Jerzy Braun

Z Wikipedii

Jerzy Bronisław Braun , (ps. Bronisław Rogowski, ur. 1 września 1901 w Dąbrowie Tarnowskiej, zm. 17 października 1975 w Rzymie) – pisarz polski, działacz polityczny, poeta, dramaturg, krytyk literacki, publicysta, scenarzysta, filozof, przewodniczący Rady Jedności Narodowej od marca 1945, ostatni Delegat Rządu na Kraj od czerwca 1945. W 2000 roku został patronem Gimnazjum nr 4 w Tarnowie. Jest także patronem Gimnazjum nr 1 w Dąbrowie Tarnowskiej.

Spis treści 1 Życiorys 2 Twórczość 2.1 Zbiory wierszy 2.2 Powieści 2.3 Dramaty 2.4 Scenariusze filmowe 2.5 Publicystyka

[edytuj] Życiorys

Syn Karola - prezesa Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół" w Dąbrowie Tarnowskiej, matka Henryka Braunowa z domu Miller była komendantką Chorągwi Żeńskiej ZHP w Krakowie w latach 1926-1930. Miał rodzeństwo, braci Kazimierza i Juliusza, oraz siostrę Jadwigę.

W Dąbrowie Tarnowskiej ukończył 4 klasową szkołę, a następnie był uczniem V Gimnazjum w Krakowie. Ukończył II Gimnazjum im. Hetmana Jana Tarnowskiego w Tarnowie.

W okresie gimnazjalnym był członkiem II Drużyny Harcerskiej im. Michała Wołodyjowskiego. W 1913 roku należał do "Związku Wolnych Polaków". W okresie od 1 listopada 1914 r. do maja 1915 r. wraz z rodzicami i rodzeństwem przebywał w Tarnowie. W 1918 wspólnie z J.Ozimkiem i Adamem Ciołkoszem jest redaktorem pisma "Młodzież Sobie".

Wziął udział jako ochotnik w wojnie polsko-bolszewickiej. Odmówił wówczas przyjęcia krzyża wojskowego, uważając, że obrona kraju jest jego obowiązkiem. W okresie międzywojennym był wydawcą i redaktorem "Gazety Literackiej" w Krakowie.

W czasie II wojny światowej stanął na czele utworzonej przez siebie katolickiej organizacji polityczno-wojskowej Unia. Założył, redagowane przez siebie pismo Kultura Jutra. Wziął udział w powstaniu warszawskim.

Jako ostatni Delegat Rządu na Kraj i przewodniczący Rady Jedności Narodowej zredagował Testament Polski Walczącej i Manifest do Narodu Polskiego i Narodów Zjednoczonych. Działacz Stronnictwa Pracy, po wojnie w latach 1948-1956 roku więziony przez władze stalinowskie za działalność niepodległościową. Poddany licznym szykanom i torturom (m. in. wybito mu wszystkie zęby i jedno oko). Skazany na dożywocie (prokurator żądał kary śmierci). W latach 1965-1975 przebywał w Rzymie. Mocno zaangażowany podczas trwania Soboru Watykańskiego, wygłasza m.in. wiele prelekcji w Radiu Watykańskim.

W ostatnich 10 latach życia wiele podróżuje , odwiedza m.in. Wielką Brytanię, Belgię, Francję, Hiszpanię, Portugalię, Stany Zjednoczone, Kanadę i Szwajcarię. Często podczas tych podróży wygłasza odczyty na temat kultury polskiej i jej wpływu na filozofię Europy.

Autor bardzo popularnej harcerskiej pieśni "Płonie ognisko i szumią knieje", 11 listopada 2006 roku pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Staraniem rodziny jego prochy powróciły do Polski. Został pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

[edytuj] Twórczość

[edytuj] Zbiory wierszy

• Europa - dramat 1930 ISBN 83-919911-4-8
• Najazd Centaurów 1922
• Oceaniada 1923
• Dywan rozkwitający 1924
• Ziemia i niebo 1930
• Tancerz otchłani 1933
• Epitafium 1934
• Ballada o Warszawie 1943
• Patos przemijania 1959
• Prometej – Adam 1967
• Moja Matka 1969
• Rytmy włoskie 1974
• Oddech planety 1977

[edytuj] Powieści

• Kiedy księżyc umiera - powieść fantastyczna 1925
• Hotel na plaży - powieść fantastyczna 1926
• Cień Parakleta – powieść 1930

[edytuj] Dramaty

• Europa 1930
• Rewolucja 1931

[edytuj] Scenariusze filmowe

• Huragan 1928
• Pod banderą miłości 1929
• Mocny człowiek 1930
• Halka 1930

[edytuj] Publicystyka

• Kultura jutra czyli Nowe Oświecenie - wybór publicystyki z lat 1932-1948 ISBN 83-88747-20-7
• Zagadka dziejowa Polski – eseje literackie