Język staro-wysoko-niemiecki
Z Wikipedii
| Althochdeutsch | |
| Obszar | Niemcy i inne |
| Liczba mówiących | Język wymarły |
| Ranking | - |
| Klasyfikacja genetyczna | Języki indoeuropejskie *Języki germańskie **Języki zachodniogermańskie ***Język staro-wysoko-niemiecki |
| Pismo | łaciński |
| Status oficjalny | |
| Język urzędowy | - |
| Regulowany przez | - |
| Kody języka | |
| ISO 639-1 | - |
| ISO 639-2 | goh |
| SIL | - |
| W Wikipedii | |
Zobacz też: język, języki świata
 |
|
Język staro-wysoko-niemiecki - najstarsza forma języka niemieckiego.
Język staro-wysoko-niemiecki wyodrębnił się z grupy języków zachodniogermańskich ok. 500 r. na terenie Niemiec południowych i środkowych w wyniku procesu zwanego drugą przesuwką germańską (zob. prawo Grimma). W Niemczech północnych proces ten nie miał miejsca i rozwinął się tam odrębny język dolnoniemiecki.
[edytuj] Zobacz też
pragermański¹ † z pranordyckim†
wschodniogermańskie:
burgundzki † • gocki † • lombardzki † • wandalski †
zachodniogermańskie:
afrikaans • alzacki • angielski • (staroangielski † • średnioangielski † • wczesny nowoangielski †) • denglisch • dolnoniemiecki • dolnosaksoński • fryzyjski • jidysz • lotaryński • luksemburski • niderlandzki (warianty: flamandzki • holenderski • limburgijski • południowogeldryjski • twents) • niemiecki • (staro-wysoko-niemiecki † • średnio-wysoko-niemiecki † • wczesno-nowo-wysoko-niemiecki • nowo-wysoko-niemiecki) • niemiecki w Austrii • oorlans • pensylwański • plautdietsch • schwyzertüütsch • scots • starosaksoński † • wschodniodolnoniemiecki • wilamowski (wymysiöeryś)
skandynawskie:
duński • farerski • islandzki • jämtlandzki • szwedzki • szwedzki Rinkeby • norn † • norweski (nynorsk • riksmål • bokmål) • starogotlandzki † • staronordyjski †
¹ Język pragermański nie jest językiem germańskim, ale przodkiem wszystkich języków germańskich
