Wielkopolskiej. Zamierzano jego siłami uderzyć na Gdańsk i Wrocław.

[edytuj] Skład

[edytuj] Jednostki

[edytuj] Łącznie

991 oficerów
65 417 szeregowych (stan na 5 czerwca)

[edytuj] Działania

W przypadku uderzenia niemieckiego jednostki Frontu miały mieć następujące położenie:

Dodatkowo miał być wydzielony batalion do obrony Częstochowy. Ostatecznie do wybuchu wojny nie doszło (mimo wielu starć granicznych, jak pod Bydgoszczą 6 czerwca, pod Rynarzewem 18 czerwca albo wzajemny ostrzał artyleryjski 1 lipca) i stopniowo jednostki były wysłyłane na wschód, a Front Wielkopolski został rozwiązany (wraz z resztą frontów) 23 marca 1920.