Park Krajobrazowy Gór Sowich

Z Wikipedii

Park Krajobrazowy Gór Sowich
Logo parku
Położenie	gminy: Pieszyce, Bielawa, Dzierżoniów (powiat dzierżoniowski); Głuszyca, Walim (powiat wałbrzyski); Stoszowice (powiat ząbkowicki); Nowa Ruda (powiat kłodzki)
Data utworzenia	1991 , poszerzony w 1996.
Powierzchnia	81,41 km²
Rezerwatów	1
Oficjalna strona Parku
Parki krajobrazowe w Polsce

Park Krajobrazowy Gór Sowich - park krajobrazowy, w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Srodkowych, województwo dolnośląskie.

Park w okolicy szczytu Kalenicy

Spis treści

1 Położenie
2 Charakterystyka
- 2.1 Budowa
- 2.2 Rzeźba
3 Flora
4 Fauna
5 Rezerwaty przyrody
6 Zobacz też
7 Linki zewnętrzne

[edytuj] Położenie

Park, położony w Sudetach Środkowych, w Górach Sowich, około 1,1 km., na północny-wschód od centrum miejscowości Jugów. Rozciąga się na długości około 18 km., zgodnie z grzbietem głównym, , od Przełęczy Woliborskiej na południowym-wschodzie, aż po okolice Jedliny-Zdroju na północnym-zachodzie obejmując najwyższe wzniesienia: Wielką Sowę, Kalenicę i Słoneczną.

[edytuj] Charakterystyka

Park znajduje się na obszarze powiatów: kłodzkiego, wałbrzyskiego ,dzierżoniowskiego i ząbkowickiego,składa się z dwóch części. Główna część swymi granicami obejmuje centralną, część Gór Sowich z masywem Wielkiej Sowy, Kalenicy, Słonecznej i Czarnych Kątów, położonych na głównym grzbieci Gór Sowich o długość 25 km., który ciągnie się z północnego-zachodu na południowy wschód, pomiędzy Górami Wałbrzyskimi a Bardzkimi stanowiącymi najwyższą część Sudetów Środkowych. Druga mniejsza część obejmuje Masyw Włodarza. Minimalna wysokość położenia parku wynosi około 450 m. n.p.m. w okolicy Jodłownika a maksymalna 1015 m. n.p.m. Został utworzony w 1991 roku Rozporządzeniem Nr 7/91 Wojewody Wałbrzyskiego - Dziennik Urzędowy Województwa Wałbrzyskiego z dn.28.11.91r, Nr 15, poz.159., na obszarze 6 897 ha i poszerzony Rozporządzeniem Nr 6/96 Wojewody Wałbrzyskiego - Dziennik Urzędowy Województwa Wałbrzyskiego z dn.9.08.96r, Nr 24, poz.61. do obecnej powierzchni 8 141 ha. Mimo, że góry nie posiadają wybitnych walorów przyrodniczych, park utworzono głównie, ze względu na wysokie walory krajoznawcze i krajobrazowe. Masyw Wielkiej Sowy wraz Kalenica i Przełęczą Jugowską, stanowią najatrakcyjniejszą część całego pasma. Tutejszy typ górskiego krajobrazu, charakteryzujący się dużą koncentracją różnych, kontrastowych form na małej powierzchni, w takiej skali nie występuje nigdzie w kraju. Decyduje to o dużej atrakcyjności turystycznej Parku, przez który wiedzie wiele szlaków, mających zakończenie na szczytach Wielkiej Sowy i Kalenicy, na których z punktów widokowych na wieżach widokowych można podziwiać jedne z najpiękniejszych panoram górskich Sudetów. W parku zachowały się partie pierwotnej Puszczy Sudeckiej z udziałem: buka, wiąza, modrzewia i grabu. W obrębie parku znajduje się leśny rezerwat przyrody Bukowa Kalenica ze skarłowaciałym bukiem dolnoreglowym. Otulinę dla parku stanowi Obszar Chronionego Krajobrazu Gór Sowich i Bardzkich

[edytuj] Budowa

Góry Sowie zbudowane są z najstarszych w Sudetach gnejsów prekambryjskich. Główny masyw Gór Sowich tworzą skały bloku sowiogórskiego są to gnejsy i migmatyty z niewielkimi wystąpieniami skał: ultrazasadowych, amfibolitów, serpentynitów, granulitów i pegmatytów.

[edytuj] Rzeźba

Rzeźba terenu Parku jest mocno urozmaicona i charakteryzuje się występowaniem kontrastowych krajobrazów, od kotlin wysokogórskich, poprzez krajobrazy górskie i stare doline rzeczne, do erozyjnych krajobrazów krawędzi tektonicznych. Północno-wschodnie, strome zbocza masywu przecinają liczne dolinki, a powstałe na progach skalnych wodospady stanowią dodatkowe urozmaicenie krajobrazu.

[edytuj] Flora

Przeważającą część wynoszącą 94% obszaru Parku, porastają dolnoreglowe lasy pochodzenia antropogenicznego, świerkowe, bukowe lub mieszane, ze znaczną domieszką : modrzewia, jawora, brzozy, sosny, lipy, kasztanowców i klonów. Najwyższe partie Gór Sowich, Masyw Wielkiej Sowy, Kalenicy i Słonecznej, porasta bór świerkowy regla górnego z domieszką buka. W drugiej połowie XX wieku w wyniku klęski ekologicznej spowodowanej, emisją gazów przemysłowych duże partie lasów górnoreglowych zostały zniszczone. Osłabione drzewostany zostały zaatakowane przez szkodniki, co doprowadziło do znacznych wylesień na grzbietach i zboczach Gór Sowich. Pod samym wierzchołkiem Wielkiej Sowy rośnie sztucznie wprowadzona kosodrzewina. W biocenozie leśnej dominuje monokultura świerkowa, wśród której, na stromych stokach występuje gdzie niegdzie kwaśna buczyna górska, a także małe skupienia żyznej buczyny sudeckiej,jaworzyna z miesięcznicą trwałą, bór świerkowy i podgórski łęg jesionowy. Dużą atrakcją przyrodniczą Parku jest skarłowaciały las bukowy, objęty ochroną w rezerwacie "Bukowa Kalenica". Świat roślinny Parku nie odbiega składem od obszarów sąsiednich. Szczególnie cenna jest flora zbiorowisk łąkowych porastających podszczytowe partie gór, z roślinami rzadkimi i chronionymi: Z ciekawszych roślin występuje:dziewięćsił bezłodygowy i śnieżyca wiosenna'wawrzynek wilczełyko, lilia złotogłów, marzanka wonna, kopytnik pospolity, ciemiężyca zielona, buławnik wielkokwiatowy i storczyk plamisty.

[edytuj] Fauna

W związku ze słabym zasiedleniem tego obszaru bogaty jest świat zwierzęcy. Z rzadkich ssaków występuje: muflon, borsuk, kuna leśna, jeleń,a z ciekawych gatunków ptaków gnieździ się sowa włochatka, bocian czarny i głuszec a z płazów występuje salamandra plamista i traszka górska.