Bokmål
Z Wikipedii
Bokmål (do 1929 w postaci riksmålu) to jeden z dwóch urzędowych standardów pisanego języka norweskiego, wywodzący się z języka duńskiego. Drugim jest stosunkowo rzadko używany nynorsk (do 1929 znany jako landsmål). Bokmål jest zbliżony do swej bardziej konserwatywnej odmiany - riksmålu, ale nie identyczny. Łącznie bokmålu i riksmålu jako formy pisanej używa obecnie 85-90% Norwegów, z czego zdecydowana większość to użytkownicy bokmålu. Także tę formę języka poznają obcokrajowcy uczący się języka norweskiego.
Zobacz też: bokmål w Wikisłowniku
Landsmål • Høgnorsk • Nynorsk • Samnorsk • Bokmål • Riksmål • Dansk-Norsk • Russenorsk
Språkrådet • Noregs Mållag • Riksmålsforbundet • dialekty języka norweskiego
pragermański¹ † z pranordyckim†
wschodniogermańskie:
burgundzki † • gocki † • lombardzki † • wandalski †
zachodniogermańskie:
afrikaans • alzacki • angielski • (staroangielski † • średnioangielski † • wczesny nowoangielski †) • denglisch • dolnoniemiecki • dolnosaksoński • fryzyjski • jidysz • lotaryński • luksemburski • niderlandzki (warianty: flamandzki • holenderski • limburgijski • południowogeldryjski • twents) • niemiecki • (staro-wysoko-niemiecki † • średnio-wysoko-niemiecki † • wczesno-nowo-wysoko-niemiecki • nowo-wysoko-niemiecki) • niemiecki w Austrii • oorlans • pensylwański • plautdietsch • schwyzertüütsch • scots • starosaksoński † • wschodniodolnoniemiecki • wilamowski (wymysiöeryś)
skandynawskie:
duński • farerski • islandzki • jämtlandzki • szwedzki • szwedzki Rinkeby • norn † • norweski (nynorsk • riksmål • bokmål) • starogotlandzki † • staronordyjski †
¹ Język pragermański nie jest językiem germańskim, ale przodkiem wszystkich języków germańskich