Królestwo Egiptu
Z Wikipedii
Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdziesz na stronie dyskusji tego artykułu. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość. |
Królestwo Egiptu | |||||
|
|||||
|
|||||
Hymn: Es-Salam el-gamhury el-masry | |||||
Język urzędowy | arabski | ||||
Język używany | arabski, koptyjski, angielski, turecki | ||||
Stolica | Kair | ||||
Typ państwa | monarchia konstytucyjna | ||||
Ostatnia głowa państwa | ostatni król Fuad II | ||||
Ostatni szef rządu | ostatni premier Muhammad Nadżib |
||||
Powierzchnia • całkowita • wody śródlądowe |
b/d. na świecie 1 001 450 km² 0,6% |
||||
Liczba ludności (1953) • całkowita • gęstość zaludnienia • narodowości |
b/d. na świecie ok. 70 mln 79,8 osób/km² Fellahowie, Turcy, Koptowie i Brytyjczycy |
||||
Jednostka monetarna | funt egipski (EGP) | ||||
Niepodległość | od Wielkiej Brytanii 28 lutego 1922 |
||||
Rewolucja | doprowadziła do abdykacji króla Faruka I i króla Fuada II (rok później) 23 lipca 1952 |
||||
Religia dominująca | Islam, Kościół koptyjski | ||||
Strefa czasowa | UTC +2 - zima UTC+3 - lato |
||||
Kod ISO 3166 | EG | ||||
Kod telefoniczny | ET | ||||
Terytoria zależne | Sudan (kondominium brytyjsko-egipskie) | ||||
Królestwo Egiptu - to arabskie państwo powstałe po uzyskaniu (oficjalnej) niepodległości od Brytyjczyków. Położone częściowo w północno-wschodniej Afryce i częściowo w Azji (półwysep Synaj), nad Morzem Śródziemnym i nad Morzem Czerwonym.
Spis treści |
[edytuj] Królowie
- Fuad I (brat sułtana Husajna Kāmila)
- Faruk I (syn króla Fuada I)
- Fuad II (syn króla Faruka I)
[edytuj] Sąsiedzi
- Wielka Brytania
- Królestwo Włoch (od 1946 Republika)
- Izrael (od 1948)
- Libia (od 1951)
[edytuj] Podział administracyjny
[edytuj] Historia
[edytuj] Powstanie
W latach 1804-1914 istniało tu Wicekrólestwo Egiptu, które w 1878 dostało się pod brytyjską okupację. Gdy Imperium Osmańskie 2 sierpnia 1914 nawiązało sojusz z II Rzeszą Niemiecką (stając się sojusznikiem państw centralnych) Wielka Brytania ogłosiła Egipt swoim protektoratem. Usunęła protureckiego wicekróla Abbas II Hilmi. Na miejsce tureckiego wicekrólestwa Egiptu wprowadziła Sułtanat Egiptu, a sułtanem mianowano Husajna Kāmila. Stan ten utrzymywał się do 28 lutego 1922, gdy Egipt oficjalnie ogłosił niepodległość od Wielkiej Brytanii. Panujący wówczas już 5 lat drugi sułtan Egiptu (brat Husajna Kāmila) został pierwszym nowożytnym królem Egiptu.
[edytuj] Okres międzywojenny
Stan z 1914 utrzymywał się do 28 lutego 1922, gdy Egipt oficjalnie ogłosił niepodległość od Wielkiej Brytanii. Panujący wówczas już 5 lat drugi sułtan Egiptu (brat Husajna Kāmila) został pierwszym nowożytnym królem Egiptu. Mimo formalnej niepodległości Egipt nadal znajdował się w strefie wpływów brytyjskich.
[edytuj] II wojna światowa w Afryce
W 1940 Włochy przystąpiły do wojny po stronie Niemiec . Włochy posiadały dwie kolonie w Afryce - Libię i Włoską Afrykę Wschodnią.
13 września 1940 armia włoska, pod dowództwem marszałka Rodolfo Grazianiego, przekroczyła granicę Egiptu i zdobyła Sidi Barrani. Włosi umocnili się i czekali na zaopatrzenie dla armii. Brytyjczycy - dowodzeni przez generała Archibalda Wavella - wycofali się do Marsa Matruh. 9 grudnia Brytyjczycy przypuścili kontrofensywę, która wyparła Włochów z Egiptu i zajęła Cyrenajkę oraz wschodnią Libię (wraz z Bardią i Tobrukiem).
9 stycznia 1941 Adolf Hitler podjął decyzję o wsparciu swego włoskiego sojusznika. W lutym Włosi w Libii zostali wsparci przez pierwsze odziały Niemieckiego Korpusu Afrykańskiego dowodzonego przez generała Erwina Rommla.
31 marca ruszyło natarcie wojsk niemiecko-włoskich (główne uderzenie wyszło od strony pustyni). Natarcie podzieliło armię brytyjską na pół i zepchnęła ją aż nad granicę libijsko-egipską, pozostawiając jedynie załogę w oblężonym Tobruku. 25 sierpnia obleganych Australijczyków wsparła polska Samodzielna Brygada Strzelców Karpackich. 18 listopada Brytyjczycy rozpoczęli ofensywę, która po ciężkich walkach zlikwidowała oblężenie Tobruku zepchnęła Włochów i Afrika Korps z Cyrenajki. 21 stycznia 1942 rozpoczął się niemiecko-włoski kontratak, który nie dość, że odzyskał utracone terytoria libijskie, Cyrenajkę i Tobruk to dotarł w głąb Egiptu pod El Alamein. Bitwa pod El Alamein trwała od 31 sierpnia do 4 listopada i zakończyła się porażką wojsk świeżo mianowanego feldmarszałka Rommla. Przegrana bitwa była kluczowa w walkach w Afryce i od końca tej bitwy można rozpocząć wyliczanie do utraty przez państwa osi Afryki Północnej oraz późniejszej inwazji na Sycylię i Apeniny.
[edytuj] Okres powojenny
[edytuj] Rewolucja 23 lipca 1952
Poprzednik Sułtanat Egiptu |
Okres w historii Egiptu 1922-1953 |
Następca Arabska Republika Egiptu |
Narody w Egipcie:
Egipcjanie • Nubijczycy • Izraelici • Persowie • Grecy • Rzymianie † • Koptowie • Bizantyjczycy † • Arabowie • Fellahowie • Turcy • Brytyjczycy
Religie w Egipcie:
Religia starożytnego Egiptu † • Judaizm • Zaratusztrianizm • Religia starożytnych Greków † • Katolicyzm • Prawosławie • Kościół koptyjski • Islam • Anglikanizm
Języki w Egipcie:
egipski † • nubijski • hebrajski • perski • grecki • łacina • koptyjski • arabski • turecki • angielski
Państwa w Egipcie:
Dolny Egipt † • Górny Egipt † • Górny i Dolny Egipt † • Imperium Perskie (obecnie Iran) • Rzym † • Bizancjum † • Kalifat Fatymidów w Kairze †
• Kalifat Abbasydów w Kairze † • Egipt Mameluków † • Imperium Osmańskie (obecnie Turcja) • Egipt Mameluków † • Wicekrólestwo Egiptu †
• Sułtanat Egiptu † • Królestwo Egiptu † • Republika Egiptu • Zjednoczona Republika Arabska (obecnie Egipt i Syria) • Arabska Republika Egiptu