Puszcza Kurpiowska
Z Wikipedii
Puszcza Kurpiowska - określenie lasów położonych w dorzeczu środkowej Narwi na Równinie Kurpiowskiej. Jej granice wyznaczają rzeki: Pisa (od wschodu), Narew (od południa) oraz Orzyc (na zachodzie). Północne krańce sięgają dawnej granicy Prus Wschodnich. Nazwa pochodzi od zamieszkującej ją ludności: Kurpiów.
W XVI wieku Puszczę Kurpiowską zwano Zagajnicą, dodając określenia pochodzące od starostw (łomżyńskiego, ostrołęckiego i przasnyskiego), w których się znajdowała dana część puszczy. W wieku XVIII określenie Puszcza Kurpiowska zostało rozszerzone na Puszczę Zieloną oraz Puszczę Białą należącą do biskupów płockich. Stopniowo Puszczę Kurpiowską zaczęto utożsamiać z Puszczą Zieloną.[1]
U schyłku XX wieku lasy stanowiły ok. 33% Puszczy Kurpiowskiej. Większość (95%) obszarów leśnych obejmuje bór sosnowy, nielicznie występuje olsza, świerk, dąb i brzoza. Nieliczne naturalne drzewostany świerkowo-sosnowe i olszowe objęto ochroną.[2]
Na terenie puszczy znajdują się rezerwaty:
- Rezerwat "Czarnia"
- Rezerwat "Kaniston"
- Ciemny Kąt
- Łokieć
Przypisy i źródła:
- ↑ Witold Jemielity Osadnictwo w Puszczy Kurpiowskiej
- ↑ Encyklopedia Polski t.2 ISBN 83-86328-74-6
