Galicyjska Kolej Transwersalna
Z Wikipedii
Galicyjska Kolej Transwersalna (niem. Galizische Transversalbahn) - linia kolejowa, otwarta w 1884 w Galicji (Austro-Węgry), własność państwowa, przebiegająca z zachodu na wschód przez górskie obszary Karpat. Inwestycja ta miała na celu połączenie już istniejących tras o przebiegu równoleżnikowym i stworzenie nieprzerwanego ciągu komunikacji kolejowej z zachodu na wschód terytorium. Jej budowa miała głównie cel militarny - wybudowanie linii alternatywnej do głównej Kraków - Lwów (Kolej galicyjska im. Karola Ludwika) przed przewidywaną wojną z Rosją. Kolej ta miała również przyczynić się do zaktywizowania słabo rozwiniętych obszarów górskich. Stacje końcowe Kolei Transwersalnej to Čadca (obecnie Słowacja) i Husiatyn (obecnie Ukraina), a jej łączna długość wynosi około 800 km. Główne dworce kolejowe znajdowały się w Żywcu, Nowym Sączu, Jaśle, Krośnie, Sanoku, Zagórzu, Chyrowie, Samborze, Drohobyczu, Stryju i Stanisławowie.
Przed rozpoczęciem projektu Kolei Transwersalnej istniały już następujące trasy kolejowe:
- Zagórz – Krościenko – Chyrów (fragment Pierwszej Węgiersko-Galicyjskiej Kolei Żelaznej Łupków – Przemyśl, 1872)
- Kolej Dniestrzańska Chyrów – Sambor – Stryj (1872)
- Kolej Arcyksięcia Albrechta Stryj – Dolina – Stanisławów (1873).
- Nowy Sącz – Stróże (fragment linii Tarnów – Plavec, 1876)
W ramach Kolei Transwersalnej w 1884 otwarto następujące linie kolejowe o łącznej długości 577 km:
- Čadca – Zwardoń – Żywiec – Sucha – Chabówka – Limanowa – Nowy Sącz (z odgałęzieniami Sucha – Skawina – Podgórze (obecnie Kraków-Płaszów) oraz Skawina – Oświęcim),
- Stróże – Jasło – Sanok – Zagórz (z odgałęzieniem do Gorlic),
- Chryplin (koło Stanisławowa) – Buczacz – Czortków – Husiatyn.
[edytuj] Zobacz też
- Północnoczeska Kolej Transwersalna (Nordböhmische Transversalbahn)
